Luisteren

Misschien wel het belangrijkste deel van communicatie is het luisteren naar die ander. Het horen wat er werkelijk gezegd wordt. Maar misschien is het goed om dan eerst te kijken naar wat communicatie werkelijk is en vooral naar wat het niet is…

Communicatie is niet het verkondigen van onze eigen mening. Dat is, zonder context van een conversatie, vaak een ego trip waarin we willen bewijzen dat wij gelijk hebben en de rest van de wereld die er anders tegenaan kijkt het per definitie verkeerd ziet.
De kern van communicatie is het gesprek, het van gedachten wisselen zodat alle betrokken partijen daar nieuwe inzichten aan over houden. Dat betekent niet dat we het met die ander eens hoeven te zijn, maar wel dat we naar die ander luisteren…
Dan blijkt vaak dat zelfs wanneer we het niet met onze gesprekspartners eens zijn, er toch een kern van waarheid in hun betoog te vinden is. En al die kernen van waarheid tezamen geven dan een nieuw inzicht.

Het luisteren naar die ander, zelfs wanneer we het niet met die ander eens zijn, is dus heel belangrijk!

Maar er is ook een innerlijk luisteren; het luisteren naar ons innerlijke zelf. Naar de stem van ons innerlijke kompas, het gefluister van onze dromen, naar het lied van onze wensen en verlangens.

Tenslotte is er het luisteren naar dat wat er om ons heen is. Het luisteren naar onze huisdieren, maar ook het luisteren naar de natuur. De vogels, de bomen… Luisteren naar hoe de geluiden anders zijn wanneer het mistig wordt en de geluiden opeens veel verder gedragen worden…
Beetje bij beetje merken we dan dat alles in onze omgeving ons wel iets te vertellen heeft.
Zelfs stenen en kristallen kunnen ons hele specifieke boodschappen overbrengen. (Die boodschap is vaak de basis van een Mineralen Healing, http://www.cheiron-wellness.nl/resources/Cheiron-Wellness-Home/MineralenHealing.pdf )

De grote vraag is, waarom we zo weinig bereid zijn om te luisteren; naar anderen, naar onszelf en naar onze omgeving in de breedste zin van het woord. Wat is het dat we niet willen horen?
Waar zijn we bang voor? Waarvoor zijn we op de vlucht?

Hoe meer we onze eigen, persoonlijke waarheid met een ‘open mind’ kunnen leven, des te gemakkelijker wordt het om te luisteren. De sleutel ligt dan in de acceptatie dat we goed zijn precies zoals we zijn. We hoeven ons niet anders voor te doen, we hoeven niet die ander gelijk te geven terwijl we het eigenlijk niet met hun eens zijn.

Onze enige taak is om onszelf te zijn. En vanuit onszelf te luisteren…


“Hoor de wind, de wind die fluistert
en belooft als je goed luistert
dat er vrede komt
misschien vandaag of morgen”

(Herman van Veen, De Vluchteling)

.
.