Het geeft inzicht wanneer we zien hoe we over onszelf denken. Zijn we bereid om werkelijk te zien wie we zijn en ons op die manier een helder en volledig beeld te vormen van wie we zijn? Of denken we meer in globale termen, aan de oppervlakte om zo ~ bewust of onbewust ~ voorbij te gaan aan issues die we misschien met onszelf hebben?
Belangrijker is wat we over onszelf denken.
Wanneer we denken dat wij unieke, waardevolle, liefhebbende, uitgesproken, capabele mensen zijn met een goed ontwikkeld sociaal bewustzijn, terwijl we ons persoonlijke pad op onze eigen manier bewandelen ~ dan is de kans groot dat we behoorlijk goed met onszelf in balans zijn.
Zeker als we dat wat we over onszelf denken ook werkelijk geloven...
Maar luisterend naar ons innerlijke dialoog, komt het vaak voor dat we er hier en daar een ‘maar’ tussen plakken. Ik ben uniek, maar doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Ik ben waardevol, maar er zijn zoveel mensen die beter zijn dan ik. Ik ben liefhebbend, maar ik snap soms niet wat hij/zij in me ziet. Ik ben uitgesproken, maar wat heb ik nou te vertellen? Maar er zijn zoveel mensen die dat beter kunen dan ik...
Om een paar voorbeelden te geven.
Iedere keer dat we dit doen in ons innerlijke dialoog, maken we onszelf ‘minder’.
Het geeft vaak aan dat we wel denken dat we uniek en waardevol zijn, maar dat we dat eigenlijk ~ diep in onszelf, in ons onderbewustzijn ~ niet geloven.
En dat is jammer, want dat houdt ons tegen om echt te kunnen zijn wie we zijn!
De redenen om niet te geloven wat we over onszelf denken zijn heel persoonlijk en hebben vaak te maken met wat we hebben meegemaakt of gehoord ~ wat ons verteld is ~ in de eerst 6 jaren van ons leven.
Het is goed om ons te realiseren dat we daar afscheid van mogen nemen. Dat we opnieuw mogen kijken naar die tijd, die gebeurtenissen, dat wat ons verteld is ~ om het nu te staven aan de feitelijke waarheid. Dan blijkt vaak dat wat we in ons diepste zijn over onszelf geloven, allang niet meer past bij onze persoonlijke waarheid als volwassene.
Hoe meer we ons op die manier bewust worden van wat we over onszelf denken en geloven, des te krachtiger staan we in de wereld.
.
.
zondag 25 augustus 2013
zondag 18 augustus 2013
Voor jezelf kiezen
Het is een misverstand dat wanneer je voor jezelf kiest, je niet meer kiest voor die ander, je familie, of voor vrienden. Voor jezelf kiezen is niet egocentrisch of zelfs egoïstisch. Voor jezelf kiezen is de keuze om je niet alleen bewust te worden van je eigen wensen en verlangens, maar daar ook naar te handelen.
En soms zullen jouw wensen anders zijn dan bijvoorbeeld die van je gezin of partner.
Aan de andere kant is het ook vaak zo dat je gewoon de behoefte hebt om wat tijd voor jezelf te hebben. Om die dingen te doen die je zelf zo leuk vindt, maar waar je partner of familie helemaal geen plezier aan beleven. En in plaats van op je strepen te gaan staan en toch met z’n allen ‘jouw ding’ te gaan doen, is het dan vaak een veel beter idee om echt voor jezelf te kiezen en het in je eentje te gaan doen of met een goede vriend(in) met dezelfde interesse.
Met andere woorden, voor jezelf kiezen is geen strijd die erom gaat om te winnen, maar eerder een bewustwordingsproces van je eigen wensen en verlangens en hoe die daar op zo’n manier vorm aan kunt geven dat jij, maar ook je naasten er blij van worden.
Want als je weet wat jij nodig hebt en je bereid bent om daarvoor te kiezen ~ dan zijn er eigenlijk alleen maar winnaars!
Aan de andere kant kan die balans snel verloren raken wanneer de ene persoon altijd haar of zijn zin wil hebben en daarbij geen ruimte laat voor die andere persoon...
De echte waarde van het kiezen voor jezelf ligt in het ontdekkingsproces wat jij zelf wens en verlangt in het leven. En hoe meer je daar achter komt, des te beter kom je te weten wie je werkelijk bent. Je kunt je dan steeds gemakkelijker verbinden met je eigen kern en zonder stress de beste oplossing bedenken hoe jij en degenen om je heen allemaal invulling kunnen geven aan die ruimte voor zichzelf.
.
.
En soms zullen jouw wensen anders zijn dan bijvoorbeeld die van je gezin of partner.
Aan de andere kant is het ook vaak zo dat je gewoon de behoefte hebt om wat tijd voor jezelf te hebben. Om die dingen te doen die je zelf zo leuk vindt, maar waar je partner of familie helemaal geen plezier aan beleven. En in plaats van op je strepen te gaan staan en toch met z’n allen ‘jouw ding’ te gaan doen, is het dan vaak een veel beter idee om echt voor jezelf te kiezen en het in je eentje te gaan doen of met een goede vriend(in) met dezelfde interesse.
Met andere woorden, voor jezelf kiezen is geen strijd die erom gaat om te winnen, maar eerder een bewustwordingsproces van je eigen wensen en verlangens en hoe die daar op zo’n manier vorm aan kunt geven dat jij, maar ook je naasten er blij van worden.
Want als je weet wat jij nodig hebt en je bereid bent om daarvoor te kiezen ~ dan zijn er eigenlijk alleen maar winnaars!
Aan de andere kant kan die balans snel verloren raken wanneer de ene persoon altijd haar of zijn zin wil hebben en daarbij geen ruimte laat voor die andere persoon...
De echte waarde van het kiezen voor jezelf ligt in het ontdekkingsproces wat jij zelf wens en verlangt in het leven. En hoe meer je daar achter komt, des te beter kom je te weten wie je werkelijk bent. Je kunt je dan steeds gemakkelijker verbinden met je eigen kern en zonder stress de beste oplossing bedenken hoe jij en degenen om je heen allemaal invulling kunnen geven aan die ruimte voor zichzelf.
.
.
zondag 11 augustus 2013
Thuiskomen
Misschien wel belangrijker dan het weg gaan ~ op vakantie, dagje uit, op wereldreis... ~ is het weer thuiskomen. Hoe leuk het ook was om er even helemaal uit te zijn, het is daarna fijn om weer thuis te zijn. Daar hebben we in de Nederlandse taal dan ook gezegdes over:
Oost, west, thuis best
Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens.
Wanneer we wat verder doordenken over ons thuiskomen, dan heeft het naast het letterlijke thuiskomen ~ het ‘terug van weggeweest ~ gevoel’ ~ ook betekenissen die dieper liggen.
Het gevoel van thuiskomen bij iemand; bij een partner. Het gevoel van thuiskomen op een bepaalde plek waar je misschien daarvoor nog nooit geweest was.
Maar ook het thuiskomen bij familie waar je je ooit vanaf had gekeerd. Of juist het thuiskomen op de plaats waar je je kindertijd hebt beleefd...
Deze manieren van ‘thuiskomen’ hebben allemaal te maken met een gevoel van herkenning, een terugkeren naar iets wat er ooit was. En dat hoeft dan niet eens iets te zijn wat we in ons huidige leven hebben meegemaakt; dan kunnen ook hele oude herinneringen zijn die zich ergens diep in ons onderbewustzijn hebben verankerd.
Kijkend naar hoe we ons levenspad bewandelen; hoe we met iedere stap meer ervaren, meer ontdekken, meer (spiritueel) groeien ~ en zo komen we steeds dichterbij bij wie we werkelijk zijn; bij onze kern, onze realiteit. In deze context is ‘thuiskomen’ het thuiskomen bij ons Zelf. Thuiskomen in onze kern. Thuiskomen in de verbinding met ons hoogste bewustzijn.
Zijn we hier eenmaal thuisgekomen, dan worden onze prioriteiten opeens heel duidelijk. Wat echt belangrijk is en wat niet... Het leven wordt eenvoudiger. Niet zozeer omdat we minder doen ~ maar omdat we de dingen die we doen, doen vanuit een gevoel van ‘thuis zijn’. Vanuit een gevoel van rust en innerlijke vrede.
.
.
Oost, west, thuis best
Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens.
Wanneer we wat verder doordenken over ons thuiskomen, dan heeft het naast het letterlijke thuiskomen ~ het ‘terug van weggeweest ~ gevoel’ ~ ook betekenissen die dieper liggen.
Het gevoel van thuiskomen bij iemand; bij een partner. Het gevoel van thuiskomen op een bepaalde plek waar je misschien daarvoor nog nooit geweest was.
Maar ook het thuiskomen bij familie waar je je ooit vanaf had gekeerd. Of juist het thuiskomen op de plaats waar je je kindertijd hebt beleefd...
Deze manieren van ‘thuiskomen’ hebben allemaal te maken met een gevoel van herkenning, een terugkeren naar iets wat er ooit was. En dat hoeft dan niet eens iets te zijn wat we in ons huidige leven hebben meegemaakt; dan kunnen ook hele oude herinneringen zijn die zich ergens diep in ons onderbewustzijn hebben verankerd.
Kijkend naar hoe we ons levenspad bewandelen; hoe we met iedere stap meer ervaren, meer ontdekken, meer (spiritueel) groeien ~ en zo komen we steeds dichterbij bij wie we werkelijk zijn; bij onze kern, onze realiteit. In deze context is ‘thuiskomen’ het thuiskomen bij ons Zelf. Thuiskomen in onze kern. Thuiskomen in de verbinding met ons hoogste bewustzijn.
Zijn we hier eenmaal thuisgekomen, dan worden onze prioriteiten opeens heel duidelijk. Wat echt belangrijk is en wat niet... Het leven wordt eenvoudiger. Niet zozeer omdat we minder doen ~ maar omdat we de dingen die we doen, doen vanuit een gevoel van ‘thuis zijn’. Vanuit een gevoel van rust en innerlijke vrede.
.
.
zondag 4 augustus 2013
De balans tussen ‘werken’ en ‘spelen’
Bij een gezonde levensstijl hoort een goede balans tussen ‘werken’ en ‘spelen’ ~ tussen tijden van productiviteit en momenten van ontspanning. Nu met de zomervakanties is daarmee voor velen de tijd van ontspanning, van ‘spelen’ aangebroken. Twee of drie weken op pad; soms alleen of met een partner; soms met het hele gezin trekken we naar ons favriete plekje om te ontspannen.
Voor het mooie weer hoeven we dit jaar niet naar het buitenland te gaan; het weer is net zo mooi op een camping hier in Nederland... Dan hangt het er dus een beetje vanaf van wat je wilt doen als ontspanning ~ wat voor jouw die ontspannende momenten zijn; wat voor jou ‘spelen’ is ~ waar je besluit heen te gaan. Zijn zon, zee en strand het helemaal; dan is de Nederlandse kust met zijn mooie stranden en duinenranden een prachtige plek. Maar wil je een specifieke cultuur gaan beleven, dan is de vakantie een uitgelezen moment om daar eens heen te reizen...
Je kunt die balans tussen ‘werken’ en ‘spelen’ natuurlijk ook vanuit het andere perspectief bekijken; hoe sta je tegenover je werk? Ben je een ‘workaholic’, iemand die zo bezig is met het werk dat er daarnaast nauwelijks iets bestaat? Of ben je blij wanneer het vijf uur is om dan in de avonduren te gaan ‘spelen’, te ontspannen door met andere dingen bezig te zijn, of gewoon helemaal niets te doen? Of misschien vind je je werk zo leuk dat voor je gevoel je werk al ‘spel’ is en je dus geen vakantie nodig hebt...
In de meeste gevallen hebben we in deze balans zo ons eigen ritme dat wordt aangegeven door baan, gezin, sociale contacten en ja, de vakantie. Zolang we in dat ritme zitten, hebben we vaak geen reden om te gaan kijken hoe die balans tussen ‘werken’ en ‘spelen’ nu werkelijk voor ons ligt.
En dat terwijl dat toch belangrijk is om af en toe te doen. Om eens in de zoveel tijd gewoon eens te kijken hoeveel tijd je bezig bent met ‘werken’, hoeveel tijd er overblijft om te ‘spelen’, wat je in die tijd van ‘spelen’ het liefste zou doen ~ en misschien wel het belangrijkste; of je die dingen die je het liefste zou doen dan ook doet...
.
.
Voor het mooie weer hoeven we dit jaar niet naar het buitenland te gaan; het weer is net zo mooi op een camping hier in Nederland... Dan hangt het er dus een beetje vanaf van wat je wilt doen als ontspanning ~ wat voor jouw die ontspannende momenten zijn; wat voor jou ‘spelen’ is ~ waar je besluit heen te gaan. Zijn zon, zee en strand het helemaal; dan is de Nederlandse kust met zijn mooie stranden en duinenranden een prachtige plek. Maar wil je een specifieke cultuur gaan beleven, dan is de vakantie een uitgelezen moment om daar eens heen te reizen...
Je kunt die balans tussen ‘werken’ en ‘spelen’ natuurlijk ook vanuit het andere perspectief bekijken; hoe sta je tegenover je werk? Ben je een ‘workaholic’, iemand die zo bezig is met het werk dat er daarnaast nauwelijks iets bestaat? Of ben je blij wanneer het vijf uur is om dan in de avonduren te gaan ‘spelen’, te ontspannen door met andere dingen bezig te zijn, of gewoon helemaal niets te doen? Of misschien vind je je werk zo leuk dat voor je gevoel je werk al ‘spel’ is en je dus geen vakantie nodig hebt...
In de meeste gevallen hebben we in deze balans zo ons eigen ritme dat wordt aangegeven door baan, gezin, sociale contacten en ja, de vakantie. Zolang we in dat ritme zitten, hebben we vaak geen reden om te gaan kijken hoe die balans tussen ‘werken’ en ‘spelen’ nu werkelijk voor ons ligt.
En dat terwijl dat toch belangrijk is om af en toe te doen. Om eens in de zoveel tijd gewoon eens te kijken hoeveel tijd je bezig bent met ‘werken’, hoeveel tijd er overblijft om te ‘spelen’, wat je in die tijd van ‘spelen’ het liefste zou doen ~ en misschien wel het belangrijkste; of je die dingen die je het liefste zou doen dan ook doet...
.
.
Abonneren op:
Posts (Atom)