Iedereen heeft een stem.
Zo kunnen we beslissen of we gaan stemmen, of we voor of tegen stemmen; of we onze stem laten horen… Hoe we onze stem gebruiken is zeker zo belangrijk. Geven we onze stem aan een ander om onze steun te betuigen? Of blijkt dat wanneer we onze stem aan een ander geven dat we daarmee onze kracht, een deel van onszelf, weggeven? Gebruiken we onze stem om uitdrukking te geven aan wie we zijn, welke richting we geven aan ons pad? Wat onze wensen en verlangens zijn en wat we nodig hebben het leven?
Wat we met onze stem doen is belangrijk in het leven. En ook wanneer we onze stem niet te gebruiken kan dat een bewuste keuze zijn.
Natuurlijk zijn er veel meer stemmen dan alleen onze stem en hoe we die gebruiken. Zo hebben dieren een stem. En ook muziekinstrumenten hebben een stem ~ die vaak het beste klinkt wanneer het instrument goed gestemd is (net zoals dat bij mensen het geval is). In muziek zijn er dan stemmen die beter met elkaar samengaan; die het verhaal van de muziek gemakkelijker, eleganter vertellen dan andere instrumenten ~ hoewel dat uiteraard erg afhangt van wat de luisteraar mooi vindt…
Eigenlijk, als we er vanuit gaan dat ieder geluid dat we horen een stem is, heeft alles een stem…
Het zwoele zomerbriesje als het de bladeren van de bomen beweegt… De golven als ze zachtjes hun einde vinden op het strand… Zelfs de vonkjes van een kampvuur hebben een stem…
En dan zijn er die dingen die we niet met geluid verbinden en die daardoor weliswaar geen stem hebben, maar ons aan de andere kant wel degelijk iets te vertellen hebben. Dingen zoals bloemen en (edel)stenen. Maar ook de mist, of de nevel die op zomeravonden vanuit kleine beekjes lijken te verrijzen…
Of dat punt tussen licht en donker wanneer alles even helemaal stil is ~ de keuze van de natuur om haar stem even niet te laten klinken…
Alles heeft een stem.
Soms klinken ze hard in onze oren ~ zijn ze luidruchtig ~ en soms is er alleen maar gefluister.
In het leven gaat het er niet zozeer om die stemmen werkelijk te horen, als het erom gaat ons te realiseren dat alles om ons heen een verhaal heeft en, wanneer wij dat willen, dat verhaal aan ons kan vertellen. Net zoals wij ons verhaal kunnen vertellen, niet alleen aan anderen, maar ook aan de wind, of aan een boom, een steen, of de zee…
Laten we ervoor kiezen onze stem te gebruiken!
NB: Dit gaat niet over het ‘horen van stemmen’ die als dwingend worden ervaren. Is dat voor jou het geval, zoek dan hulp!
.
.
zondag 28 juni 2015
zondag 21 juni 2015
Vrede
Bij het woord vrede is het eerste wat meestal bij me opkomt de wens dat er geen oorlag of strijd meer is. Met andere woorden, vrede op een wereldwijde schaal. Het is een aspect van vrede waar ik ieder jaar met de jaarwisseling opnieuw weer hoopvol over ben; iets wat ik de wereld en de aarde werkelijk toewens! En naarmate het jaar dan vordert raak ik met iedere nieuwsuitzending die ik zie een beetje meer ontmoedigd. Totdat ik zo’n beetje in het midden van het jaar ga zoeken naar vrede op een kleinere schaal, zoals de buurt waarin ik leef, de vrienden- en kennissenkring, of zelfs hoe ik vrede vormgeef in mijzelf (ondanks de dagelijkse portie nieuws waarin oorlog en strijd iedere dag weer opduiken).
En vaak is het enige punt waar ik op iedere moment die energie van vrede kan aanraken en cultiveren, de vrede in mijzelf… Mijn eigen ruimte, mijn eigen energie is het enige punt waar ik absolute keuze heb en daarmee absolute zeggenschap over de energie die ik wil ervaren en naar buiten wil brengen…
Dat klinkt een stuk gemakkelijker dan het, voor mij in ieder geval, meestal is.
Want de realiteit van het dagelijkse leven is dat medeweggebruikers ons af en toe afsnijden in het verkeer; dat iedere eens in de zoveel tijd iemand voordringt bij de kassa, of ons op een andere manier ‘onrecht aandoet’. En op die momenten is het heel gemakkelijk om met verontwaardiging, of zelfs boosheid, te reageren ~ en op dat moment is de vrede die ik zo graag in mijzelf wil voelen geheel en al verdwenen.
Met andere woorden, wanneer de emoties de overhand krijgen wordt het een stuk moeilijker om onze energie in de hand te houden. Aan de hand van onze emoties van dat moment gaan we ‘doen’ in plaats van ‘zijn’.
Dat betekent niet dat het verkeerd is om onze emoties te voelen of om uitdrukking te geven aan onze emoties. Onze emoties geven ons een signaal dat er iets aan de hand is wat onze aandacht vraagt en als zodanig zijn ze bijzonder nuttig! Maar het is wel belangrijk dat onze emoties geen eigen leven gaan leiden; dat we nadat we dat signaal hebben opgepikt de emotie los kunnen laten en kunnen kiezen hoe we met die situatie omgaan.
Dat we iets kunnen doen aan die situatie vanuit wie we willen zijn.
Bijvoorbeeld vanuit een basis van vrede en balans.
Vaak blijkt dan dat er andere waarden zijn die aan die basis willen toevoegen. Dingen als (zelf)respect, (zelf)vertrouwen en liefde, niet alleen voor anderen, maar zeker ook voor onszelf. Op die manier bouwen we een fundament; een basis van balans en vrede waar we sterk staan en de hele wereld aankunnen!
In vrede…
.
.
En vaak is het enige punt waar ik op iedere moment die energie van vrede kan aanraken en cultiveren, de vrede in mijzelf… Mijn eigen ruimte, mijn eigen energie is het enige punt waar ik absolute keuze heb en daarmee absolute zeggenschap over de energie die ik wil ervaren en naar buiten wil brengen…
Dat klinkt een stuk gemakkelijker dan het, voor mij in ieder geval, meestal is.
Want de realiteit van het dagelijkse leven is dat medeweggebruikers ons af en toe afsnijden in het verkeer; dat iedere eens in de zoveel tijd iemand voordringt bij de kassa, of ons op een andere manier ‘onrecht aandoet’. En op die momenten is het heel gemakkelijk om met verontwaardiging, of zelfs boosheid, te reageren ~ en op dat moment is de vrede die ik zo graag in mijzelf wil voelen geheel en al verdwenen.
Met andere woorden, wanneer de emoties de overhand krijgen wordt het een stuk moeilijker om onze energie in de hand te houden. Aan de hand van onze emoties van dat moment gaan we ‘doen’ in plaats van ‘zijn’.
Dat betekent niet dat het verkeerd is om onze emoties te voelen of om uitdrukking te geven aan onze emoties. Onze emoties geven ons een signaal dat er iets aan de hand is wat onze aandacht vraagt en als zodanig zijn ze bijzonder nuttig! Maar het is wel belangrijk dat onze emoties geen eigen leven gaan leiden; dat we nadat we dat signaal hebben opgepikt de emotie los kunnen laten en kunnen kiezen hoe we met die situatie omgaan.
Dat we iets kunnen doen aan die situatie vanuit wie we willen zijn.
Bijvoorbeeld vanuit een basis van vrede en balans.
Vaak blijkt dan dat er andere waarden zijn die aan die basis willen toevoegen. Dingen als (zelf)respect, (zelf)vertrouwen en liefde, niet alleen voor anderen, maar zeker ook voor onszelf. Op die manier bouwen we een fundament; een basis van balans en vrede waar we sterk staan en de hele wereld aankunnen!
In vrede…
.
.
zondag 14 juni 2015
Struikelblok
We komen allemaal struikelblokken tegen op ons levenspad. Vaak gaat het er niet zozeer om wat de situatie is die ons tegenhoudt ~ ons laat ‘struikelen’ ~ maar eerder hoe we ermee omgaan. Blijven we er tegenaan zitten kijken zonder actie te ondernemen? Of gaan we er zo fel tegenaan dat het al onze tijd en energie in beslag neemt zodat we geen puf meer hebben om iets anders te doen? Of maken we een stap op de plaats om te kijken hoe en waarom die situatie, dat struikelblok, in ons leven is gekomen? Misschien zelfs om te kijken wat het ons te vertellen heeft?
Wanneer het gaat over hoe we met de hindernissen in ons leven omgaan is er geen ‘beste’ manier. Het is afhankelijk van de situatie, van hoe wij op dat moment in die situatie staan en hoezeer die situatie, die hindernis ons stoort wat bepaalt hoe we reageren.
De obstakels die we tegenkomen op ons pad vallen in grote lijnen in twee groepen…
In de eerste plaats zijn er hindernissen die te maken hebben met familie, cultuur, hoe we zijn opgevoed, vrienden- en/of kennissenkring, werk, etc. Met andere woorden, deze situaties komen van buiten onszelf op ons af en lijken het meest te maken te hebben met hoe anderen ‘ons in de weg staan’ door hun beslissingen, normen en waarden, wensen enzovoort.
En hoewel we ons kunnen afvragen waarom we het ons aantrekken dat die ander op die manier reageert, blijft het de respons van die ander ~ en daarmee iets waar we geen invloed op hebben.
De tweede groep zijn struikelblokken die we voor onszelf opwerpen; hindernissen die we zelf in ons leven creëren. En vaak zijn dat dingen die eigenlijk heel onbelangrijk beginnen. Bijvoorbeeld in het idee dat we zelf het beste weten hoe we iets willen doen; en als een ander het voor ons zou doen dan gebeurt het niet goed genoeg. Dan staat niets meer op z’n plaats. Is het de verkeerde kleur, etc. Dat in zichzelf is niet direct een struikelblok, dat wordt het pas op het moment dat we het gevoel krijgen dat niemand ons ooit wil helpen en we dat als een hindernis gaan ervaren. Bijvoorbeeld omdat we zo druk zijn met al die dingen waarvan we vinden dat we ze absoluut zelf moeten doen…
Kijkend naar die twee soorten struikelblokken, lijkt het of de de eerste soort veel gemakkelijker herkennen dan de tweede. In de struikelblokken die van buitenaf op ons pad komen zien we vaak gemakkelijker waar ze vandaan komen en wat onze opties zijn om ermee om te gaan.
Die tweede soort, de struikelblokken die vanuit onszelf komen, zijn lastiger. Vaak moeten we bewust kijken naar ons leven of die obstakels een rol spelen op dat moment; en of we ze willen veranderen…
Wat is jouw grootste struikelblok?
.
.
Wanneer het gaat over hoe we met de hindernissen in ons leven omgaan is er geen ‘beste’ manier. Het is afhankelijk van de situatie, van hoe wij op dat moment in die situatie staan en hoezeer die situatie, die hindernis ons stoort wat bepaalt hoe we reageren.
De obstakels die we tegenkomen op ons pad vallen in grote lijnen in twee groepen…
In de eerste plaats zijn er hindernissen die te maken hebben met familie, cultuur, hoe we zijn opgevoed, vrienden- en/of kennissenkring, werk, etc. Met andere woorden, deze situaties komen van buiten onszelf op ons af en lijken het meest te maken te hebben met hoe anderen ‘ons in de weg staan’ door hun beslissingen, normen en waarden, wensen enzovoort.
En hoewel we ons kunnen afvragen waarom we het ons aantrekken dat die ander op die manier reageert, blijft het de respons van die ander ~ en daarmee iets waar we geen invloed op hebben.
De tweede groep zijn struikelblokken die we voor onszelf opwerpen; hindernissen die we zelf in ons leven creëren. En vaak zijn dat dingen die eigenlijk heel onbelangrijk beginnen. Bijvoorbeeld in het idee dat we zelf het beste weten hoe we iets willen doen; en als een ander het voor ons zou doen dan gebeurt het niet goed genoeg. Dan staat niets meer op z’n plaats. Is het de verkeerde kleur, etc. Dat in zichzelf is niet direct een struikelblok, dat wordt het pas op het moment dat we het gevoel krijgen dat niemand ons ooit wil helpen en we dat als een hindernis gaan ervaren. Bijvoorbeeld omdat we zo druk zijn met al die dingen waarvan we vinden dat we ze absoluut zelf moeten doen…
Kijkend naar die twee soorten struikelblokken, lijkt het of de de eerste soort veel gemakkelijker herkennen dan de tweede. In de struikelblokken die van buitenaf op ons pad komen zien we vaak gemakkelijker waar ze vandaan komen en wat onze opties zijn om ermee om te gaan.
Die tweede soort, de struikelblokken die vanuit onszelf komen, zijn lastiger. Vaak moeten we bewust kijken naar ons leven of die obstakels een rol spelen op dat moment; en of we ze willen veranderen…
Wat is jouw grootste struikelblok?
.
.
zondag 7 juni 2015
Bomen
Iedere boom heeft zo zijn of haar eigen karakter, energie en betekenis. De betekenis van bomen kun je hier vinden: http://tomwesteneng.nl/bomen.html
Ze geven schaduw, maar ook bescherming tegen de zo, de regen en zelfs de wind. Sommige bomen hebben een uitgesproken actieve energie, terwijl andere bomen meer ontvangend zijn.
Voor mijzelf spreekt het schaduw-gevende, beschermende principe van bomen me aan; en dan vooral van de meer ‘vrouwelijke’ bomen zoals de beuk en de linde. Heerlijk vind ik het om op een zomerdag in de schaduw van een grote beukenboom te zitten… En de geur van bloeiende lindebomen doet me altijd even stoppen ~ het is zeg maar mijn manier om ‘de rozen te ruiken’, om even een pas op de plaats te maken en te genieten van het leven…
Het zijn bomen die me uitnodigen om het gesprek met mijn innerlijke zelf aan te gaan. Die me aanzetten om me vanuit mijn diepste zelf te verbinden met de wereld om me heen.
De beuk en de linde zijn bomen waarmee ik ben opgegroeid en het kost vaak weinig moeite om de mooiste plekjes bij deze bomen in je (min of meer) directe omgeving te vinden…
Maar als je naar een andere omgeving gaat ~ of dat nu is omdat je verhuist of omdat je op vakantie gaat ~ dan kom je opeens ook andere bomen tegen. Bomen met een andere energie dan je gewend bent. Bomen die daarom niet minder mooi zijn, maar waar je misschien wel wat onwennig naar staat te kijken…
Zoals de oude, door de wind gebogen naaldbomen aan de kust en in het duingebied… Of de berkenbomen op de hei…
En hoe verder weg je gaat, des te ‘vreemder’ de bomen zijn die je tegenkomt.
Enerzijds komt dat door het klimaat. Beuken of lindes zijn niet uitgerust om in de woestijn te groeien; en net zoals niet iedere woestijn een dorre zandvlakte is, bestaat niet ieder bos uit beuken of eiken…
Maar ook de energie van de omgeving brengt specifieke bomen naar juist die plek.
En wanneer ik dan in een omgeving kom waar palmbomen hoog boven alles uitsteken, hun bolvormige kruin op een lange, dunne, rechte stam… Dan vraag ik me toch een beetje af welke energie dat geeft…
Een palmboom geeft nauwelijks enige schaduw van betekenis; en er hoeft maar een zuchtje wind te staan of de bladeren ~ hoog in de lucht ~ waaien alle kanten op…
De palmboom is veel meer naar buiten gericht. Hij nodigt uit om het (actieve) overzicht te houden op alles wat er in de wereld om ons heen gebeurt. Om in het felle zonlicht en van grote hoogte ~ misschien zelfs door de ogen van ons Hoger Zelf ~ te kijken naar alles wat er speelt.
De ene boom is niet beter dan de andere; je kunt zelfs niet echt zeggen dat de ene boom mooier is dan de andere. Alleen maar dat de ene boom je meer aanspreekt dan de andere omdat juist die boom beter past bij jouw energie.
Eigenlijk net zoals dat met mensen het geval is.
.
.
Ze geven schaduw, maar ook bescherming tegen de zo, de regen en zelfs de wind. Sommige bomen hebben een uitgesproken actieve energie, terwijl andere bomen meer ontvangend zijn.
Voor mijzelf spreekt het schaduw-gevende, beschermende principe van bomen me aan; en dan vooral van de meer ‘vrouwelijke’ bomen zoals de beuk en de linde. Heerlijk vind ik het om op een zomerdag in de schaduw van een grote beukenboom te zitten… En de geur van bloeiende lindebomen doet me altijd even stoppen ~ het is zeg maar mijn manier om ‘de rozen te ruiken’, om even een pas op de plaats te maken en te genieten van het leven…
Het zijn bomen die me uitnodigen om het gesprek met mijn innerlijke zelf aan te gaan. Die me aanzetten om me vanuit mijn diepste zelf te verbinden met de wereld om me heen.
De beuk en de linde zijn bomen waarmee ik ben opgegroeid en het kost vaak weinig moeite om de mooiste plekjes bij deze bomen in je (min of meer) directe omgeving te vinden…
Maar als je naar een andere omgeving gaat ~ of dat nu is omdat je verhuist of omdat je op vakantie gaat ~ dan kom je opeens ook andere bomen tegen. Bomen met een andere energie dan je gewend bent. Bomen die daarom niet minder mooi zijn, maar waar je misschien wel wat onwennig naar staat te kijken…
Zoals de oude, door de wind gebogen naaldbomen aan de kust en in het duingebied… Of de berkenbomen op de hei…
En hoe verder weg je gaat, des te ‘vreemder’ de bomen zijn die je tegenkomt.
Enerzijds komt dat door het klimaat. Beuken of lindes zijn niet uitgerust om in de woestijn te groeien; en net zoals niet iedere woestijn een dorre zandvlakte is, bestaat niet ieder bos uit beuken of eiken…
Maar ook de energie van de omgeving brengt specifieke bomen naar juist die plek.
En wanneer ik dan in een omgeving kom waar palmbomen hoog boven alles uitsteken, hun bolvormige kruin op een lange, dunne, rechte stam… Dan vraag ik me toch een beetje af welke energie dat geeft…
Een palmboom geeft nauwelijks enige schaduw van betekenis; en er hoeft maar een zuchtje wind te staan of de bladeren ~ hoog in de lucht ~ waaien alle kanten op…
De palmboom is veel meer naar buiten gericht. Hij nodigt uit om het (actieve) overzicht te houden op alles wat er in de wereld om ons heen gebeurt. Om in het felle zonlicht en van grote hoogte ~ misschien zelfs door de ogen van ons Hoger Zelf ~ te kijken naar alles wat er speelt.
De ene boom is niet beter dan de andere; je kunt zelfs niet echt zeggen dat de ene boom mooier is dan de andere. Alleen maar dat de ene boom je meer aanspreekt dan de andere omdat juist die boom beter past bij jouw energie.
Eigenlijk net zoals dat met mensen het geval is.
.
.
Abonneren op:
Posts (Atom)