Het is een gezegde dat zo langzamerhand zijn waarheid wat lijkt te verliezen. Want hoewel aan er de ene kant heel veel meer geschreven wordt tegenwoordig, gebeurt dat vaak op ‘social media’ zoals Facebook. En juist op de social media is alles wat er geschreven wordt tijdelijk. Wanneer je een dag niet hebt gekeken wat er allemaal in je netwerk geschreven wordt, dan heb je het al gemist! En dat wat je gemist hebt, is vaak alleen maar terug te vinden door heel specifiek te zoeken.
Dat betekent dat je wel van alles kunt schrijven; zelfs heel waardevolle informatie blijft niet.
En degene die het schrijft is dan ook snel weer vergeten.
Waarom dan blijven we over van alles en nog wat schrijven?
Misschien wel juist daarom. Omdat wat we ook schrijven al gauw weer wegvalt in de vergetelheid. Wat het ook is dat je schrijft is al gauw niet meer belangrijk.
Dat geeft vrijheid. Want ook al schrijf je iets geks, iets wat ‘far out’ is, uitdrukking geeft aan je rijke voorstellingsvermogen, of je je fantasie de vrije loop laat; het is leuk om dat aan de (snel veranderende) wereld te laten weten. En of anderen het nu met je eens zijn, of vinden dat wat je hebt geschreven hebt echt niet kan, het is bijna zeker dat er feedback komt op je woorden. En dat, vaak al een paar dagen later, het rumoer verstomt en het geschrevene van de beeldschermen verdwijnt.
Bijna alsof het nooit geschreven was…
Een teken van de tijd.
De wereld verandert snel en ook wijzelf zijn aan veranderingen onderhevig. Dat wat we gisteren ‘goed’ of ‘slecht’ vonden, kan vandaag of morgen alweer volledig onbelangrijk zijn. En vice versa. Een reden dat het goed is dat dat wat geschreven is, niet (of nauwelijks) blijvend is.
Er zijn nu andere manieren om een blijvende herinnering achter te laten.
Bijvoorbeeld door ‘authentiek’ te zijn. Door je leven volledig volgens je eigen normen en waarden te leven. Door een voorbeeld te zijn voor anderen. Door je niet te laten meeslepen in het drama waar je niets mee te maken hebt…
Kortom, door te zijn wie je werkelijk bent en je pad op je geheel eigen manier te bewandelen.
Het gaat er dan niet meer om wat het precies is wat je doet, of waar je pad je naartoe brengt; het gaat om de eerlijkheid, de echtheid die je in jezelf met je meedraagt.
En of je daar nu over schrijft of niet, dat is iets wat blijvend is.
.
.
zondag 15 februari 2015
zondag 8 februari 2015
Luisteren
Misschien wel het belangrijkste deel van communicatie is het luisteren naar die ander. Het horen wat er werkelijk gezegd wordt. Maar misschien is het goed om dan eerst te kijken naar wat communicatie werkelijk is en vooral naar wat het niet is…
Communicatie is niet het verkondigen van onze eigen mening. Dat is, zonder context van een conversatie, vaak een ego trip waarin we willen bewijzen dat wij gelijk hebben en de rest van de wereld die er anders tegenaan kijkt het per definitie verkeerd ziet.
De kern van communicatie is het gesprek, het van gedachten wisselen zodat alle betrokken partijen daar nieuwe inzichten aan over houden. Dat betekent niet dat we het met die ander eens hoeven te zijn, maar wel dat we naar die ander luisteren…
Dan blijkt vaak dat zelfs wanneer we het niet met onze gesprekspartners eens zijn, er toch een kern van waarheid in hun betoog te vinden is. En al die kernen van waarheid tezamen geven dan een nieuw inzicht.
Het luisteren naar die ander, zelfs wanneer we het niet met die ander eens zijn, is dus heel belangrijk!
Maar er is ook een innerlijk luisteren; het luisteren naar ons innerlijke zelf. Naar de stem van ons innerlijke kompas, het gefluister van onze dromen, naar het lied van onze wensen en verlangens.
Tenslotte is er het luisteren naar dat wat er om ons heen is. Het luisteren naar onze huisdieren, maar ook het luisteren naar de natuur. De vogels, de bomen… Luisteren naar hoe de geluiden anders zijn wanneer het mistig wordt en de geluiden opeens veel verder gedragen worden…
Beetje bij beetje merken we dan dat alles in onze omgeving ons wel iets te vertellen heeft.
Zelfs stenen en kristallen kunnen ons hele specifieke boodschappen overbrengen. (Die boodschap is vaak de basis van een Mineralen Healing, http://www.cheiron-wellness.nl/resources/Cheiron-Wellness-Home/MineralenHealing.pdf )
De grote vraag is, waarom we zo weinig bereid zijn om te luisteren; naar anderen, naar onszelf en naar onze omgeving in de breedste zin van het woord. Wat is het dat we niet willen horen?
Waar zijn we bang voor? Waarvoor zijn we op de vlucht?
Hoe meer we onze eigen, persoonlijke waarheid met een ‘open mind’ kunnen leven, des te gemakkelijker wordt het om te luisteren. De sleutel ligt dan in de acceptatie dat we goed zijn precies zoals we zijn. We hoeven ons niet anders voor te doen, we hoeven niet die ander gelijk te geven terwijl we het eigenlijk niet met hun eens zijn.
Onze enige taak is om onszelf te zijn. En vanuit onszelf te luisteren…
“Hoor de wind, de wind die fluistert
en belooft als je goed luistert
dat er vrede komt
misschien vandaag of morgen”
.
Communicatie is niet het verkondigen van onze eigen mening. Dat is, zonder context van een conversatie, vaak een ego trip waarin we willen bewijzen dat wij gelijk hebben en de rest van de wereld die er anders tegenaan kijkt het per definitie verkeerd ziet.
De kern van communicatie is het gesprek, het van gedachten wisselen zodat alle betrokken partijen daar nieuwe inzichten aan over houden. Dat betekent niet dat we het met die ander eens hoeven te zijn, maar wel dat we naar die ander luisteren…
Dan blijkt vaak dat zelfs wanneer we het niet met onze gesprekspartners eens zijn, er toch een kern van waarheid in hun betoog te vinden is. En al die kernen van waarheid tezamen geven dan een nieuw inzicht.
Het luisteren naar die ander, zelfs wanneer we het niet met die ander eens zijn, is dus heel belangrijk!
Maar er is ook een innerlijk luisteren; het luisteren naar ons innerlijke zelf. Naar de stem van ons innerlijke kompas, het gefluister van onze dromen, naar het lied van onze wensen en verlangens.
Tenslotte is er het luisteren naar dat wat er om ons heen is. Het luisteren naar onze huisdieren, maar ook het luisteren naar de natuur. De vogels, de bomen… Luisteren naar hoe de geluiden anders zijn wanneer het mistig wordt en de geluiden opeens veel verder gedragen worden…
Beetje bij beetje merken we dan dat alles in onze omgeving ons wel iets te vertellen heeft.
Zelfs stenen en kristallen kunnen ons hele specifieke boodschappen overbrengen. (Die boodschap is vaak de basis van een Mineralen Healing, http://www.cheiron-wellness.nl/resources/Cheiron-Wellness-Home/MineralenHealing.pdf )
De grote vraag is, waarom we zo weinig bereid zijn om te luisteren; naar anderen, naar onszelf en naar onze omgeving in de breedste zin van het woord. Wat is het dat we niet willen horen?
Waar zijn we bang voor? Waarvoor zijn we op de vlucht?
Hoe meer we onze eigen, persoonlijke waarheid met een ‘open mind’ kunnen leven, des te gemakkelijker wordt het om te luisteren. De sleutel ligt dan in de acceptatie dat we goed zijn precies zoals we zijn. We hoeven ons niet anders voor te doen, we hoeven niet die ander gelijk te geven terwijl we het eigenlijk niet met hun eens zijn.
Onze enige taak is om onszelf te zijn. En vanuit onszelf te luisteren…
“Hoor de wind, de wind die fluistert
en belooft als je goed luistert
dat er vrede komt
misschien vandaag of morgen”
(Herman van Veen, De Vluchteling)
..
zondag 1 februari 2015
Waarom?
Soms is het goed om even stil te staan bij de vraag waarom we doen wat we doen. Waarom zijn we daarmee bezig? Geeft het ons een goed gevoel? Maakt het ons blij? Is het noodzakelijk? Zijn het verplichtingen die we na moeten komen? ‘Moeten’ we het doen? Of willen we het graag doen?
Al die vragen komen samen in dat ene woord; Waarom?
Natuurlijk zijn er talloze dingen die we hebben afgesproken met onszelf of met anderen; afspraken die we dan ook na willen komen. Banen, werk, school, maar ook bijvoorbeeld zorgen dat ‘de boel aan kant’ is en ‘de pot op tafel staat’ op gezette tijden vallen onder die afspraken.
En dan zijn er de dingen die we doen omdat we ze altijd op die manier hebben gedaan. Of we er nu mee zijn opgegroeid of niet, op een gegeven moment in ons leven is het een patroon geworden waaraan we ons nu vasthouden. Bepaalde dingen die we doen, of dingen die we op een bepaalde manier doen ~ ‘omdat het zo hoort’.
Waarom hoort het eigenlijk zo?
Vinden we echt dat deze dingen precies op die manier en op dat tijdstip moeten gebeuren, ook al zijn we er die dag misschien eigenlijk te moe voor, of hebben we er heus helemaal geen zin in? Hoe belangrijk is dat in ons leven? En waarom is het al dan niet belangrijk in ons leven?
En wanneer we vinden dat het eigenlijk helemaal niet zo belangrijk (meer) is in ons leven, waarom doen we het dan nog steeds?
De vraag ‘Waarom?’ is niet bedoeld om onszelf te bekritiseren. Het antwoord, wat dat op dat moment ook is, hoeft dus ook geen verdediging te zijn van ons standpunt, van de reden waarom we dit zo doen. Het is eerder een reality check om te zien of dat waar we onze tijd en energie in steken ook nog bij ons hoort; of die dingen ons plezier geven, ons blij maken…
Want als dat niet (meer) het geval is, dan is het misschien tijd om te kijken hoe het anders kan.
Dat kan betekenen dat we andere dingen gaan doen die we leuker of belangrijker vinden op dit punt in ons leve. Het kan ook zijn dat we dezelfde dingen die we doen nu op een andere manier gaan doen.
Of dat we met onszelf afspreken dat we meer dingen voor onszelf gaan doen. En dat we die dingen niet alleen doen in ‘verloren momenten’, maar dat we daar de tijd voor gaan nemen. Dat we de tijd om iets voor onszelf te doen gewoon als een afspraak in onze agenda zetten.
Waarom? Nou……….
.
.
Al die vragen komen samen in dat ene woord; Waarom?
Natuurlijk zijn er talloze dingen die we hebben afgesproken met onszelf of met anderen; afspraken die we dan ook na willen komen. Banen, werk, school, maar ook bijvoorbeeld zorgen dat ‘de boel aan kant’ is en ‘de pot op tafel staat’ op gezette tijden vallen onder die afspraken.
En dan zijn er de dingen die we doen omdat we ze altijd op die manier hebben gedaan. Of we er nu mee zijn opgegroeid of niet, op een gegeven moment in ons leven is het een patroon geworden waaraan we ons nu vasthouden. Bepaalde dingen die we doen, of dingen die we op een bepaalde manier doen ~ ‘omdat het zo hoort’.
Waarom hoort het eigenlijk zo?
Vinden we echt dat deze dingen precies op die manier en op dat tijdstip moeten gebeuren, ook al zijn we er die dag misschien eigenlijk te moe voor, of hebben we er heus helemaal geen zin in? Hoe belangrijk is dat in ons leven? En waarom is het al dan niet belangrijk in ons leven?
En wanneer we vinden dat het eigenlijk helemaal niet zo belangrijk (meer) is in ons leven, waarom doen we het dan nog steeds?
De vraag ‘Waarom?’ is niet bedoeld om onszelf te bekritiseren. Het antwoord, wat dat op dat moment ook is, hoeft dus ook geen verdediging te zijn van ons standpunt, van de reden waarom we dit zo doen. Het is eerder een reality check om te zien of dat waar we onze tijd en energie in steken ook nog bij ons hoort; of die dingen ons plezier geven, ons blij maken…
Want als dat niet (meer) het geval is, dan is het misschien tijd om te kijken hoe het anders kan.
Dat kan betekenen dat we andere dingen gaan doen die we leuker of belangrijker vinden op dit punt in ons leve. Het kan ook zijn dat we dezelfde dingen die we doen nu op een andere manier gaan doen.
Of dat we met onszelf afspreken dat we meer dingen voor onszelf gaan doen. En dat we die dingen niet alleen doen in ‘verloren momenten’, maar dat we daar de tijd voor gaan nemen. Dat we de tijd om iets voor onszelf te doen gewoon als een afspraak in onze agenda zetten.
Waarom? Nou……….
.
.
Abonneren op:
Posts (Atom)