Het hebben van een focus is goed. Wanneer we ons met aandacht ergens op richten, dan is de kans groot dat we daar relatief snel de vruchten van plukken. Aan de ene kant omdat de taak die we onszelf stellen sneller af is als we ons niet laten afleiden; aan de andere kant omdat we door onze focus beter kunnen zien welke stappen we kunnen zetten om ons doel te bereiken.
Dat betekent dat het vaak beter is ons te richten op maar één ding tegelijk in plaats van te ‘multi-tasken’. Doen we eerst het ene en dan het andere, dan is de kans groot dat we inderdaad alles sneller af hebben, terwijl wanneer we ons richten op meerdere dingen tegelijk de kans groot is dat we ergens iets vergeten. Dat we iets even opzij zetten, soms zonder er later weer op terug te komen.
Het is een discussie die op zich niet nieuw is; en als onverbeterlijke ‘multi-tasker’ ben ik me zeer bewust van het feit dat er waarheid schuilt in allebei de perspectieven. En ook dat voor sommige mensen de strakke focus op één ding tegelijk beter werkt, terwijl anderen zich gelukkiger voelen wanneer ze met meerdere dingen tegelijk bezig zijn.
Maar ook ‘focus’ op zit is een muntje met twee kanten.
Wanneer we onze focus gebruiken om snel en efficient met situaties om te gaan, om ons doel te plannen en ons totaal te richten op de stappen die ons bij ons doel brengen, dan is focus inderdaad niet alleen zinvol maar zeker iets om naar te streven.
Aan de andere kant, als we onze focus richten op een situatie waar we niet direct bij betrokken zijn, een situatie buiten onszelf; een situatie waar we ~ in ieder geval op dit moment ~ niet direct invloed op kunnen uitoefenen, dan kan het zijn dat we in een positie komen waar we niet meer in beweging zijn. Waarin we stagneren. En dan brengt diezelfde focus ons op een punt waar we niet meer ons leven leven, maar eerder stilstaan en kijken naar een situatie buiten onszelf die ons (emotioneel) raakt.
Is dit het geval, dan is het een goed idee om een stap op de plaats te maken en ons bewust op ons eigen leven te richten.
Dat betekent niet dat we ons niet bewust zijn van wat er aan de hand is in de wereld, maar eerder dat we ervoor kiezen om de wereld een betere plek te maken daar waar we er invloed over hebben: in ons eigen leven.
Met andere woorden, het is noodzakelijk om stappen te blijven zetten op ons eigen (persoonlijke) pad omdat zo gauw we dat niet meer doen we in een situatie komen waar we passief worden. Waar ons eigen leven stagneert. Waar we een speelbal worden van situaties buiten ons bereik ~ hoewel niet buiten ons bewustzijn…
Waar leg jij jouw focus deze week?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten