Er is geen term of gezegde die me zo tegenstaat als ‘loslaten’. Het lijkt wel of iedereen die ons advies geeft ons vertelt dat we dingen moeten loslaten. Wat ze er niet bij vertellen is hoe dat dan werkt, waarom ik juist dat zou loslaten en, misschien wel het belangrijkste, wat het me oplevert. ‘Tuurlijk, wanneer je de dingen die je in de weg zitten loslaat en ze uit je leven verdwijnen… Vaak is de andere kant van het verhaal dat die dingen juist in je leven zijn gekomen met een reden. Dat kan een logische reden zijn (geweest), een emotionele reden ~ of een reden die te maken heeft met onze levenslessen; met andere woorden, we mogen er iets van leren.
Hebben we die les nog niet geleerd, dan kunnen we loslaten wat we willen, maar dan is de kans groot dat hetgeen wat we graag uit ons leven willen hebben niet zo één, twee, drie verdwijnt…
Voor mij is het loslaten van dat wat ik niet meer nodig heb belangrijk om zo ruimte te creëren voor nieuwe dingen in mijn leven. Dus wanneer ik graag nieuwe dingen in mijn leven wil brengen, begin ik met te kijken wat ik op Marktplaats kan zetten. Letterlijk het verkopen van items die ruimte innemen, zodat mijn eigen ruimte leger wordt.
Het grappige is dat met de items die mijn huis verlaten, ook mijn persoonlijke ruimte, mijn innerlijke ruimte, steeds meer opgeruimd raakt, waardoor er ook in mijn innerlijk ruimte komt voor nieuwe dingen, nieuwe ervaringen.
Het blijkt iedere keer weer dat de dingen waar we ons mee omringen in onze leefomgeving zelf ook een behoorlijke lading vasthouden. Goede en slechte herinneringen; soms alleen maar dat die kast of stoel daar al eeuwig staan waardoor er geen beweging meer is…
‘Loslaten’ hoeft dan niet eens te betekenen dat je het verkoopt; misschien is het al voldoende om je inrichting te veranderen en zo bewust een nieuwe beweging in gang te zetten.
Dat is wat dat ‘loslaten’ eigenlijk over gaat. Om nieuwe beweging in je leven te brengen.
Dat kan door letterlijk dat wat je niet meer nodig hebt te verkopen of weg te geven; maar het kan ook door anders met je ruimte om te gaan ~ door bewust een nieuwe beweging te creëren. En met die nieuwe beweging in je leefomgeving zul je merken dat er ook weer ruimte komt voor nieuwe ervaringen in je innerlijke ruimte!
.
.
zondag 29 december 2013
zondag 22 december 2013
Winter
Volgens de seizoenen is de winter het begin van het nieuwe jaar dat begint met de zonnewende ~ de terugkeer van het licht. Zelf denk ik vaak ~ onterecht ~ dat de winter het donkerste seizoen is; de realiteit is dat vanaf de zonnewende de dagen weer steeds langer worden. De dagen ‘groeien’, en daarmee groeit ook onze ‘natuurlijke activiteit’. Dit betekent dat we het gevoel kunnen hebben dat we weer in beweging willen komen. De winter is daarmee een periode waarin we naar binnen keren en bij onszelf te rade gaan wat we in dit nieuwe jaar willen gaan doen; wat we willen bereiken. Een tijd van plannen maken…
Vandaag is de eerste dag van de winter mild ~ binnen de context van de seizoenen bijna warm te noemen met 9 graden. Het lijkt nog steeds meer herfst dan winter wat het weer betreft. Een prima dag dus om lekker te gaan wandelen.
Het milde weer geeft me het idee dat het einde van het jaar nog lang niet in zicht is. Ik kijk dan ook met een zekere verwondering naar de kerstbomenverkoop om de hoek. Iedere dag wordt er weer een nieuwe lading bomen aangevoerd om zo iedere klant voldoende keus te kunnen bieden… En langzaamaan daagt het ook bij mij dat we echt aan die laatste tien dagen van het jaar zijn begonnen.
Drukke dagen zijn het, met heel veel verschuivingen in de energie.
Eerst de zonnewende ~ het begin van de nieuwe cyclus van de seizoenen. Dan de kerstdagen waarin de terugkeer van een heel ander Licht wordt gevierd. Een echt familiefeest, wat ook weer de nodige veranderingen in de energie met zich mee kan brengen. Vervolgens luiden we met ‘oud en nieuw’ met vuurwerk het nieuwe kalenderjaar in; iets wat voor de meesten van ons gepaard gaat met het uitspreken van onze ‘goede voornemens’ voor het nieuwe jaar ~ de dingen die we in het nieuwe jaar willen bereiken. En deze periode wordt dan traditioneel afgesloten met ‘driekoningen’ op 6 januari. Volgens het verhaal het tijdstip dat de drie koningen de nieuwgeboren Jezus kwamen eren. Nu nog steeds de erkenning ~ misschien wel juist een erkenning aan onszelf ~ dat het nieuwe jaar echt is begonnen.
Het is juist deze eerste dag van de winter die daardoor misschien wel de beste dag is om te zien wat we in het oude jaar achter willen laten ~ en wat de nieuwe dingen zijn die we in het nieuwe jaar in ons leven willen brengen.
.
.
Vandaag is de eerste dag van de winter mild ~ binnen de context van de seizoenen bijna warm te noemen met 9 graden. Het lijkt nog steeds meer herfst dan winter wat het weer betreft. Een prima dag dus om lekker te gaan wandelen.
Het milde weer geeft me het idee dat het einde van het jaar nog lang niet in zicht is. Ik kijk dan ook met een zekere verwondering naar de kerstbomenverkoop om de hoek. Iedere dag wordt er weer een nieuwe lading bomen aangevoerd om zo iedere klant voldoende keus te kunnen bieden… En langzaamaan daagt het ook bij mij dat we echt aan die laatste tien dagen van het jaar zijn begonnen.
Drukke dagen zijn het, met heel veel verschuivingen in de energie.
Eerst de zonnewende ~ het begin van de nieuwe cyclus van de seizoenen. Dan de kerstdagen waarin de terugkeer van een heel ander Licht wordt gevierd. Een echt familiefeest, wat ook weer de nodige veranderingen in de energie met zich mee kan brengen. Vervolgens luiden we met ‘oud en nieuw’ met vuurwerk het nieuwe kalenderjaar in; iets wat voor de meesten van ons gepaard gaat met het uitspreken van onze ‘goede voornemens’ voor het nieuwe jaar ~ de dingen die we in het nieuwe jaar willen bereiken. En deze periode wordt dan traditioneel afgesloten met ‘driekoningen’ op 6 januari. Volgens het verhaal het tijdstip dat de drie koningen de nieuwgeboren Jezus kwamen eren. Nu nog steeds de erkenning ~ misschien wel juist een erkenning aan onszelf ~ dat het nieuwe jaar echt is begonnen.
Het is juist deze eerste dag van de winter die daardoor misschien wel de beste dag is om te zien wat we in het oude jaar achter willen laten ~ en wat de nieuwe dingen zijn die we in het nieuwe jaar in ons leven willen brengen.
.
.
zondag 15 december 2013
Stenen
Stenen ~ mineralen en kristallen ~ hebben door de eeuwen heen altijd een grote aantrekkingskracht gehad op mensen. Aan de ene kant is er natuurlijk de waarde van stenen die het bezitten van (edel)stenen aantrekkelijk maakt. Daarnaast hebben de kleuren van stenen altijd tot onze verbeelding gesproken en de sprekende kleuren van stenen worden dan prachtige versiering als sieraad.
Tegenwoordig lijkt het of vooral de energie van de stenen in de belangstelling staan.
Bijna elke steen en ieder kristal lijken wel een ‘geneeskrachtige’, goede energie waar we wel bij kunnen varen… De ene verklaring is daarbij nog mooier dan de andere. En de stenen en kristallen vinden dan ook gretig aftrek op een gemiddelde stenenbeurs.
Nu heeft natuurlijk iedere steen, ieder kristal zijn eigen energie! Daardoor spreken sommige stenen ons heel erg aan terwijl andere stenen dat helemaal niet doen ~ en dat terwijl ze zeker net zo mooi zijn.
Het is alleen niet zo dat een steen of kristal ~ hoe mooi ook; en hoe zeer die specifieke steen ons ook aanspreekt ~ onze problemen voor ons oplost, of onze gezondheidsproblemen voor ons geneest.
Dat neemt echter niet weg dat de energie van die speciale steen of kristal ons kan helpen. Niet door iets voor ons te doen, maar meer door met ons samen te werken. Door aspecten van onze energie wat te versterken, zodat we zelf de beste volgende stap kunnen zetten in ons eigen, individuele proces. En door met respect om te gaan met de steen van onze keuze, kan die samenwerking steeds hechter worden.
Datzelfde geldt voor de beschermende kracht van stenen. Het is niet zo dat de steen ons beschermd, maar eerder dat we een impuls krijgen die ~ wanneer we daarnaar luisteren ~ ons die richting op leidt die veilig is. En die impuls komt dan meestal uit onze eigen intuïtie; een beetje aangescherpt door de energie van de steen.
Al met al zijn stenen ‘vriendjes’ die ~ met hun eigen kleur, hun eigen uiterlijk, hun eigen energie ~ ons kunnen helpen steeds meer onszelf te zijn. Niet doordat ze iets voor ons doen of in ons veranderen, maar meer omdat je samen met een (stenen)vriendje sterker staat.
En of dat ‘vriendje’ dan een steen is die je hebt opgeraapt op een wandeling, een knuffelsteen die je op een beurs of in een winkel hebt gekocht; of die prachtige steen die speciaal voor jou in een uniek sieraad is gezet ~ dat maakt dan niet zoveel uit…
.
.
Tegenwoordig lijkt het of vooral de energie van de stenen in de belangstelling staan.
Bijna elke steen en ieder kristal lijken wel een ‘geneeskrachtige’, goede energie waar we wel bij kunnen varen… De ene verklaring is daarbij nog mooier dan de andere. En de stenen en kristallen vinden dan ook gretig aftrek op een gemiddelde stenenbeurs.
Nu heeft natuurlijk iedere steen, ieder kristal zijn eigen energie! Daardoor spreken sommige stenen ons heel erg aan terwijl andere stenen dat helemaal niet doen ~ en dat terwijl ze zeker net zo mooi zijn.
Het is alleen niet zo dat een steen of kristal ~ hoe mooi ook; en hoe zeer die specifieke steen ons ook aanspreekt ~ onze problemen voor ons oplost, of onze gezondheidsproblemen voor ons geneest.
Dat neemt echter niet weg dat de energie van die speciale steen of kristal ons kan helpen. Niet door iets voor ons te doen, maar meer door met ons samen te werken. Door aspecten van onze energie wat te versterken, zodat we zelf de beste volgende stap kunnen zetten in ons eigen, individuele proces. En door met respect om te gaan met de steen van onze keuze, kan die samenwerking steeds hechter worden.
Datzelfde geldt voor de beschermende kracht van stenen. Het is niet zo dat de steen ons beschermd, maar eerder dat we een impuls krijgen die ~ wanneer we daarnaar luisteren ~ ons die richting op leidt die veilig is. En die impuls komt dan meestal uit onze eigen intuïtie; een beetje aangescherpt door de energie van de steen.
Al met al zijn stenen ‘vriendjes’ die ~ met hun eigen kleur, hun eigen uiterlijk, hun eigen energie ~ ons kunnen helpen steeds meer onszelf te zijn. Niet doordat ze iets voor ons doen of in ons veranderen, maar meer omdat je samen met een (stenen)vriendje sterker staat.
En of dat ‘vriendje’ dan een steen is die je hebt opgeraapt op een wandeling, een knuffelsteen die je op een beurs of in een winkel hebt gekocht; of die prachtige steen die speciaal voor jou in een uniek sieraad is gezet ~ dat maakt dan niet zoveel uit…
.
.
zondag 8 december 2013
Patronen
Hoewel patronen structuur geven aan ons leven, kunnen ze ons ook behoorlijk dwars zitten in ons leven. Soms alleen maar omdat we, wanneer we alles volgens een bepaald en bekend patroon doen in ons leven, geen ruimte in ons leven brengen om dingen op een andere, nieuwe manier te doen; geen ruimte creëren voor nieuwe dingen.
Maar er zijn ook patronen uit onze jeugd of kindertijd die nog steeds een rol kunnen spelen in ons leven ~ dingen die we toen niet mochten of juist moesten doen op een bepaalde manier.
Op één of andere manier dringt het dan niet echt tot ons door dat we nu we volwassen zijn die oude patronen los mogen laten en de dingen zo op onze eigen manier mogen doen dat ze uitdrukking geven aan wie we zijn.
De patronen die vaak het lastigste zijn voor ons zijn de patronen die te maken hebben met een angst waarvan we ons niet direct herinneren wanneer die angst ontstaan kan zijn in ons leven. Dat kan een angst zijn voor water, voor vuur, voor groepen mensen, voor ‘gezien worden’; en zelfs een angst voor de dood die dan gekoppeld kan zijn aan een situatie waarvan we diep in onszelf weten dat we die hebben ervaren ~ hoewel dat in ons leven zeker niet zo is…
Het zijn juist die patronen die een oorsprong hebben in een andere (levens)ervaring. Ze kunnen in ons leven komen door een herkenning van een energie op een plek die we hebben bezocht, maar het kan ook zijn dat we dat patroon of die situatie daadwerkelijk meegemaakt hebben in een andere tijd, op een andere plaats ~ in een ander leven.
Er zijn best veel manieren om de oorsprong van zo’n patroon van ‘lang geleden en ver weg’ op te sporen, vaak door middel van meditatieve of op hypnose gebaseerde therapieën.
Vaak is het veel lastiger om te zien hoe zo’n patroon op dit moment wordt ‘getriggerd’ omdat de manier waarop dat gebeurt is aangepast aan deze tijd.
Als voorbeeld; de tijd dat heksen in Nederland op de brandstapel de dood vonden is voorbij. Maar het patroon kan iemand in zijn greep houden door bijvoorbeeld de angst voor vuur, of de angst om gezien te worden ~ waardoor je misschien op oudejaarsavond binnen blijft in plaats van naar het vuurwerk te kijken; of niet voor groepen durft te spreken…
Een manier waarop zo’n patroon naar boven komt in zijn aangepaste vorm kan zijn doordat vanaf je jeugd, iedere keer dat je ‘wilt laten zien wie je bent of wat je kunt’ je door klasgenoten, onderwijzers, familieleden, of zelfs vrienden wordt ‘afgebrand’; je ‘de grond in wordt gestampt’.
Zelfde patroon, maar een andere manier waarop het in je leven komt…
Het goede nieuws is dat zo gauw je begrijpt hoe het patroon in je leven komt en hoe het je doen en laten beïnvloedt, heb je ook alles wat je nodig hebt om het patroon los te laten en als een bevrijdt mens je pad opnieuw te ontdekken!
Maar er zijn ook patronen uit onze jeugd of kindertijd die nog steeds een rol kunnen spelen in ons leven ~ dingen die we toen niet mochten of juist moesten doen op een bepaalde manier.
Op één of andere manier dringt het dan niet echt tot ons door dat we nu we volwassen zijn die oude patronen los mogen laten en de dingen zo op onze eigen manier mogen doen dat ze uitdrukking geven aan wie we zijn.
De patronen die vaak het lastigste zijn voor ons zijn de patronen die te maken hebben met een angst waarvan we ons niet direct herinneren wanneer die angst ontstaan kan zijn in ons leven. Dat kan een angst zijn voor water, voor vuur, voor groepen mensen, voor ‘gezien worden’; en zelfs een angst voor de dood die dan gekoppeld kan zijn aan een situatie waarvan we diep in onszelf weten dat we die hebben ervaren ~ hoewel dat in ons leven zeker niet zo is…
Het zijn juist die patronen die een oorsprong hebben in een andere (levens)ervaring. Ze kunnen in ons leven komen door een herkenning van een energie op een plek die we hebben bezocht, maar het kan ook zijn dat we dat patroon of die situatie daadwerkelijk meegemaakt hebben in een andere tijd, op een andere plaats ~ in een ander leven.
Er zijn best veel manieren om de oorsprong van zo’n patroon van ‘lang geleden en ver weg’ op te sporen, vaak door middel van meditatieve of op hypnose gebaseerde therapieën.
Vaak is het veel lastiger om te zien hoe zo’n patroon op dit moment wordt ‘getriggerd’ omdat de manier waarop dat gebeurt is aangepast aan deze tijd.
Als voorbeeld; de tijd dat heksen in Nederland op de brandstapel de dood vonden is voorbij. Maar het patroon kan iemand in zijn greep houden door bijvoorbeeld de angst voor vuur, of de angst om gezien te worden ~ waardoor je misschien op oudejaarsavond binnen blijft in plaats van naar het vuurwerk te kijken; of niet voor groepen durft te spreken…
Een manier waarop zo’n patroon naar boven komt in zijn aangepaste vorm kan zijn doordat vanaf je jeugd, iedere keer dat je ‘wilt laten zien wie je bent of wat je kunt’ je door klasgenoten, onderwijzers, familieleden, of zelfs vrienden wordt ‘afgebrand’; je ‘de grond in wordt gestampt’.
Zelfde patroon, maar een andere manier waarop het in je leven komt…
Het goede nieuws is dat zo gauw je begrijpt hoe het patroon in je leven komt en hoe het je doen en laten beïnvloedt, heb je ook alles wat je nodig hebt om het patroon los te laten en als een bevrijdt mens je pad opnieuw te ontdekken!
zondag 1 december 2013
‘De navel van het universum’
Ieder van ons is ‘de navel van ons universum’; het centrum van onze eigen belevingswereld. Het middelpunt van onze energie.
Wanneer je kijkt naar je eigen energie als jouw universum, dan geeft dat ~ voor mij tenminste ~ een heel ander beeld dan wanneer ik ‘gewoon’ mijn energie ervaar. Plotseling vraag ik me dan af of ik mijn energie, mijn universum, steeds groter laat worden, steeds verder uitbreidt vanuit mijn centrum… En als ik dat doe, gebeurt dat dan op de beweging van mijn hartslag, of mijn ademhaling? Of meer als een soort van middelpuntvliedende kracht vanuit mijn centrum?
Of houd ik juist al mijn energie zo dicht om me heen dat er geen ruimte is om andere, nieuwe dingen te ervaren?
Als ‘de navel van het universum’ zijn we dat punt waaromheen alles draait. Het punt dat al het andere in ons leven aanstuurt. Dat maakt dat alles wat we denken en doen belangrijk is, want daarmee geven we richting aan ons pad.
Daarnaast maken we ook deel uit van het universum zoals we daar normaalgesproken naar kijken; de planeten, manen, sterren en melkwegstelsels.
En met iedereen die de ‘navel van zijn of haar universum’ is; is het grote universum, het macro-universum dan opgebouwd uit miljoenen micro-universums…
Ingewikkeld?
Misschien wel. Maar ook heel mooi dat ieder individu zo prachtig past in het grote plaatje!
En het zeker ook waard om ons plekje daarin in te nemen als ‘de navel van ons universum’!!
.
.
Wanneer je kijkt naar je eigen energie als jouw universum, dan geeft dat ~ voor mij tenminste ~ een heel ander beeld dan wanneer ik ‘gewoon’ mijn energie ervaar. Plotseling vraag ik me dan af of ik mijn energie, mijn universum, steeds groter laat worden, steeds verder uitbreidt vanuit mijn centrum… En als ik dat doe, gebeurt dat dan op de beweging van mijn hartslag, of mijn ademhaling? Of meer als een soort van middelpuntvliedende kracht vanuit mijn centrum?
Of houd ik juist al mijn energie zo dicht om me heen dat er geen ruimte is om andere, nieuwe dingen te ervaren?
Als ‘de navel van het universum’ zijn we dat punt waaromheen alles draait. Het punt dat al het andere in ons leven aanstuurt. Dat maakt dat alles wat we denken en doen belangrijk is, want daarmee geven we richting aan ons pad.
Daarnaast maken we ook deel uit van het universum zoals we daar normaalgesproken naar kijken; de planeten, manen, sterren en melkwegstelsels.
En met iedereen die de ‘navel van zijn of haar universum’ is; is het grote universum, het macro-universum dan opgebouwd uit miljoenen micro-universums…
Ingewikkeld?
Misschien wel. Maar ook heel mooi dat ieder individu zo prachtig past in het grote plaatje!
En het zeker ook waard om ons plekje daarin in te nemen als ‘de navel van ons universum’!!
.
.
Abonneren op:
Posts (Atom)