Doelstelling

In de cirkel van de seizoenen is de winter het seizoen waarin we in onszelf keren om te bepalen waar we ons op willen richten in het volgende jaar; de volgende cirkel van de seizoenen. Dat betekent dat we met de winter zonnewende een duwtje in de rug krijgen om te gaan kijken wat we precies willen gaan doen, wat we willen bereiken het komende jaar. En de terugkeer van het licht, van de zon en daarmee onze actieve vitaliteit helpt ons daarbij.

Met Kerst vieren we dan een paar dagen later de terugkeer van een heel ander Licht; mogelijk een Licht dat ons de weg wijst op een pad van verlichting. Het geeft ons een moment van verstilling, een moment om ons te richten op de (innerlijke) wijsheid die ons stap voor stap verder helpt op ons unieke persoonlijke pad.

Weer een paar dagen later verwelkomen we het nieuwe jaar. En dat nieuwe jaar beginnen we met onze ‘goede voornemens’. Die goede voornemens kunnen beslissingen zijn over dingen waarvan we vinden dat we ze eigenlijk zouden moeten doen (maar waar we om de ene of andere reden maar niet toe lijken te komen) zoals stoppen met roken, regelmatig naar de sportschool, gezond eten, afvallen etc. Maar het kunnen ook beslissingen zijn over zakelijke aangelegenheden, emotionele perspectieven, of hoe we in het komende jaar werkelijk een impact willen maken op de wereld om ons heen.

In de laatste tien dagen van ieder jaar zitten we dus ~ wat de energie betreft ~ in een periode waarin we vooruitkijken en onze doelstellingen bepalen.
Zakelijke doelstellingen (onze bezigheden of baan etc.), maar ook wat betreft ons welzijn (zowel fysiek als emotioneel); persoonlijke doelstellingen en misschien zelfs dingen die we willen bereiken in onze (directe) omgeving…

De volgende stap is dan om te zien welke structuur we nodig hebben om productief naar deze doelstellingen toe te werken. Welke stappen kunnen we zetten om ons doel te gaan bereiken? En hoe kunnen we het gemakkelijker maken voor onszelf om het allemaal vol te houden?

Zo bereiken we bijvoorbeeld vaak een beter resultaat wanneer we afspreken om samen met anderen regelmatig te gaan sporten.

Zelfs als een doel wat we onszelf stellen op dit moment ver buiten ons bereik lijkt te liggen is het een goed idee om in deze periode te gaan kijken hoe we er in ieder geval dichter bij kunnen komen. Wat is de eerste stap die we op dit moment al kunnen zetten?

Op deze manier worden de vaak vluchtige ‘goede voornemens’ echte doelstellingen die we heel vaak werkelijk gaan halen in het volgende jaar; in de volgende cirkel van de seizoenen.

Het ene of het andere

Er gaat geen dag voorbij of we hebben allerlei keuzes te maken. Kiezen we voor het ene of voor het andere? Wat is het meest belangrijk?
Sommige van die keuzes zijn absoluut belangrijk, terwijl anderen er niet zoveel toe doen; tenminste niet zolang je niet steeds dezelfde keuze maakt. Zoals bijvoorbeeld de keuze tussen gezond eten en de minder gezonde, maar oh zo lekkere kost van onze (jawel) keuze.

Kiezen we voor een auto, of blijven we trappen op de fiets? Zoeken we een baan of gaan we voor onszelf beginnen? Een vaste relatie of liever op onszelf? Dromen we van een gezin met kinderen, of toch niet? Gaan we sporten of blijven we relaxen op de bank? Wandelen in het bos of op het strand?…

Zo ongeveer bij alles wat we doen maken we die keuze tussen het ene en het andere.
En sommige van die keuzes geven niet alleen die dag een bepaalde richting, maar kunnen ons hele leven veranderen. Terwijl andere keuzes nauwelijks consequenties hebben; anders dan dat we iets leuk vinden om te doen. Of niet.

Bij veel beslissingen kan het zo zijn dat het ene en het andere elkaar uit (lijken) te sluiten. Bijvoorbeeld, als we gaan wandelen in het bos, dan kunnen we (in ieder geval die dag) niet ook wandelen op het strand. En dan kan het zo zijn dat het afwegen van het ene en het andere heel lastig wordt. Hoewel ~ met de nodige creativiteit ~ er heel vaak een manier gevonden kan worden om zowel het ene als het andere in ons leven te krijgen.

Maar uiteindelijk komt het er op neer dat we onze keuzes zo maken dat we onszelf opbouwen in plaats van afbreken. Met andere woorden, dat of we nu het ene of het andere kiezen, dat we kiezen voor onszelf.

En dat is vaak lastiger dan je zou denken.

Op één of andere manier vinden we het vaak gemakkelijker om iets of iemand anders verlangens boven die van ons te stellen. Soms terecht ~ bijvoorbeeld in een baan is het een goed idee om je taken zo uit te voeren zoals dat van je verwacht wordt door je baas ~ maar andere keren eerder omdat we een patroon hebben opgebouwd waarin dat ‘gewoon’ is…
Eerst voor anderen zorgen dan pas voor jezelf; eerst doen wat gedaan moet worden, dan pas de tijd nemen voor jezelf. En vaak hebben we het idee dat het beter is om anderen te helpen dan om voor onszelf te zorgen. (…)

Misschien wordt het tijd om niet meer genoegen te nemen met het ene of het andere, maar om ervoor te kiezen zowel het ene als het andere in ons leven te brengen!

Redeneren

Volgens ‘De Dikke Van Dale’ is de betekenis van redeneren: zijn mening over iets ontwikkelen op basis van feiten of veronderstellingen.
Dus uitgaande van de feiten zou iets op een bepaalde manier moeten werken; en dat betekent dat wanneer we dit doen, dat het resultaat zal zijn. Het is een principe dat geldt voor mechanische zaken of dingen die we doen of zeggen, net zo goed als voor concepten en feitelijke of persoonlijke waarheden.

Redeneren is daarmee het mentale proces ~ onze gedachtengang ~ waarin we bekijken of dat wat we willen gaan doen of zeggen ons het gewenste resultaat zal opleveren. Om dat te kunnen beredeneren is het noodzakelijk om ~ met een ‘open mind’ ~ te kijken wat de reactie zal zijn op dat wat we doen. En als het gaat over iets wat we willen vertellen, dan is niet alleen de woordkeus, maar ook de toon waarop we dat doen belangrijk.

Daarmee heeft het redeneren op zich ook te maken met vooruitzien. Met het inschatten van die reacties die we krijgen. Maar ook met het voorstellingsvermogen of iets überhaupt gaat werken. Sommige dingen werken prima op de ene manier en helemaal niet op een andere manier.

Een ander aspect van ‘redeneren’ is het gebruiken van de ‘rede’, het gebruiken van ons verstand. Met andere woorden, het gewoon eerst nadenken voordat we iets doen of zeggen wat ons in de problemen brengt. Bedenken wat de gevolgen zijn van onze acties ~ liefst voordat we ze uitvoeren.

Teruggaand naar de betekenis die het woordenboek geeft voor redeneren, betekent dat ook dat we dat wat we horen of lezen eerst toetsen op het ‘waarheidsgehalte’ voordat we het in ons leven implementeren of luidkeels als waarheid gaan verkondigen. Nou kan iets helemaal aansluiten bij wat wij geloven dat waarheid is, of bij onze persoonlijke waarheid; maar toch feitelijk onwaar zijn.
Het proces van redeneren zou dan vragen naar boven kunnen laten komen als ‘Waarom geloof ik dat het waar is?’, ‘Hoe is mijn persoonlijke waarheid op dit vlak tot stand gekomen?’, of ‘Hoe zijn de feiten tot stand gekomen? Statistieken of onderzoek? En door wie is dit gedaan?’

Het beantwoorden van vragen zoals deze geeft duidelijkheid in waar we staan. Onafhankelijk van de vraag of we onze mening daarover willen veranderen of niet, het geeft ons helderheid over de reden van ons standpunt.

Dat maakt dat redeneren in deze tijd eigenlijk heel populair zou moeten zijn gezien het feit dat we vrijwel doorlopend door allerlei informatie en nieuwswaardigheden worden bestookt. Het zou zeker een goed idee zijn om niet alles wat we horen of lezen zonder meer als waarheid aan te nemen; om eerst onze ‘rede’ te gebruiken en dat wat ons vertelt wordt te beredeneren…

Redenen

Er zijn altijd dingen die we ‘zomaar’ doen in ons leven; zonder een aanwijsbare reden.
Maar de meeste dingen die we doen of willen gaan doen hebben een reden. Dat kan betekenen dat we gaan voor die specifieke baan, of die promotie; om dan genoeg geld te verdienen dat we kunnen verhuizen naar dat mooie plekje of misschien eerder met pensioen kunnen gaan. En op die manier weven we in ons leven een web van redenen en acties. Van oorzaak en gevolg.

De reden is de oorzaak en het bereiken van ons doel is het gevolg. Daartussenin ligt het traject waarin we stappen nemen om ons doel daadwerkelijk te bereiken…

Het grappige is dat oorzaak en gevolg vaak heel dicht bij elkaar liggen.
Want de reden was het verlangen naar het bereiken van het doel; naar het gevolg. Dus zouden we kunnen zeggen dat het uiteindelijke doel de reden is om de stappen te zetten om daar te komen.

Een beetje een vraag van: “Wat was er eerder, de kip of het ei?”

Wanneer we op deze manier naar het leven kijken, dan zouden we kunnen zeggen dat we altijd doelbewust leven in de zin dat er altijd een reden is om iets wel of juist niet te doen. Zelfs wanneer we er ons niet echt bewust van zijn dat we door onze acties uitkomen bij ons doel ~ wat dat doel ook moge zijn.

En dat is waar het ingewikkeld wordt.
Want als we dit principe van het hebben van een reden en daar actie op ondernemen om ons doel te bereiken niet bewust toepassen in ons leven ~ of ons zelfs niet bewust zijn dat het leven op deze manier werkt ~ dan kunnen onze redenen al snel excuses worden.

We kunnen bijvoorbeeld als reden hebben om iets niet te doen dat we het ‘niet kunnen’, dat we de kennis, techniek, handigheid, of de tijd niet hebben om het te doen. Maar is dat werkelijk waar?
Soms wel. Maar vaak gaat het er meer om dat we het eigenlijk niet willen doen. En er is natuurlijk niets mis mee om die keuze voor onszelf te maken!
Maar opeens ontstaat er een ontkoppeling tussen de reden en de (non)actie. En die ontkoppeling kan er aan de ene kant toe leiden dat we denken steeds minder te kunnen doen ~ het logische gevolg van de door ons opgegeven reden. Aan de andere kant kan er ook een onduidelijkheid ontstaan over onze grenzen; over dat wat okay is en dat wat niet acceptabel is voor ons.

En dat allemaal door een onduidelijke ~ of zelfs verbroken ~ verbinding tussen de reden en de actie.
En hoewel we een excuus kunnen verzinnen om iets niet te (hoeven) doen, blijft de oorzaak altijd het min of meer voorspelbare gevolg geven. Of we dat nu hadden voorzien of niet.