Levensvragen

Iedere eens in de zoveel tijd worden we geconfronteerd met levensvragen. Van die vragen die gaan over waarom we hier zijn, wat het doel is van ons bestaan. Vaak vallen die levensvragen uiteen in twee categorieën: de eerste over het ‘waarom’, de tweede over ‘wat en hoe’. Dus over de reden van ons bestaan en hoe we daaraan invulling geven.

Gisteren zei iemand tegen mij dat we het uiteindelijk allemaal doen voor one kinderen. Dus zolang het allemaal goed gaat met onze kinderen, doen wij het goed. Bijna onmiddellijk gevolgd in het gesprek dat je nooit iets alleen voor een ander kunt doen, want je hebt tenslotte ook je eigen leven.

Het is iets om over na te denken.
Aan de ene kant ligt voor deze persoon de reden van het bestaan bij zijn kinderen ~ dus buiten zichzelf ~ terwijl de manier waarop we dat invulling geven niet (helemaal) buiten onszelf mag liggen, want je hebt ook je eigen leven.
Zo op het eerste gezicht lijkt het een tegenspraak die ons leven terug kan brengen tot twee vragen:
Doen we de dingen die we doen voor onszelf of voor een ander?
En wat houden we daar voor onszelf aan over?

Die eerste vraag is ‘tricky’.
Hoewel er verandering in begint te komen, zijn velen van ons opgegroeid met de gedachte dat iets helemaal voor jezelf doen egoïstisch is; en het is niet goed ~ of zelfs slecht ~ om egoïstisch te zijn. Dus vanuit onze opvoeding hebben we vaak de boodschap meegekregen dat het beter is om de dingen die we doen voor een ander te doen, dan voor onszelf. Tijd voor onszelf is ‘rusttijd’, om daarna weer voor een ander aan de slag te gaan…
Dan is het ook niet meteen helder hoe je dan precies de dingen die je doet voor jezelf doet, zonder daarbij bijvoorbeeld je gezin of je familie tekort te doen. We hebben het simpelweg nooit geleerd!

Het lijkt belangrijk te zijn om die dingen die je doet (moet doen) met plezier doet. Dat het werk wat je doet je naast je inkomen een meerwaarde geeft. Dat kan een goed gevoel over jezelf zijn, of bijvoorbeeld het besef dat je door wat jij doet een verschil maakt in het leven van anderen; en daarmee de wereld ten goede verandert.
En dat is dan tegelijkertijd iets wat we daar voor onszelf aan over houden. Een goed gevoel; een gevoel van eigenwaarde.

Maar is dat werkelijk het antwoord op die levensvraag?
Dan merk ik dat hoe langer ik daarover nadenk, des te meer ik tot het besef kom dat ik iets leer van alles wat ik doe; zelfs van iedere mens die ik tegenkom…

En dat zou ~ in ieder geval voor mij ~ wel eens de kern van alle levensvragen kunnen zijn.
.
.

Het diepste verlangen

Met de decembermaand voor de deur worden we allemaal uitgenodigd om onze verlangens naar boven te laten komen en worden te geven. Of het nu een lijst is met dingen die je graag zou ontvangen in december ~ of dat nu met Sinterklaas is, of met kerst ~ of misschien meer vanuit het perspectief wat je verlangt in de volgende cirkel van de seizoenen; dit is een tijd waarin dat wat we verlangen op de voorgrond treedt. En dat is helemaal onafhankelijk van welk prijskaartje er aan jouw verlangen bevestigd is.
Zo kun je bijvoorbeeld een nieuwe auto verlangen, maar die nog niet direct verwachten in december. Maar het kan ook iets kleins, praktisch zijn wat je verlangt; iets wat je leven gemakkelijker of leuker maakt en waarvan je zoiets hebt dat je het jezelf gaat geven in december.

Dit maakt dat we, juist in deze tijd, onze verlangens vaak materieel of zelfs commercieel zien. En dat we druk in de weer zijn met reclamefolders, het vinden van precies de juiste dingen uit de beste winkels. Hebbedingetjes.

En dat kan dan die andere verlangens, de dingen die we in ons leven willen brengen ~ of er juist uit los willen laten ~ in het volgende jaar; en de plannen die we gaan maken om dat te laten gebeuren een beetje naar de achtergrond laten verdwijnen.
Maar ook die worden uitgenodigd om naar boven te komen in de energie van nu. Dat betekent dat op een stil moment er opeens een enorm verlangen naar iets in ons opkomt. Iets waarvan we ons misschien al een poosje bewust zijn, maar waar we nooit iets mee gedaan hebben. Soms omdat het totaal onbereikbaar lijkt. Of omdat er op dat moment andere, meer urgente dingen gedaan moesten worden… Maar nu komt het opeens weer in onze gedachten.

Het belangrijk om dat innerlijke verlangen woorden te geven, zelfs wanneer je geen idee hebt hoe het werkelijkheid kan worden in je leven. Want die innerlijke verlangens zijn een deel van ons; en het is goed ook dat deel van onszelf te erkennen. Een plaats te geven.
En wanneer we dat doen, dan kunnen we ons meer en meer bewust worden van andere innerlijke verlangens die we hebben. Dingen die we anders willen dan ze op dit moment in ons leven zijn. Dingen die we altijd hebben willen doen en die, hoewel we ze nog niet hebben gedaan, toch ook niet uit onze gedachten zijn verdwenen…

Het is een proces dat ons uiteindelijk bij ons diepste innerlijke verlangen kan brengen. Dat verlangen dat verweven is met wie we werkelijk zijn.
Wat is jouw diepste verlangen?

Geven en ontvangen

Is het je ooit opgevallen dat er mensen zijn die moeite hebben om rond te komen en je toch alles willen geven wat ze hebben? Het hemd van hun rug geven wanneer een ander dat nodig mocht hebben? En dat terwijl er anderen zijn die meer hebben om te delen en toch moeite hebben om aan anderen te geven. En wanneer ze toch aan anderen geven, dan wordt dat vaak uitgemeten; gezien als een gunst waarvan dan eigenlijk wordt verwacht dat die op een moment in de toekomst wordt terugbetaald…

Het grappige is dat een heel vergelijkbare dynamiek speelt met ontvangen.
Alleen is ontvangen vaak nog moeilijker dan geven…

Ontvangen is een kunst.
Zelfs het ontvangen van een compliment is lang niet altijd gemakkelijk. En het lijkt wel of ontvangen moeilijker wordt naarmate je zelf minder hebt om terug te geven. Terwijl laan de andere kant iemand die iets niet eens werkelijk nodig heeft soms geen enkele moeite heeft om iets te ontvangen; en daar ook niet de intentie aan verbindt om er ooit iets voor terug te geven of te doen.

Zo op het eerste gezicht zou je kunnen zeggen dat het verschil in hoe je omgaat met geven en ontvangen ligt in hoe sociaal je in het leven staat. Dat is zeker een aspect wat meespeelt, maar wanneer je echt gaat kijken naar de hele dynamiek omtrent geven en ontvangen, dan blijkt het toch iets ingewikkelder te liggen.

We zijn bijna allemaal opgegroeid met het idee dat het beter is te geven dan te ontvangen. Met het idee dat je anderen dient te helpen voordat je iets voor jezelf doet. Kortom, met het idee dat die ander belangrijker is dan je zelf bent ~ op welke manier dat zich ook uit…
Dat betekent dat we geneigd zijn altijd te geven, zonder ooit te leren ontvangen. Dat gaat dan niet alleen over materiële zaken, maar ook over tijd en energie die we ergens insteken.

Waar we dan op ten duur tegenaan kunnen lopen is dat geven en ontvangen met elkaar zijn verbonden. Het is gemakkelijker te geven ~ zonder daar zelf op leeg te lopen ~ wanneer je ook kunt ontvangen. Wanneer je jezelf toestemming geeft om te ontvangen. Open en eerlijk en in liefde. In liefde voor jezelf én voor die ander.
Zo gauw we dat leren wordt het veel gemakkelijker om balans te brengen in dat wat we geven en de dingen die we ontvangen. Dan geven we niet meer dat wat we zelf nodig hebben aan een ander, terwijl we wel ontvangen wat die ander wil geven; vooral wanneer we dat werkelijk nodig hebben…

Want de waarde van het geven ligt in de kracht van het ontvangen…

Anders doen

Wanneer we dingen anders willen ons leven dan is het een goed idee om anders te denken over onszelf, over ons leven. Het is ook een prima plan om, zeker wanneer we niet direct zien wat we dan wel willen, of hoe we de veranderingen die we graag in ons leven willen waar kunnen maken; om dat wat er aan den hand is andere woorden te geven. Of dat nu gaat over de oplossingen waar we voor kunnen kiezen, of voor de obstakels waar we tegen aan lopen…
Maar uiteindelijk is er maar één manier om dat andere leven voor onszelf bereikbaar te maken; en dat is om anders te doen. Om andere stappen te zetten. En misschien wel het belangrijkste, om andere keuzes te maken. Andere prioriteiten te stellen. Je tijd anders in te delen.
Kortom, anders doen.

Maar hoe dan?
Hadden we het niet allang gedaan als we hadden geweten hoe we dat het beste konden aanpakken?

Dan blijkt dat als ik naar mijn eigen leven kijk, dan zijn er best veel dingen die ik iedere dag doe, waar ik iedere dag tijd aan besteed, die me bijzonder weinig opleveren. Zo zijn er dagen dat ik zo’n beetje ieder uur Facebook check. Interessant? Soms. Nuttig? Bijna nooit.
Een andere is dat ik vaak het idee heb dat ik continu bereikbaar moet zijn voor iedereen die me eventueel op dat moment wil spreken, teksten, chatten… In alle realiteit ben ik voor een paar mensen altijd bereikbaar, maar voor heel veel anderen mag dat best op tijden die mij (ook) uitkomen.
En voor ik het weet is het veel later dan ik dacht en heb ik geen tijd of energie meer om juist die dingen te doen die ik werkelijk belangrijk vind.

Als ik dan een week lang bewust ervoor kies om bijvoorbeeld mijn aanwezigheid op Facebook te beperken, dan kan ik opeens bergen verzetten!

De echte vraag is dan wat er werkelijk belangrijk is in ons leven en wat we eraan doen om dat ook uit te drukken. Dingen als onze gezondheid. De manier waarop we de stress van ons dagelijkse leven kwijtraken. De momenten waarop we tot rust kunnen komen…
Wat willen we voor onszelf bereiken? Waar willen we succesvol in zijn ~ en hoe definiëren we succes?

Wanneer we dingen in ons leven anders willen gaan doen, dan is het een goed idee om te kijken waar we geen (of veel minder) tijd aan kunnen geven. Daarnaast is het noodzakelijk om helder te krijgen wat wij zelf werkelijk belangrijk vinden en daarvoor te kiezen.
Het allerbelangrijkste is om het echt te gaan doen!
.
.

Andere woorden

Mijn leraar Julian heeft vaak gezegd dat zolang je iets op tenminste drie manieren kunt uitleggen, dan kun je het iedereen duidelijk maken.

Het is iets wat bij mij altijd is blijven hangen. Ik heb door de jaren heen ook de wijsheid van zijn woorden ondervonden. Het is altijd zo dat wanneer je iets uitlegt en die ander begrijpt het niet, dan mis je op één of andere manier de aansluiting bij het referentiekader van die ander. Om die aansluiting toch te vinden is het soms genoeg om met een ander voorbeeld te komen. Of om het uit te leggen in andere woorden. In woorden die voor die ander beter te begrijpen zijn.

Op die manier gebruik ik soms woorden die misschien niet helemaal precies uitdrukken wat ik wil zeggen, maar die de ander beter een plaats kan geven. Ik kies er dan voor om het concept uit te leggen in plaats van hoe ik het nu precies zie. Zo is het begrip ‘beschermengel’ voor veel mensen veel toegankelijker, begrijpelijker, dan wanneer je het over je ‘spirituele gidsen’ hebt. En wanneer het concept gaat over spirituele helpers, dan kun je soms net zo goed, of zelfs beter, het woord ‘beschermengel’ gebruiken dan ‘(spirituele) gids’.

Het gekke is dat het nooit bij me is opgekomen dat hetzelfde principe geldt voor mijn innerlijke dialoog.
Al heel lang weet ik dat wanneer ik een oplossing zoek voor iets het een goed idee is om vijf mogelijke oplossingen te bedenken ~ of ze nu helemaal ideaal, of zelfs reëel zijn of niet ~ omdat dit een keuze geeft; en op die manier voorkomt dat ik mijzelf vastzet in mijn denken. Maar soms is het ook goed om dat wat het probleem lijkt te zijn eens in andere woorden te omschrijven…

Mijn leraar Julian zei vaak dat een probleem en obstakel is in de stroom naar een vantevoren vastgestelde uitkomst. In andere woorden, wanneer je het idee hebt dat je vantevoren al zeker weet hoe het één en ander gaat lopen, dan kun je voor verrassingen komen te staan en dat dan zien als een probleem…
De meest logische oplossing is om die vantevoren vastgestelde uitkomst even los te laten en te kijken wat het universum voor je in petto heeft.

Een andere manier om ermee om te gaan, is om dat wat we zien als probleem bewust in andere woorden uit te drukken. Om drie manieren te vinden om het probleem uit te leggen. Aan anderen, maar vooral ook aan onszelf. En wanneer we het dat in andere woorden zien, dan kan het zo zijn dat opeens de oplossing helemaal helder is!

Wanneer we een bekend concept (aan onszelf) vertellen in in andere woorden, verandert de impact.

Een goed idee om eens te proberen wanneer je ergens op vastloopt!

Meer over Julians lessen kun je vinden op: www.julianteachings.com
.
.