Vandaag is de zomertijd begonnen. Ik heb daar ieder jaar weer een beetje gemende gevoelens over. Aan de ene kant is het heerlijk dat het ’s avonds langer licht is; aan de andere kant heb ik er niets mee dat ik voor die langere avonden de hele zomer iedere dag een uur eerder moet opstaan…
De naam roept ook vraagtekens op bij me: zomertijd. Alsof de zomertijd een andere tijd is dan die andere, universele tijd die we dan ‘wintertijd’ noemen. Als ik heel eerlijk ben, dan heb ik wel iets vreemds met tijd. Ik ben eerder geneigd tijd te meten in dagen, in volle manen of nieuwe manen, of in seizoenen. De klok, met het verdelen van ieder etmaal in uren en minuten ~ daar ben ik niet zo goed in… En dan denk ik bij mezelf: “Zomertijd? Het is net lente!”
In het engels heet de zomertijd ‘Daylight Savings Time’. De tijd waarop we het daglicht sparen. Maar hoe kun je nou daglicht sparen?
Zoals Chief Seattle lang geleden al zei: “Hoe kun je de wind bezitten?”
Wat de zomertijd wel doet is dat het afrekent met de laatste restjes ‘winter-energie’. Want nu het ’s avonds langer licht is, wordt het zaak daar ook van te genieten! En daardoor richten we ons opeens veel meer op activiteiten, op het ‘naar buiten gaan’; het ‘bezig zijn’. Of dat nou een avondwandeling is, sporten, of gewoon genieten in een luie stoel in de tuin.
Daarmee wordt de overgang naar de zomertijd één van die punten in het jaar waarop de energie en hoe we die energie ervaren een duidelijke omslag heeft van het oude naar het nieuwe. In zekere zin een beetje vergelijkbaar met Nieuwjaar op 1 januari begint vandaag een nieuwe tijd; de zomertijd.
En net zoals met Nieuwjaar, geeft dat ons een mogelijkheid om te overdenken en te kiezen wat we in deze ‘nieuwe tijd’ willen gaan doen. Waar willen we ons op richten? Wat willen we deze maanden van zomertijd bereiken? Wat willen we in ons leven brengen?
Dat maakt vandaag een perfecte dag om eens voor onszelf na te gaan wat onze grootste, diepste wens is voor onszelf ~ niet gezin, familie, baan, etc., maar voor ons Zelf.
En om dan ervoor te kiezen dat een prioriteit te maken in ons leven ~ of niet…
Ik wens jullie allemaal een fijne zomertijd! Met lange avonden, vroege ochtenden en heel veel vervulde wensen!
.
.
zondag 30 maart 2014
zondag 23 maart 2014
Timing is everything
Een goed gevoel van timing kan ons enorm helpen op ons pad. Met een juiste timing zijn we op de juiste tijd op de juiste plaats aanwezig. De implicatie is dan dat we daar voordeel bij hebben. Dat ons gevoel voor timing ons helpt die ene persoon te ontmoeten; of die wereldbaan te kunnen krijgen… Of gewoon een bosje bloemen aangeboden krijgen tijdens het winkelen; direct een parkeerplaats hebben in een overvolle stad. Voorbeelden van een goede timing zijn er in overvloed!
Het is zelfs vaak zo dat wanneer het veronderstelde voordeel uitblijft, we aannemen dat onze timing niet helemaal ‘je dat’ was.
Maar is dat ook werkelijk zo?
Soms is onze timing niet zozeer perfect voor wat wij zelf als ‘voordeel’ of als ‘buitenkansje’ zien, maar meer om precies op de goede tijd op de juiste plek te zijn om bijvoorbeeld iemand te helpen oversteken. Dus zonder dat daar direct iets voor ons tegenover staat ~ anders dan ons goed te voelen over onszelf omdat we iemand hebben kunnen helpen…
En dan blijkt vaak dat we in onze beleving vinden dat goed gedrag beloond wordt en slecht gedrag gestraft. De vraag wordt dan of het okay is voor ons dat we ‘alleen maar’ een goed gevoel over onszelf hebben overgehouden aan onze ‘perfecte timing’. Is dat het geval, dan is er geen vuiltje aan de lucht.
Is dat niet het geval dan kan ons gevoel voor timing ons helpen om misschien wel één van onze levenslessen te leren…
Uiteindelijk gaat het allemaal over wat wij belangrijk vinden in het leven. Over onze waarden en normen. Vinden we het belangrijk om anderen te helpen, maar alleen zolang daar iets tegenover staat; waarbij we de verwachting hebben daar zelf op één of andere manier ‘beter van te worden’~ dan leggen we daarmee onze kracht, onze energie, buiten onszelf. En zo gauw die ander niet aan onze verwachting voldoet, dan wordt het lastig om ons goed te voelen over onze hulp aan die persoon…
Aan de andere kant ~ wanneer we ervan uitgaan dat ‘timing is everything’, dan is er altijd een reden waarom we op die tijd op die plek zijn; ook wanneer we die reden zelf nog niet direct kunnen zien.
En als dat dan de leidraad van ons leven wordt, dan kunnen we open staan voor alle mogelijkheden die we tegenkomen op ons pad. Zowel die dingen waarvan we direct de voordelen zien, als die dingen waar de timing van dat moment ons een klein stapje op weg helpt naar een groter plan waar we nog geen idee van hebben…
In zekere zin maakt dat het leven spannend!
Timing is everything!!
.
.
Het is zelfs vaak zo dat wanneer het veronderstelde voordeel uitblijft, we aannemen dat onze timing niet helemaal ‘je dat’ was.
Maar is dat ook werkelijk zo?
Soms is onze timing niet zozeer perfect voor wat wij zelf als ‘voordeel’ of als ‘buitenkansje’ zien, maar meer om precies op de goede tijd op de juiste plek te zijn om bijvoorbeeld iemand te helpen oversteken. Dus zonder dat daar direct iets voor ons tegenover staat ~ anders dan ons goed te voelen over onszelf omdat we iemand hebben kunnen helpen…
En dan blijkt vaak dat we in onze beleving vinden dat goed gedrag beloond wordt en slecht gedrag gestraft. De vraag wordt dan of het okay is voor ons dat we ‘alleen maar’ een goed gevoel over onszelf hebben overgehouden aan onze ‘perfecte timing’. Is dat het geval, dan is er geen vuiltje aan de lucht.
Is dat niet het geval dan kan ons gevoel voor timing ons helpen om misschien wel één van onze levenslessen te leren…
Uiteindelijk gaat het allemaal over wat wij belangrijk vinden in het leven. Over onze waarden en normen. Vinden we het belangrijk om anderen te helpen, maar alleen zolang daar iets tegenover staat; waarbij we de verwachting hebben daar zelf op één of andere manier ‘beter van te worden’~ dan leggen we daarmee onze kracht, onze energie, buiten onszelf. En zo gauw die ander niet aan onze verwachting voldoet, dan wordt het lastig om ons goed te voelen over onze hulp aan die persoon…
Aan de andere kant ~ wanneer we ervan uitgaan dat ‘timing is everything’, dan is er altijd een reden waarom we op die tijd op die plek zijn; ook wanneer we die reden zelf nog niet direct kunnen zien.
En als dat dan de leidraad van ons leven wordt, dan kunnen we open staan voor alle mogelijkheden die we tegenkomen op ons pad. Zowel die dingen waarvan we direct de voordelen zien, als die dingen waar de timing van dat moment ons een klein stapje op weg helpt naar een groter plan waar we nog geen idee van hebben…
In zekere zin maakt dat het leven spannend!
Timing is everything!!
.
.
zondag 16 maart 2014
Grote schoonmaak
De ‘grote schoonmaak’ of ‘voorjaarsschoonmaak’ was vroeger echt iets van het voorjaar. Iets dat gedaan werd voor pasen, zodat met pasen iedereen en alles er op z’n ‘paasbest’ uitzag.
Daarmee werden dan ook alle stof en ‘spinnenwebben' van de wintermaanden verwijderd; zo werd de grote schoonmaak ook het begin van al het nieuwe wat de lente in het leven bracht.
In de energie van tegenwoordig is die ‘grote schoonmaak’ niet meer alleen aan het voorjaar verbonden. Het is eigenlijk iets wat goed is om te doen bij ieder nieuw begin waar we voor staan. Of dat nu een nieuwe baan is, een nieuw creatief project, een nieuwe relatie, of een nieuw huis… Om het nieuwe echt de ruimte te geven in ons leven is het een goed idee om ‘grote schoonmaak’ te houden en ons ontdoen van het oude; van dat wat we niet meer in ons leven willen of nodig hebben.
Soms worden we daarbij een handje geholpen door de omstandigheden. Dan gebeuren er dingen in ons leven waardoor we haast niet anders kunnen dan alles opnieuw te bekijken en te beslissen of we dat nog in ons leven willen houden. Er zijn dan vaak dingen waarvan we ontdekken ~ nu we als het ware gedwongen worden ernaar te kijken ~ dat we er al heel lang klaar mee zijn. Dingen die misschien door de tijd heen eerder een last zijn geworden dan het genoegen dat ze eens waren… En de enige reden dat we ze niet al heel lang geleden hebben opgeruimd is dat we tot nu toe geen reden hadden om de tijd te nemen er echt naar te kijken…
In de energie van nu; en wanneer we de ‘grote schoonmaak’ misschien wel zien als het ordenen van onze energie ~ meer dan het feitelijke schoonmaken van ons huis ~ is het ook iets wat niet meer allemaal ineens gedaan hoeft te worden.
Waar de ‘grote schoonmaak’ vroeger een groots gebeuren was waarin in een week het huis van top tot teen op z’n kop werd gezet en schoongemaakt ~ alle kasten leeggehaald; alle bedden opgeschud… ~ kunnen we dat nu meestal stukje bij beetje doen. Bijvoorbeeld door alles opnieuw te bekijken wat te maken heeft met een bepaalde periode in ons leven.
Hoe we het ook doen; één ding is heel belangrijk…
Dat we met alles wat we bekijken ~ alles wat we overwegen uit ons leven te verwijderen ~ beseffen dat er ooit een tijd was waardoor dat item, die energie, die herinnering ons in staat heeft gesteld een volgende stap te zetten op ons persoonlijke pad.
Ook al hebben we deze dingen nu (allang) niet meer nodig in ons leven ~ ze hebben ons geholpen om de persoon te worden die we nu zijn.
En dat is goed.
.
.
Daarmee werden dan ook alle stof en ‘spinnenwebben' van de wintermaanden verwijderd; zo werd de grote schoonmaak ook het begin van al het nieuwe wat de lente in het leven bracht.
In de energie van tegenwoordig is die ‘grote schoonmaak’ niet meer alleen aan het voorjaar verbonden. Het is eigenlijk iets wat goed is om te doen bij ieder nieuw begin waar we voor staan. Of dat nu een nieuwe baan is, een nieuw creatief project, een nieuwe relatie, of een nieuw huis… Om het nieuwe echt de ruimte te geven in ons leven is het een goed idee om ‘grote schoonmaak’ te houden en ons ontdoen van het oude; van dat wat we niet meer in ons leven willen of nodig hebben.
Soms worden we daarbij een handje geholpen door de omstandigheden. Dan gebeuren er dingen in ons leven waardoor we haast niet anders kunnen dan alles opnieuw te bekijken en te beslissen of we dat nog in ons leven willen houden. Er zijn dan vaak dingen waarvan we ontdekken ~ nu we als het ware gedwongen worden ernaar te kijken ~ dat we er al heel lang klaar mee zijn. Dingen die misschien door de tijd heen eerder een last zijn geworden dan het genoegen dat ze eens waren… En de enige reden dat we ze niet al heel lang geleden hebben opgeruimd is dat we tot nu toe geen reden hadden om de tijd te nemen er echt naar te kijken…
In de energie van nu; en wanneer we de ‘grote schoonmaak’ misschien wel zien als het ordenen van onze energie ~ meer dan het feitelijke schoonmaken van ons huis ~ is het ook iets wat niet meer allemaal ineens gedaan hoeft te worden.
Waar de ‘grote schoonmaak’ vroeger een groots gebeuren was waarin in een week het huis van top tot teen op z’n kop werd gezet en schoongemaakt ~ alle kasten leeggehaald; alle bedden opgeschud… ~ kunnen we dat nu meestal stukje bij beetje doen. Bijvoorbeeld door alles opnieuw te bekijken wat te maken heeft met een bepaalde periode in ons leven.
Hoe we het ook doen; één ding is heel belangrijk…
Dat we met alles wat we bekijken ~ alles wat we overwegen uit ons leven te verwijderen ~ beseffen dat er ooit een tijd was waardoor dat item, die energie, die herinnering ons in staat heeft gesteld een volgende stap te zetten op ons persoonlijke pad.
Ook al hebben we deze dingen nu (allang) niet meer nodig in ons leven ~ ze hebben ons geholpen om de persoon te worden die we nu zijn.
En dat is goed.
.
.
zondag 9 maart 2014
Comfortabel
De afgelopen weken heb ik ontdekt dat wat het leven voor mij comfortabel maakt, hele andere dingen zijn dan ik ooit had verwacht.
Waar ik altijd dacht dat de warme douche, de vele zenders op TV, een goed bed, de dagelijkse warme maaltijd etc. het leven comfortabel maken, blijkt dat het andere dingen zijn die ik werkelijk mis wanneer ik ze even niet heb.
Zo ben ik erachter gekomen dat ~ in ieder geval voor een poosje ~ alleen maar een kraan met koud water voor mij geen enkel probleem is. Washandjes en zeep werken prima! En nu de TV alweer een week of drie niet eens is aangesloten, merk ik dat ik ook die eigenlijk niet mis. Zelfs wanneer ik wel alle faciliteiten in de keuken tot mijn beschikking heb, eet ik vaak salades ~ dus niet echt die ‘warme maaltijd’; en dus ook daarin is er nauwelijks een gemis…
Aan de andere kant zijn er dingen die wel degelijk afdoen aan hoe comfortabel ik me voel. Zoals volledige uit mijn eigen ritme moeten stappen. Als uitgesproken avondmens doe ik het ’s ochtends graag kalm aan. Wanneer ik dan om zeven uur ’s ochtends fit en fris aanwezig dien te zijn; dat is iets wat ik wel kan, maar wat me ook erg veel energie kost.
Een andere is dat er continu mensen om me heen zijn waardoor ik geen eigen plekje meer heb om me even terug te trekken. Zelfs wanneer het allemaal hele lieve mensen zijn die zich enorm voor me uitsloven, blijft dat iets wat wel degelijk afdoet aan hoe comfortabel ik me voel.
Ook blijk ik nogal ‘temperatuurgevoelig’ te zijn. Frisse lucht is prima, maar daar kun je ook heus genoeg van hebben wanneer dit betekent dat je met een jas aan in je huis moet zitten om warm te blijven. Het is iets wat je verwacht wanneer je gaat kamperen ~ maar niet wanneer je gewoon thuis bent…
Misschien wel het meest onverwachte ‘gemis’ is dat van een spiegel. Nu ben ik niet iemand die dagelijks uren voor de spiegel doorbrengt, desalniettemin heb ik ontdekt dat als die spiegel er even niet is, dat toch afdoet aan hoe ik me voel.
Al met al gaat het voor mij dus voornamelijk over mijn ‘eigen plek’ en mijn ‘eigen ritme’, wanneer ik kijk naar hoe comfortabel het leven is. De rest komt ~ in ieder geval voor mij ~ op de tweede plaats.
En dat maakt het voor mij dan weer gemakkelijker om mijn prioriteiten te stellen ~ ook wanneer ik mezelf weer met alle luxe kan omgeven!.
.
Waar ik altijd dacht dat de warme douche, de vele zenders op TV, een goed bed, de dagelijkse warme maaltijd etc. het leven comfortabel maken, blijkt dat het andere dingen zijn die ik werkelijk mis wanneer ik ze even niet heb.
Zo ben ik erachter gekomen dat ~ in ieder geval voor een poosje ~ alleen maar een kraan met koud water voor mij geen enkel probleem is. Washandjes en zeep werken prima! En nu de TV alweer een week of drie niet eens is aangesloten, merk ik dat ik ook die eigenlijk niet mis. Zelfs wanneer ik wel alle faciliteiten in de keuken tot mijn beschikking heb, eet ik vaak salades ~ dus niet echt die ‘warme maaltijd’; en dus ook daarin is er nauwelijks een gemis…
Aan de andere kant zijn er dingen die wel degelijk afdoen aan hoe comfortabel ik me voel. Zoals volledige uit mijn eigen ritme moeten stappen. Als uitgesproken avondmens doe ik het ’s ochtends graag kalm aan. Wanneer ik dan om zeven uur ’s ochtends fit en fris aanwezig dien te zijn; dat is iets wat ik wel kan, maar wat me ook erg veel energie kost.
Een andere is dat er continu mensen om me heen zijn waardoor ik geen eigen plekje meer heb om me even terug te trekken. Zelfs wanneer het allemaal hele lieve mensen zijn die zich enorm voor me uitsloven, blijft dat iets wat wel degelijk afdoet aan hoe comfortabel ik me voel.
Ook blijk ik nogal ‘temperatuurgevoelig’ te zijn. Frisse lucht is prima, maar daar kun je ook heus genoeg van hebben wanneer dit betekent dat je met een jas aan in je huis moet zitten om warm te blijven. Het is iets wat je verwacht wanneer je gaat kamperen ~ maar niet wanneer je gewoon thuis bent…
Misschien wel het meest onverwachte ‘gemis’ is dat van een spiegel. Nu ben ik niet iemand die dagelijks uren voor de spiegel doorbrengt, desalniettemin heb ik ontdekt dat als die spiegel er even niet is, dat toch afdoet aan hoe ik me voel.
Al met al gaat het voor mij dus voornamelijk over mijn ‘eigen plek’ en mijn ‘eigen ritme’, wanneer ik kijk naar hoe comfortabel het leven is. De rest komt ~ in ieder geval voor mij ~ op de tweede plaats.
En dat maakt het voor mij dan weer gemakkelijker om mijn prioriteiten te stellen ~ ook wanneer ik mezelf weer met alle luxe kan omgeven!.
.
zondag 2 maart 2014
Sleutels
Bovenop de kast ligt een bos sleutels waarvan de deuren en ramen verdwenen zijn. Het is een bonte mengeling; grote en kleine sleutels, stersleutels en de piepkleine raamslotsleutels waarvan sommigen apart met nagellak gemerkt zijn om aan te geven bij welke ramen ze hoorden. De oudste sleutels zijn aan mij overgedragen toen ik hier kwam wonen al bijna dertig jaar geleden; de nieuwste sleutel toch alweer een paar jaar oud.
Het is nu een sleutelbos zonder doel. Of tenminste, zo lijkt het op het eerste gezicht.
Maar terwijl ik met de sleutels zit te spelen, dringt het tot me door dat dit letterlijk sleutels naar mijn verleden zijn…
Van de stersleutel uit de oude achterdeur van het originele huis, tot de sleutels van het slot wat ik niet zo lang geleden heb vervangen heeft ieder van de sleutels een verhaal.
En met al die verhalen komen ook andere herinneringen terug. Er is veel gebeurt in die bijna dertig jaar! Dat maakt deze sleutelbos ook heel symbolisch. Een soort van prentenboek in sleutelvorm ~ een manier om toegang te krijgen tot momenten uit mijn verleden met alles wat er toen speelde.
Gebeurtenissen die allang voorbij en afgesloten zijn, maar ook dingen die nog steeds invloed hebben op mijn leven. Hoe langer ik met de sleutels zit te spelen, des te interessanter worden de kijkjes in het verleden…
Iets wat ook boeiend is ~ ik krijg voor die hele bos sleutels uit het verleden maar één sleutel terug. Een sleutel naar de toekomst. Een sleutel die staat voor een frisse start; een nieuwe cyclus van het leven.
Het geeft aan dat veel aspecten uit het verleden me hebben gevormd tot wie ik nu ben, maar de toekomst is gewoon één stap vooruit; één nachtje slapen, één beslissing tegelijk.
Het verleden is iets wat stukje bij beetje is opgebouwd; de toekomst hoeft niet allemaal ineens te komen. Sterker nog, door maar één stap tegelijk te nemen, staan we meer open voor nieuwe mogelijkheden, boeiende avonturen die door het Universum op ons pad gebracht worden ~ en waar we zelf nou nooit aan hadden gedacht of over hebben durven dromen…
Ik ben wel nieuwsgierig; als ik hier nu weer zit over vijf, of tien, of dertig jaar ~ heb ik dan maar één sleutel om toe te voegen aan die bos sleutels naar mijn verleden? Of heb ik dan opnieuw een bos sleutels naar weer andere voorvallen uit mijn leven?
.
.
Het is nu een sleutelbos zonder doel. Of tenminste, zo lijkt het op het eerste gezicht.
Maar terwijl ik met de sleutels zit te spelen, dringt het tot me door dat dit letterlijk sleutels naar mijn verleden zijn…
Van de stersleutel uit de oude achterdeur van het originele huis, tot de sleutels van het slot wat ik niet zo lang geleden heb vervangen heeft ieder van de sleutels een verhaal.
En met al die verhalen komen ook andere herinneringen terug. Er is veel gebeurt in die bijna dertig jaar! Dat maakt deze sleutelbos ook heel symbolisch. Een soort van prentenboek in sleutelvorm ~ een manier om toegang te krijgen tot momenten uit mijn verleden met alles wat er toen speelde.
Gebeurtenissen die allang voorbij en afgesloten zijn, maar ook dingen die nog steeds invloed hebben op mijn leven. Hoe langer ik met de sleutels zit te spelen, des te interessanter worden de kijkjes in het verleden…
Iets wat ook boeiend is ~ ik krijg voor die hele bos sleutels uit het verleden maar één sleutel terug. Een sleutel naar de toekomst. Een sleutel die staat voor een frisse start; een nieuwe cyclus van het leven.
Het geeft aan dat veel aspecten uit het verleden me hebben gevormd tot wie ik nu ben, maar de toekomst is gewoon één stap vooruit; één nachtje slapen, één beslissing tegelijk.
Het verleden is iets wat stukje bij beetje is opgebouwd; de toekomst hoeft niet allemaal ineens te komen. Sterker nog, door maar één stap tegelijk te nemen, staan we meer open voor nieuwe mogelijkheden, boeiende avonturen die door het Universum op ons pad gebracht worden ~ en waar we zelf nou nooit aan hadden gedacht of over hebben durven dromen…
Ik ben wel nieuwsgierig; als ik hier nu weer zit over vijf, of tien, of dertig jaar ~ heb ik dan maar één sleutel om toe te voegen aan die bos sleutels naar mijn verleden? Of heb ik dan opnieuw een bos sleutels naar weer andere voorvallen uit mijn leven?
.
.
Abonneren op:
Posts (Atom)