Grenzen

Een grens is de afbakening van wat ‘hier’ en wat ‘daar’ is. Op die manier zijn landsgrenzen duidelijke lijnen die aangeven waar het ene land stopt en het andere land begint.
Onze eigen grenzen zijn niet altijd even duidelijk. We hebben ze allemaal en ze hebben te maken met onze normen en waarden; en wat we daarin acceptabel vinden en wat niet. Wanneer we grote waarde hechten aan bijvoorbeeld onze eigen ruimte ~ fysiek, mentaal en/of spiritueel ~ dan stelende het niet op prijs wanneer vreemden, of zelfs vrienden of familie, zomaar onze ruimte binnenkomen. Op dat moment wordt onze grens overschreden.

Nog minder helder is de grens tussen wat we wel en wat we niet kunnen zeggen. Eerlijkheid is goed, liegen is bedenkelijk. Want terwijl liegen duidelijk een grens overschrijdt, vinden we vaak dat een leugentje om bestwil best wel kan.
Maar waar ligt de grens tussen eerlijkheid en beledigend zijn in wat we te zeggen hebben? Best een grens om af en toe even bij stil te staan in deze tijd waarin ‘alles gezegd moet kunnen worden’. Nu gaat het natuurlijk ook om de manier waarop het gezegd wordt, maar toch; is het soms niet beter om de waarheid in het midden te laten? Om iets niet te zeggen en op die manier die ander in zijn of haar waarde te laten? Om in plaats van onmiddellijk met de deur in huis te vallen met “Wat een afgrijselijke jas is dat, hoe kom je daar nou aan?”, een compliment te geven over de tas die heel mooi is; of de sjaal, of de schoenen?

Hoe we met dat soort dingen omgaan is heel individueel en hoe we onze grenzen daarin definiëren is uitermate persoonlijk. En het is bijna nooit een kaarsrechte grens tussen zwart en wit, goed en slecht. Het is maar al te vaak een gebied van heel veel kleuren grijs waar we vaak wel weten wanneer we een grens overschreden hebben, maar niet altijd van te voren ook kunnen aanwijzen waar die grens precies ligt.
Die flexibiliteit van dat grijze gebied is heel vaak goed voor ons. Wanneer we leven binnen strakke grenzen waarbij alle beslissingen puur zwart/wit liggen, dan is dat zeker niet in ons eigen beste belang.

Zeker is dat ook in communicatie is het belangrijk in de gaten te houden waar onze grenzen liggen, waar anderen daar soms overheen komen, maar ook waar wijzelf af en toe over die grens heen stappen. Absolute eerlijkheid kan verkeerd overkomen. Het kan ook meer informatie geven dan we eigenlijk hadden willen geven…
Waar die grens ligt is meestal afhankelijk van wie wat vraagt en hoeveel van welke informatie werkelijk noodzakelijk is.

Hoe ligt jouw grens daarin?
.
.

Verzameling

Als kind, op vakantie bij zee, ben ik een schelpenverzameling begonnen. En iedere schelp die ik vond was mooi genoeg om daar deel van uit te maken. Dit betekende dat die verzameling binnen een paar dagen al enorm was gegroeid… Op aandrang van mijn ouders zijn in eerste instantie alleen de hele schelpen gebleven. En twee weken later heb ik alleen de allermooiste uitgezocht om mee te nemen naar huis.

De schelpen zijn alweer heel lang verdwenen. Ik vind ze nog steeds prachtig wanneer ik wandel langs de vloedlijn, maar ik heb niet meer de behoefte ze ook allemaal te verzamelen.

In plaats daarvan zijn stenen gekomen.
Eerst kiezelstenen. Daarna de agaatjes of zelfs kleine fossieltjes die je soms in het grind kunt vinden. En gaandeweg is de verzameling veranderd in een verzameling stenen die ik kan gebruiken in de sieraden die ik maak. (Die kun je zien op: www.taliswoman.me ) Het is een verzameling die zo stilletjes aan steeds groter wordt.

Het is iets wat we bijna allemaal wel doen; verzamelen.
Misschien niet zozeer in de zin van een verzameling zoals schelpen, stenen, postzegels, antiek, etc. Maar vaak wel in de zin dat we die dingen om ons heen verzamelen waarmee we ons graag willen omringen. Dingen waar we ons prettig bij voelen. Dingen die belangrijk voor ons zijn, om welke reden dan ook. Daar is helemaal niets mis mee; tenminste, zolang dat waar we ons mee omringen nog steeds werkelijk past bij wie we zijn. Of misschien wel bij het punt op ons persoonlijke pad waar we ons op dit moment bevinden…

En soms is het een goed idee om dat wat we hebben verzameld opnieuw te bekijken om te zien of het nog steeds die ‘toegevoegde waarde’ heeft in ons leven. Om te zien of het echt alleen die allermooiste ‘schelpen’ zijn en er geen kapotte tussen zitten. Om te kijken of het tijd is om van kiezelstenen te veranderen naar fossielen of edelstenen.

Hetzelfde geldt voor de energie die we om ons heen verzamelen. Voelen we ons daar nog steeds prettig bij? Of is het tijd om ook daar eens een frisse wind door te laten waaien en alleen die energie in onze ruimte te houden die past bij wie we nu zijn. Bij dit punt op ons pad.

Iedere keer dat ik de energie bekijk die ik in de loop van een aantal maanden om me heen heb verzameld, ben ik verbaasd van hoeveel energieën ik me helemaal niet bewust was. Vaak zijn er veel meer specifieke energievormen die zich in mijn ruimte hebben verzameld; veel meer dan ik in mijn ruimte wil hebben.
Dat is dan dus het moment om op te ruimen en alleen de allermooiste delen van de verzameling die het beste bij mij passen te behouden.
De rest mag terug naar waar ze vandaan gekomen zijn…
.
.

Balans

We streven er allemaal naar om in balans te zijn, ieder op onze eigen manier. Of het nu gaat om de balans tussen werken en rusten, geld verdienen en geld uitgeven, of om ~ heel letterlijk ~ in balans te bewegen. Wanneer ons leven en wijzelf in balans zijn, geeft dat een goed gevoel. Wanneer we alles op orde hebben, is alles in orde; en dat geeft stabiliteit. Balans is belangrijk.

Als het ons niet lukt om die balans in ons leven te brengen, dan zouden we vanuit een spiritueel perspectief bijna kunnen verwachten dat dit een fysieke weerslag kan krijgen. Bijvoorbeeld, wanneer we veel teveel met werken bezig zijn en daardoor nooit de tijd nemen om te rusten; om eens iets heel anders te doen, dan kunnen we daar fysieke klachten van krijgen. Als we, door een onbalans in ons leven continu in de stress schieten, dan geldt hetzelfde.
Hoe langer een situatie van onbalans bestaat, des te groter de kans dat we daar ook fysiek, lichamelijk, het één en ander van gaan merken…

Maar het kan ook andersom.

Steeds vaker wordt duidelijk dat door medicijngebruik de balans binnen ons lichaam wordt verstoord. Omdat balans op zichzelf belangrijk is, wordt dan soms gekozen om die ontstane onbalans met een tweede medicijn te compenseren. Mochten daar bijwerkingen uit ontstaan waar iemand niet mee kan of wil leven, dan kunnen deze weer behandeld worden met een volgende medicatie…

Op die manier wordt een fragiele balans gecreëerd die uitstekend kan werken, zolang er verder niets veranderd. Zolang ons leven in balans blijft.
En dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan! Want laten we eerlijk zijn, we komen allemaal af en toe situaties tegen die ons, vaak tijdelijk, uit balans brengen. Dat is een deel van het leven…

Ook kunnen we door onze voedingskeuzes of eetpatronen soms een onbalans in ons lichaam brengen. Zoals een elektrolyten onbalans. Al die drankjes die je kunt kopen om je elektrolyten balans te herstellen worden tenslotte niet voor niets op de markt gebracht; hoewel dat misschien toch meer met marketing dan met balans te maken heeft… Dit geeft echter wel aan het belangrijk is in de energie van dit punt in de tijd aandacht te besteden aan die specifieke balans in ons lichaam, net zoals bijvoorbeeld de zuurtegraad van ons lichaam.

In de veranderende energie waarin we leven, veranderen wij mee. Zo blijven wij in balans. In die verandering kunnen sommige processen in ons lichaam anders gaan werken. Gevoeliger worden. Of letterlijk meer of juist minder van een mineraal nodig hebben…
Dat maakt dat het in deze tijd misschien wel dubbel belangrijk is ‘om de vinger aan de pols’ te houden!
.
.

Goede voornemens

Zo tegen het nieuwe jaar hebben we vaak de neiging de balans op te maken en een lijst te maken met nieuwe plannen, met dingen die we dit jaar eindelijk gaan doen of veranderen. Vaak zijn het persoonlijke dingen waarvan we denken dat ze alleen onszelf betreffen. Zoal stoppen met roken, afvallen, gaan sporten, gezond eten etc. Dat lijkt vaak het gemakkelijkste omdat we het dan in het nieuwe jaar alleen maar hoeven te doen…

Het is tegelijkertijd ook de grootste valkuil. Want juist door het in ons eentje gewoon te willen gaan doen, maken we het onszelf heel veel moeilijker dat we ons realiseren. Want voor ieder van die dingen die we allen willen gaan doen geldt dat het veel gemakkelijker is om het met anderen samen te gaan doen. Op die manier breng je een ‘support groep’ bij elkaar en kunnen we elkaar steunen en aanmoedigen om door te gaan totdat we ons doel hebben bereikt.

Iets anders wat het ons moeilijk maakt om onze goede voornemens werkelijk uit te voeren en onze nieuwe plannen werkelijkheid te maken is dat we vaak alleen maar aandacht hebben voor het eindresultaat en dan vergeten om een plan te maken hoe we dat resultaat gaan bereiken. Zelfs onze nieuwe plannen hebben we op het moment van de jaarwisseling nog niet echt ‘gepland’.
Het maakt het gemakkelijk om te vergeten wat we ook alweer voor ogen hadden zo gauw de feestdagen voorbij zijn en het alledaagse leven weer zijn gang gaat.
En voor we het in de gaten hebben zijn onze goede voornemens alweer vergeten…

Het goede nieuws is dat we niet een jaar lang hoeven te wachten om ons alsnog voor te nemen dingen in ons leven te veranderen.
Een jaar telt 4 nieuwe seizoenen, 12 nieuwe maanden, 13 nieuwe manen, 52 nieuwe weken en 365 nieuwe dagen en een eindeloos aantal nieuwe momenten. En op ieder van die momenten kunnen we ons voornemen om vanaf dat moment dingen anders te gaan doen; dingen anders aan te pakken.

Dan hebben we misschien niet die gezamenlijke energie van dat moment waarop iedereen bezig is haar of zijn goede voornemens vorm te geven, maar daar staat tegenover dat het naar alle waarschijnlijkheid voor ons persoonlijk het beste moment is om nieuwe plannen waar te maken en veranderingen in ons persoonlijke leven aan te brengen die de kwaliteit van ons leven vergroten. Dingen die ons meer plezier geven; die ons vullen met dat gevoel van trots dat we ons doel hebben bereikt.
.
.