Waarheid is een interessant concept. Er wordt ons van jongs af aan geleerd om eerlijk te zijn en altijd de waarheid te vertellen. En zolang we het hebben over eerlijkheid en ‘feitelijke waarheid’ is dat helemaal waar. Hoewel… Soms kan het beter zijn om iets niet te zeggen; bijvoorbeeld omdat het minder kwetsend is tegenover die ander. De vraag is dan, ben je op zo’n moment eerlijk of niet?
Een andere dimensie van waarheid is dat het veranderd naarmate de situatie waarin we ons bevinden verandert. Zo was het mijn waarheid toen ik een jaar of vijf was, dat ik vlak voor het avondeten niet mocht snoepen of snacken. Eenmaal volwassen noem ik het een ‘appetizer’ en vind ik er niets verkeerds aan. Terwijl allebei de situaties waar zijn, is voor mij de waarheid verandert met het verstrijken van de jaren.
Tenslotte is er ook de ‘persoonlijke waarheid’. De waarheid zoals die wordt ervaren vanuit het perspectief van die persoon. Het is een aspect van waarheid dat voor ons allemaal geldt; ieder van ons heeft zijn of haar ‘eigen waarheid’. Het is de waarheid die gekoppeld is aan onze (levens)ervaring, aan dat wat we in ons leven hebben gedaan, hebben meegemaakt en wat we door die ervaringen hebben geleerd.
Het gevolg kan zijn dat we samen met anderen naar eenzelfde situatie kijken en dan ontdekken dat we diezelfde gebeurtenis niet allemaal ‘waar’ of ‘onwaar’ ~ eerlijk of oneerlijk ~ vinden. Omdat het voor ieder van ons afhangt van onze eerdere ervaringen, bekijken we die situatie allemaal vanuit het perspectief van onze eigen ervaring; op onze eigen manier.
Het is iets wat zelfs speelt binnen ons eigen leven. Zo kunnen we dingen geleerd hebben van onze ouders, familie, leraren op school ~ wat te maken had met hun ‘persoonlijke waarheid’. Ooit hebben we dat voor waarheid aangenomen; vaak omdat we de persoon van wie we het geleerd hebben vertrouwden en respecteerden.
Naarmate we ouder worden rijst dan de vraag of die waarheid ook daadwerkelijk aansluit bij onze ‘persoonlijke waarheid’. Of is het misschien iets wat, wanneer we de tijd nemen om er echt naar te kijken, eigenlijk helemaal niet bij ons past, of zelfs ~ zoals wij het leven ervaren ~ gewoon niet (meer) waar is?
Dit maakt dat het een goed idee is om af en toe de tijd te nemen om te kijken of de waarheid waarmee we zijn opgegroeid nog steeds aansluit bij ons leven. Of het nog steeds een ‘persoonlijke waarheid’ is. En om te kijken of we, afgezien van opvoeding, cultuur etc., onze eigen persoonlijke waarheid leven…
.
.
zondag 31 augustus 2014
zondag 24 augustus 2014
Uniek!
Ieder van ons is uniek! We zijn bijzondere, buitengewone, ongeëvenaarde, onvergelijkelijke mensen. Individueel en uitzonderlijk! Zo heeft ieder van ons zijn of haar eigen sterke kanten, gaves, talenten, wensen en verlangens.
En ieder bepaalt zelf het doel om naar toe te werken en zet dan vervolgens zijn of haar eigen stappen om daar te komen.
Met andere woorden, ieder van ons is een uniek wezen dat het levenspad bewandeld precies zoals de eigen wijsheid van die mens dat beslist.
Het is juist dat individuele, dat unieke aspect van iedere mens dat zoveel te bieden heeft aan anderen, aan de wereld en mogelijk zelfs aan het universum…
In ons ‘uniek zijn’, zijn we heel.
Zolang we op onze geheel eigen manier uitdrukking geven aan ons unieke zelf, ontwikkelen we onze talenten, onze mogelijkheden en worden we ‘meer’. De heelheid die we zijn, wordt groter.
Dat maakt weer dat we anders ~ op onze eigen manier ~ in het leven komen te staan. Onze keuzes zo mogen gaan maken dat juist die unieke heelheid bewaard blijft.
In plaats van juist die dingen te doen waarvan we denken dat een ander die van ons verwacht, doen we dat waarvoor wij verantwoordelijk zijn op zo’n manier dat niet alleen het werk gedaan wordt, maar dat wij ~ als uniek wezen ~ tegelijkertijd onszelf ontwikkelen, groeien; en ja, onze levenslessen leren.
In plaats van die ander te vertellen hoe het één en ander gedaan dient te worden, wat er verwacht wordt, wat de regels zijn ~ staan we die ander toe zijn of haar eigen pad te bewandelen op precies die manier die past bij hun ‘unieke zijn’. En die dingen; het werk dat gedaan moet worden, mag die ander dan ook doen zoals het past bij zijn of haar eigen, individuele pad.
Zelfs wanneer we, vanuit ons eigen perspectief, denken te zien dat wat die ander doet helemaal verkeerd loopt, dan mogen we nog steeds vertrouwen op de unieke heelheid van die ander om alles tot een goed einde te brengen. Om te leren, te leven, te ervaren en zo dat doel te bereiken. Soms zal dat betekenen dat iets wat langer duurt voordat het gedaan is. Maar andere keren zal het juist sneller, soepeler, leuker gedaan worden dan we zelf hadden kunnen bedenken…
Dit klinkt misschien allemaal heel logisch; in het dagelijkse leven is het heus niet gemakkelijk om vast te houden aan ons eigen, unieke Zelf. Om onze taken zo te doen dat we onze ‘unieke heelheid’ niet tekort doen en tegelijkertijd ons alles doen binnen de regels van ons werk, onze baan…
En dat staat nog los van hoe we erachter komen wat onze unieke talenten en mogelijkheden nou werkelijk zijn…
Goede vragen om mee te beginnen zijn:
“Wat heb ik de wereld te bieden? Wat is mijn specifieke gave of talent dat ik de wereld te bieden heb?”
.
.
En ieder bepaalt zelf het doel om naar toe te werken en zet dan vervolgens zijn of haar eigen stappen om daar te komen.
Met andere woorden, ieder van ons is een uniek wezen dat het levenspad bewandeld precies zoals de eigen wijsheid van die mens dat beslist.
Het is juist dat individuele, dat unieke aspect van iedere mens dat zoveel te bieden heeft aan anderen, aan de wereld en mogelijk zelfs aan het universum…
In ons ‘uniek zijn’, zijn we heel.
Zolang we op onze geheel eigen manier uitdrukking geven aan ons unieke zelf, ontwikkelen we onze talenten, onze mogelijkheden en worden we ‘meer’. De heelheid die we zijn, wordt groter.
Dat maakt weer dat we anders ~ op onze eigen manier ~ in het leven komen te staan. Onze keuzes zo mogen gaan maken dat juist die unieke heelheid bewaard blijft.
In plaats van juist die dingen te doen waarvan we denken dat een ander die van ons verwacht, doen we dat waarvoor wij verantwoordelijk zijn op zo’n manier dat niet alleen het werk gedaan wordt, maar dat wij ~ als uniek wezen ~ tegelijkertijd onszelf ontwikkelen, groeien; en ja, onze levenslessen leren.
In plaats van die ander te vertellen hoe het één en ander gedaan dient te worden, wat er verwacht wordt, wat de regels zijn ~ staan we die ander toe zijn of haar eigen pad te bewandelen op precies die manier die past bij hun ‘unieke zijn’. En die dingen; het werk dat gedaan moet worden, mag die ander dan ook doen zoals het past bij zijn of haar eigen, individuele pad.
Zelfs wanneer we, vanuit ons eigen perspectief, denken te zien dat wat die ander doet helemaal verkeerd loopt, dan mogen we nog steeds vertrouwen op de unieke heelheid van die ander om alles tot een goed einde te brengen. Om te leren, te leven, te ervaren en zo dat doel te bereiken. Soms zal dat betekenen dat iets wat langer duurt voordat het gedaan is. Maar andere keren zal het juist sneller, soepeler, leuker gedaan worden dan we zelf hadden kunnen bedenken…
Dit klinkt misschien allemaal heel logisch; in het dagelijkse leven is het heus niet gemakkelijk om vast te houden aan ons eigen, unieke Zelf. Om onze taken zo te doen dat we onze ‘unieke heelheid’ niet tekort doen en tegelijkertijd ons alles doen binnen de regels van ons werk, onze baan…
En dat staat nog los van hoe we erachter komen wat onze unieke talenten en mogelijkheden nou werkelijk zijn…
Goede vragen om mee te beginnen zijn:
“Wat heb ik de wereld te bieden? Wat is mijn specifieke gave of talent dat ik de wereld te bieden heb?”
.
.
zondag 17 augustus 2014
Wekkers
Iedereen is wel bekend met het gebruik van een wekker. Vaak omdat we op een bepaald moment moeten opstaan om op die manier op tijd op ons werk, school of andere afspraken te verschijnen. Tegenwoordig is zo’n wekker meestal digitaal en we kunnen dus gewekt worden door een variëteit aan geluiden die al dan niet vergezeld gaan van automatische verlichting van onze ruimte. Bijna allemaal hebben ze behalve een uit knop ook een sluimerstand die het signaal afzet voor een aantal minuten zodat we even op ons gemak wakker kunnen worden, zonder de kans te lopen ons te verslapen.
En waar we die wekker zelf instellen op de tijd die voor ons het prettigste is, zelf bepalen op welk tijdstip we wakker geschud willen worden; zo heeft ook het leven ‘wekkers’ die ons wakkerschudden.
Vaak zijn dat gebeurtenissen die ons raken. Dat kan een gebeurtenis zijn waar we zelf heel nauw bij betrokken zijn, maar dat hoeft niet. Het kan ook iets zijn wat ergens anders in de wereld gebeurt met mensen die we niet persoonlijk kennen. Het kan zelf sites zijn wat met dieren gebeurt ~ huisdieren of dieren in het wild ~ of met de natuur. Met Gaia…
Wat het ook is, het is altijd iets wat ons op een onverwachte manier zo raakt dat het ons aanzet even een pas op de plaats te maken. Iets wat ons uitnodigt om eens op een andere manier naar ons eigen leven te kijken. En bijna altijd komen er dan vragen naar boven die bedrieglijk eenvoudig lijken, maar zelden gemakkelijke antwoorden hebben…
Zoals:
Wat doe ik in mijn leven waar ik blij van wordt?
Wat doe ik om mijn dromen waar te maken?
Wat zijn mijn excuses om de dingen die ik graag wil doen toch niet te doen?
Wat maakt het okay om de dingen die ik persoonlijk belangrijk vind uit te stellen?
Wat moet er in mijn leven gebeuren voor ik daarmee aan de slag ga?
Net zoals bij de wekker die ’s morgens afgaat, hebben ook deze levenswekkers een sluimerstand. Wanneer zoiets gebeurt dat ons raakt, dan kunnen we ook gewoon een keer diep ademhalen en doorgaan met ons leven zonder onszelf af te vragen waarom er iets in ons, of in ons leven ons wil wekken. Wakker wil schudden…
Aan ons de keus om te blijven sluimeren of ons af te vragen waarom we worden gewekt. Wat is het werk dat we nog mogen doen? Wat is de afspraak die we misschien wel met onszelf gemaakt hebben voordat we ons dat bewust waren? En hoe mogen we dat in ons leven vormgeven?
Ben jij al wakker?
.
.
En waar we die wekker zelf instellen op de tijd die voor ons het prettigste is, zelf bepalen op welk tijdstip we wakker geschud willen worden; zo heeft ook het leven ‘wekkers’ die ons wakkerschudden.
Vaak zijn dat gebeurtenissen die ons raken. Dat kan een gebeurtenis zijn waar we zelf heel nauw bij betrokken zijn, maar dat hoeft niet. Het kan ook iets zijn wat ergens anders in de wereld gebeurt met mensen die we niet persoonlijk kennen. Het kan zelf sites zijn wat met dieren gebeurt ~ huisdieren of dieren in het wild ~ of met de natuur. Met Gaia…
Wat het ook is, het is altijd iets wat ons op een onverwachte manier zo raakt dat het ons aanzet even een pas op de plaats te maken. Iets wat ons uitnodigt om eens op een andere manier naar ons eigen leven te kijken. En bijna altijd komen er dan vragen naar boven die bedrieglijk eenvoudig lijken, maar zelden gemakkelijke antwoorden hebben…
Zoals:
Wat doe ik in mijn leven waar ik blij van wordt?
Wat doe ik om mijn dromen waar te maken?
Wat zijn mijn excuses om de dingen die ik graag wil doen toch niet te doen?
Wat maakt het okay om de dingen die ik persoonlijk belangrijk vind uit te stellen?
Wat moet er in mijn leven gebeuren voor ik daarmee aan de slag ga?
Net zoals bij de wekker die ’s morgens afgaat, hebben ook deze levenswekkers een sluimerstand. Wanneer zoiets gebeurt dat ons raakt, dan kunnen we ook gewoon een keer diep ademhalen en doorgaan met ons leven zonder onszelf af te vragen waarom er iets in ons, of in ons leven ons wil wekken. Wakker wil schudden…
Aan ons de keus om te blijven sluimeren of ons af te vragen waarom we worden gewekt. Wat is het werk dat we nog mogen doen? Wat is de afspraak die we misschien wel met onszelf gemaakt hebben voordat we ons dat bewust waren? En hoe mogen we dat in ons leven vormgeven?
Ben jij al wakker?
.
.
zondag 10 augustus 2014
Vrijheid
Het is iets wat we allemaal willen; vrijheid. Waar dat zo’n 60 jaar geleden misschien voornamelijk impliceerde ‘de vrijheid van onderdrukking’, gaat dat tegenwoordig heel erg over de vrijheid te kunnen zeggen wat we willen, de vrijheid te kunnen doen wat we willen, de vrijheid om zo te leven als wij willen.
Het lijkt dan ook, wanneer je om je heen kijkt hoe ‘vrijheid’ wordt bekeken, dat het gaat over een ‘niets moet en alles mag’ perspectief. En hoewel dat zo op het eerste gezicht een hoge mate van vrijheid met zich meebrengt, vraag ik me weleens af of dat ook werkelijk zo is.
Het probleem met dit concept is dat wanneer we alles mogen zeggen en doen, precies zoals wij dat willen op dat moment ~ dat niet ook meteen inhoudt dat we dit ook moeten doen.
“Ja, maar ik mag toch gewoon zeggen wat ik vind en wat ik voel?”
Dat klopt. En dat mogen anderen ook.
En dan is het dus zaak om binnen je eigen gevoel van vrijheid, niet die ander te kwetsen. En misschien wel het allerbelangrijkste; dat we die ander in hun gevoel van vrijheid respecteren wanneer zij zeggen en vinden wat ze voelen en wij het daar niet mee eens zijn.
Met andere woorden, vrijheid komt met verantwoordelijkheden.
Iedereen heeft de vrijheid om te zeggen wat hij of zij vindt, maar wanneer je daar een actie aan verbindt omdat en ander het er niet mee eens is, dan ben je wel degelijk verantwoordelijk voor die actie. En zelfs wanneer je je op zo’n manier uitdrukt dat het kwetsend is voor een ander, dan is ook dat iets waar jij verantwoordelijk voor bent.
Dat zou zelfs Karmisch kunnen zijn en op die manier weer ~ nu als levensles ~ bij je terug kunnen komen…
Voor mij is ‘vrijheid’ heel erg verbonden met ‘onafhankelijkheid’. Is vrijheid de mogelijkheid mijn eigen leven op mijn manier te kunnen leiden, zonder daarin afhankelijk te zijn van een ander. Niet meer dat stemmetje in mijn achterhoofd dat eigenlijk nog steeds wacht op toestemming om iets wel of niet te doen. Niet meer wachten tot me iets gegeven wordt ~ wat ik misschien nodig heb ~ maar die dingen doen die dat wat ik nodig heb in mijn leven op mijn pad brengen.
Mijn vrijheid is daarin verbonden met het absolute vertrouwen dat wat ik echt nodig heb er ook altijd voor me zal zijn…
Dit betekent dat ik volledig verantwoordelijk ben voor mijn leven; voor wat ik doe, wat ik zeg (en hoe ik dat zeg). Maar ook voor wat ik uitgeef en wat ik daarvoor terugkrijg.
Mijn keuzes, mijn verantwoordelijkheid, mijn vrijheid.
.
.
Het lijkt dan ook, wanneer je om je heen kijkt hoe ‘vrijheid’ wordt bekeken, dat het gaat over een ‘niets moet en alles mag’ perspectief. En hoewel dat zo op het eerste gezicht een hoge mate van vrijheid met zich meebrengt, vraag ik me weleens af of dat ook werkelijk zo is.
Het probleem met dit concept is dat wanneer we alles mogen zeggen en doen, precies zoals wij dat willen op dat moment ~ dat niet ook meteen inhoudt dat we dit ook moeten doen.
“Ja, maar ik mag toch gewoon zeggen wat ik vind en wat ik voel?”
Dat klopt. En dat mogen anderen ook.
En dan is het dus zaak om binnen je eigen gevoel van vrijheid, niet die ander te kwetsen. En misschien wel het allerbelangrijkste; dat we die ander in hun gevoel van vrijheid respecteren wanneer zij zeggen en vinden wat ze voelen en wij het daar niet mee eens zijn.
Met andere woorden, vrijheid komt met verantwoordelijkheden.
Iedereen heeft de vrijheid om te zeggen wat hij of zij vindt, maar wanneer je daar een actie aan verbindt omdat en ander het er niet mee eens is, dan ben je wel degelijk verantwoordelijk voor die actie. En zelfs wanneer je je op zo’n manier uitdrukt dat het kwetsend is voor een ander, dan is ook dat iets waar jij verantwoordelijk voor bent.
Dat zou zelfs Karmisch kunnen zijn en op die manier weer ~ nu als levensles ~ bij je terug kunnen komen…
Voor mij is ‘vrijheid’ heel erg verbonden met ‘onafhankelijkheid’. Is vrijheid de mogelijkheid mijn eigen leven op mijn manier te kunnen leiden, zonder daarin afhankelijk te zijn van een ander. Niet meer dat stemmetje in mijn achterhoofd dat eigenlijk nog steeds wacht op toestemming om iets wel of niet te doen. Niet meer wachten tot me iets gegeven wordt ~ wat ik misschien nodig heb ~ maar die dingen doen die dat wat ik nodig heb in mijn leven op mijn pad brengen.
Mijn vrijheid is daarin verbonden met het absolute vertrouwen dat wat ik echt nodig heb er ook altijd voor me zal zijn…
Dit betekent dat ik volledig verantwoordelijk ben voor mijn leven; voor wat ik doe, wat ik zeg (en hoe ik dat zeg). Maar ook voor wat ik uitgeef en wat ik daarvoor terugkrijg.
Mijn keuzes, mijn verantwoordelijkheid, mijn vrijheid.
.
.
zondag 3 augustus 2014
Het vlindereffect
In 1961 ontdekte de Amerikaanse meteoroloog Edward Norton Lorenz dat minieme verschillen in begincondities enorme afwijkingen in de resultaten kan veroorzaken.
Het effect dat Lorenz had gevonden zou later bekend komen te staan onder de populaire naam ‘vlindereffect’, vanwege de uitspraak dat de vleugelslag van een vlinder in China wellicht een orkaan in New York kan veroorzaken.
Iets waar het KNMI het niet mee eens is; volgens hun zal de vlinder eerder schuilen of een goed heenkomen zoeken dan verschillen of wijzigingen in het verloop van het weer veroorzaken…
In gewoon Nederlands: Kleine oorzaken kunnen grote gevolgen hebben. Gevolgen waarvan we niet in de gelegenheid zijn om ze te bedenken, laat staan te overzien, op het moment van die kleine gebeurtenis.
Of de beeldspraak van het ‘vlindereffect’ correct is of niet is, voor mij tenminste, minder interessant dan dat het aangeeft dat alles met elkaar is verbonden.
Iets dat geldt op een kleine schaal, bijvoorbeeld in onszelf, maar ook op een veel grotere schaal; neem de wereld…
Voor onszelf geldt dat wanneer we iets veranderen ~ bijvoorbeeld het type schoenen waar we op lopen ~ dat we waarschijnlijk een andere beweging zullen gaan aannemen gedurende het lopen; iets dat, naar gelang het type schoeisel, bijvoorbeeld rugklachten kan laten afnemen of juist doen toenemen. Net zo voor de hand liggend, maar met vaak minder duidelijke effecten, zijn de gevolgen van stress. Komen we onder druk te staan ~ zij het in ons werk of privé ~ dan kan dat stress opleveren die ervoor zorgt dat ons lichaam op bepaalde plekken niet meer optimaal functioneert, waardoor uiteindelijk een ziektebeeld kan ontstaan.
Kleine verschillen in het schoeisel dat we dragen of hoe we omgaan met stressvolle situaties zorgen ervoor dat er gevolgen zijn in onze fysieke of innerlijke balans; en tegelijkertijd ook dat die gevolgen eigenlijk niet te voorspellen zijn.
Dat maakt het des te lastiger om hier op een wereldschaal naar te kijken…
Aan de andere kant, als een vlinder in China een tornado in New York zou kunnen veroorzaken ~ zou het dan ook mogelijk zijn dat een glimlach, een vriendelijk woord kan bijdragen aan begrip of zelfs vrede in een gebied waar strijd is?
Zoals het kind dat die vlinder in China bewonderde geen idee kon hebben van die storm in New York een paar maanden later, zo kunnen wij ook niet voorspellen of ons zelfs maar voorstellen wat het effect van onze glimlach zal zijn over de gehele wereld…
Maar het is wel een mooi idee dat onze positieve gedachten, woorden en daden; onze vriendelijkheid, behulpzaamheid, of misschien alleen die glimlach vandaag in de supermarkt een tastbaar effect zal ergens anders op de wereld.
Ik nodig je uit een vlinder te worden…
Het effect dat Lorenz had gevonden zou later bekend komen te staan onder de populaire naam ‘vlindereffect’, vanwege de uitspraak dat de vleugelslag van een vlinder in China wellicht een orkaan in New York kan veroorzaken.
Iets waar het KNMI het niet mee eens is; volgens hun zal de vlinder eerder schuilen of een goed heenkomen zoeken dan verschillen of wijzigingen in het verloop van het weer veroorzaken…
In gewoon Nederlands: Kleine oorzaken kunnen grote gevolgen hebben. Gevolgen waarvan we niet in de gelegenheid zijn om ze te bedenken, laat staan te overzien, op het moment van die kleine gebeurtenis.
Of de beeldspraak van het ‘vlindereffect’ correct is of niet is, voor mij tenminste, minder interessant dan dat het aangeeft dat alles met elkaar is verbonden.
Iets dat geldt op een kleine schaal, bijvoorbeeld in onszelf, maar ook op een veel grotere schaal; neem de wereld…
Voor onszelf geldt dat wanneer we iets veranderen ~ bijvoorbeeld het type schoenen waar we op lopen ~ dat we waarschijnlijk een andere beweging zullen gaan aannemen gedurende het lopen; iets dat, naar gelang het type schoeisel, bijvoorbeeld rugklachten kan laten afnemen of juist doen toenemen. Net zo voor de hand liggend, maar met vaak minder duidelijke effecten, zijn de gevolgen van stress. Komen we onder druk te staan ~ zij het in ons werk of privé ~ dan kan dat stress opleveren die ervoor zorgt dat ons lichaam op bepaalde plekken niet meer optimaal functioneert, waardoor uiteindelijk een ziektebeeld kan ontstaan.
Kleine verschillen in het schoeisel dat we dragen of hoe we omgaan met stressvolle situaties zorgen ervoor dat er gevolgen zijn in onze fysieke of innerlijke balans; en tegelijkertijd ook dat die gevolgen eigenlijk niet te voorspellen zijn.
Dat maakt het des te lastiger om hier op een wereldschaal naar te kijken…
Aan de andere kant, als een vlinder in China een tornado in New York zou kunnen veroorzaken ~ zou het dan ook mogelijk zijn dat een glimlach, een vriendelijk woord kan bijdragen aan begrip of zelfs vrede in een gebied waar strijd is?
Zoals het kind dat die vlinder in China bewonderde geen idee kon hebben van die storm in New York een paar maanden later, zo kunnen wij ook niet voorspellen of ons zelfs maar voorstellen wat het effect van onze glimlach zal zijn over de gehele wereld…
Maar het is wel een mooi idee dat onze positieve gedachten, woorden en daden; onze vriendelijkheid, behulpzaamheid, of misschien alleen die glimlach vandaag in de supermarkt een tastbaar effect zal ergens anders op de wereld.
Ik nodig je uit een vlinder te worden…
Abonneren op:
Posts (Atom)