Het is een gezegde dat zo langzamerhand zijn waarheid wat lijkt te verliezen. Want hoewel aan er de ene kant heel veel meer geschreven wordt tegenwoordig, gebeurt dat vaak op ‘social media’ zoals Facebook. En juist op de social media is alles wat er geschreven wordt tijdelijk. Wanneer je een dag niet hebt gekeken wat er allemaal in je netwerk geschreven wordt, dan heb je het al gemist! En dat wat je gemist hebt, is vaak alleen maar terug te vinden door heel specifiek te zoeken.
Dat betekent dat je wel van alles kunt schrijven; zelfs heel waardevolle informatie blijft niet.
En degene die het schrijft is dan ook snel weer vergeten.
Waarom dan blijven we over van alles en nog wat schrijven?
Misschien wel juist daarom. Omdat wat we ook schrijven al gauw weer wegvalt in de vergetelheid. Wat het ook is dat je schrijft is al gauw niet meer belangrijk.
Dat geeft vrijheid. Want ook al schrijf je iets geks, iets wat ‘far out’ is, uitdrukking geeft aan je rijke voorstellingsvermogen, of je je fantasie de vrije loop laat; het is leuk om dat aan de (snel veranderende) wereld te laten weten. En of anderen het nu met je eens zijn, of vinden dat wat je hebt geschreven hebt echt niet kan, het is bijna zeker dat er feedback komt op je woorden. En dat, vaak al een paar dagen later, het rumoer verstomt en het geschrevene van de beeldschermen verdwijnt.
Bijna alsof het nooit geschreven was…
Een teken van de tijd.
De wereld verandert snel en ook wijzelf zijn aan veranderingen onderhevig. Dat wat we gisteren ‘goed’ of ‘slecht’ vonden, kan vandaag of morgen alweer volledig onbelangrijk zijn. En vice versa. Een reden dat het goed is dat dat wat geschreven is, niet (of nauwelijks) blijvend is.
Er zijn nu andere manieren om een blijvende herinnering achter te laten.
Bijvoorbeeld door ‘authentiek’ te zijn. Door je leven volledig volgens je eigen normen en waarden te leven. Door een voorbeeld te zijn voor anderen. Door je niet te laten meeslepen in het drama waar je niets mee te maken hebt…
Kortom, door te zijn wie je werkelijk bent en je pad op je geheel eigen manier te bewandelen.
Het gaat er dan niet meer om wat het precies is wat je doet, of waar je pad je naartoe brengt; het gaat om de eerlijkheid, de echtheid die je in jezelf met je meedraagt.
En of je daar nu over schrijft of niet, dat is iets wat blijvend is.
.
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten