De wind

Vandaag is het een prachtige nazomerdag! De zon schijnt en wanneer je een beschut plekje vindt is het nog steeds warm. Echt zo’n dag om na te genieten van de zomer voordat het herfstweer ‘toeslaat’...

Maar wanneer je buiten wandelt, dan blijkt dat er ook een fikse (oosten)wind staat.
Een wind die veranderingen met zich mee brengt. Een ‘frisse wind’ die ons uitnodigt om dingen op een nieuwe manier te gaan bekijken.

Omdat we al in de ‘herfst-energie’ zitten geldt die uitnodiging met name voor die dingen waar we in het afgelopen jaar mee bezig zijn geweest. Dat kunnen wensen of verlangens zijn die steeds in onze gedachten terug blijven komen, terwijl we eigenlijk geen manier zien om ze in ons leven te brengen. Maar ook veranderingen in ons werk, onze relaties, vriendschappen... En misschien wel het meeste patronen die we wel zijn gaan herkennen, maar die we nog moeilijk vinden om te doorbreken...

De wind brengt die inzichten dat we opeens kunnen zien hoe het anders kan.
Hoe we andere keuzes kunnen en mogen maken. Hoe we onze focus kunnen verleggen ~ soms maar een heel klein beetje ~ en zo plotseling veel meer ruimte voor onszelf creëren.

Het is hoe wij nu oogsten wat we hebben gezaaid.
De zaadjes waren de gedachten, de mijmeringen en de stappen die we al in de goede richting hebben gezet ~ nu zien hoe het mooier, beter, blijer kan; dat is de oogst.
Bij die oogst hoort ook een bedankje. Vaak is dat een bedankje naar jezelf toe. Een bedankje dat je de stappen hebt durven zetten. Een bedankje dat je echt naar die situatie hebt kunnen kijken. Een bedankje dat je die ‘frisse wind’ met alle veranderingen die deze met zich meebrengt in je leven toe wilt laten...

Dus geniet van een dag als vandaag!
Laat de zon binnenstromen en wees je bewust van de dingen die jij nu mag gaan oogsten!
.
.

Het verleden

Het verleden is één van die dingen die twee gezichten hebben.

Aan de ene kant is het verleden dat wat ons heeft gevormd. Het zijn de stappen die we al hebben genomen op ons persoonlijke pad. Het zijn de ervaringen ~ de goede, leuke ervaringen en de niet zo geweldige ervaringen; van die ervaringen waarvan we zeggen dat we zonder hadden gekund ~ die ons uiteindelijk op dat punt in ons leven hebben gebracht waar we nu zijn.
Ons verleden geeft ons wortels, het is onze stamboom. De kleine en grote rituelen die bij onze familie horen, hoe we kerst wel of niet vieren, of pasen, verjaardagen; noem maar op die allemaal bijdragen aan onze wortels ~ ons fundament, van waaruit we onze volgende stap op ons pad nemen.

Vanuit dit perspectief is het verleden iets om dankbaar voor te zijn. Het is een plaatje van het verleden waarin iedere ervaring een stapsteen wordt voor onze volgende ervaring. En zo gauw we op die volgende steen gestapt zijn, staan we los van die vorige steen. Dat is dan slechts een herinnering...

Aan de andere kant zijn er dingen in het verleden die we beter kunnen laten rusten. Dingen die we graag zouden loslaten. Waar we afstand van zouden willen nemen, zodat we verder kunnen met ons leven zonder steeds te worden terug getrokken in die ene ervaring, die ene gebeurtenis, dat ene patroon...

Wanneer we vanuit dit standpunt kijken naar het verleden, dan lijkt het verleden een gevangenis. Een kooi die gemaakt is van een ervaring, een patroon, of een reeks van gebeurtenissen waaruit we maar niet kunnen ontsnappen en die alles wat er in ons leven gebeurt lijkt te kleuren.
Het bepaalt ons gedrag en het bepaald hoe we de dingen die we tegenkomen op ons pad ervaren ~ positief of negatief. En dat staat over het algemeen geheel en al los van de feitelijke situatie die we tegenkomen!

Dit maakt het lastig om met het verleden om te gaan.
We willen niet “onze wortels afhakken” en daarmee ons fundament verzwakken. We willen geen stapstenen verwijderen omdat dit ons levenspad moeilijker begaanbaar kan maken.
Aan de andere kant willen we ook niet dat het verleden ons gevangen houdt in (gedrags)patronen die het ons steeds moeilijker maken om ons leven zo te leven als we dat wensen.

Het is dus zaak om af en toe rustig te gaan kijken waar in ons leven we door ons verleden “gevangen worden gehouden” en een manier te zoeken om de deur van die “gevangenis” open te zetten zodat we er uit kunnen lopen...
Iets wat sommigen het liefste stilletjes en alleen doen, terwijl anderen daar graag wat hulp bij willen hebben ~ bijvoorbeeld door middel van een reading, een healing of een kinesiologie sessie...

http://www.cheiron-wellness.nl/

Mijlpalen en zevenmijlslaarzen

Ken je dat gevoel dat je niet bent waar je wilt zijn op je pad en dat hoe hard je ook werkt om daar uit te stappen en voortgang te boeken naar die plek waar je wel wilt zijn ~ dat toch steeds maar geen effect lijkt te hebben? Dat je die mijlpaal al heel lang kunt zien, maar hem toch niet lijkt te kunnen bereiken?

Heel vaak hebben we dan een vastomlijnd plan hoe we die mijlpaal willen bereiken. Een idee dat we van A naar B, naar C gaan om dan uit te komen bij D. Een plan dat in theorie helemaal moet kunnen werken en toch maar steeds niet die resultaten geeft die we ervan verwachten...

Het goede nieuws is dat je niet de enige bent die dit overkomt!
In deze tijd waarin de stroom van de energie steeds belangrijker wordt en de (oude) structuur steeds verder naar de achtergrond gedrongen wordt blijkt dat de gestructureerde aanpak lang niet altijd meer werkt.
Dat betekent echter niet dat de stappen die je tot nog toe hebt gezet voor niets zijn geweest ~ ze hebben je alleen nog niet daar gebracht waar je heen wilt.

Om daar wel te komen kan het soms handiger zijn om alleen de mijlpaal in het oog te houden en je stappen te zetten zoals ze op dat moment het beste voelen ~ zonder een vantevoren opgezet plan of structuur.
En dan kan plosteling blijken dat je zevenmijlslaarzen hebt aangetrokken!
Dan kan het je zomaar gebeuren dat je niet alleen je mijlpaal bereikt, maar ook de volgende en de volgende...
Gewoon omdat je er op een andere manier mee bent omgegaan; er op een andere manier naar hebt gekeken. Je het idee dat je die mijlpaal op een bepaalde manier moet bereiken, je bepaalde dingen op een bepaalde manier moet doen hebt losgelaten.

Klinkt eenvoudig, maar betekent vaak dat we even een stap terug moeten zetten om te kijken waar we staan. Om te zien hoe we het proberen te doen ‘op onze manier’ en wat we daarin anders mogen doen. Hoe we met de stroom mee mogen zwemmen in plaats van ertegenin. En dat kan heel confronterend zijn; maar is het ook zeker waard!
Want wie wil er nu niet die zevenmijlslaarzen aantrekken?
.
.

De natuur danst!

Vanmorgen werd ik wakker van de geluiden van muziek en dans die door het open raam naar binnen kwamen. De eerste regen na een lange droge zomer ~ die voor ons best had mogen doorgaan ~ en de natuur die daar onmiddelijk op reageert.
Eerst is er de schoonmaak of purificatie. Alle stof wordt weggespoeld van de planten en de bomen, maar ook uit de lucht. En dan komen de geuren... Plotseling ruik je de tuinkruiden en de laatste anjertjes.
En wanneer de regen dan verminderd en het langzamerhand weer droog wordt lijken de kleuren helderder ~ zie ik opeens dat de bessen van de meidoorn al helemaal rood zijn.

Prachtig!
De natuur die danst op de muziek van de regen... Uitgelaten! En als je heel goed luistert hoor je de zachte stemmetjes van de elementaaltjes lachen en zingen...

Het is iets wat wij mensen eigenlijk ook zouden moeten doen. Zo gauw er een reden is even de boel de boel laten en even helemaal los gaan... Niet in de zin van ‘de bloemetjes buiten zetten’, van (teveel) eten en drinken ~ maar eerder door onszelf toe te staan die onbevangen blijheid echt te voelen; werkelijk te ervaren. Door te dansen zoals de natuur danst bij de eerste regen na een lange droogte.

Het maakt dat we op een andere manier naar ons leven kunnen gaan kijken ~ dingen scherper kunnen gaan zien en een helderder inzicht krijgen in wat er aan de hand is. Daardoor wordt ook de beslissing waar we wel en waar we geen energie in willen steken gemakkelijker.

Zeker in deze tijd vol van veranderingen kan bijna niemand zeggen dat het leven ‘één groot feest is’. Maar dat maakt het juist nog belangrijker om ~ wanneer we daar een reden voor hebben ~ dat te vieren en even te genieten; te dansen en zingen...
Want het zijn juist die momenten die ons opladen en de energie geven om die volgende stap op ons pad te kunnen zetten.

Levensverhalen

Ik vind beurzen leuk. Om er te staan en te laten zien wat ik doe, maar ook om er rond te kijken en te zien waar anderen mee bezig zijn. Het ‘gedoe’, de drukte, het gevarieerde aanbod en niet in de laatste plaats de ontmoetingen. Het opnieuw zien en bijpraten met degenen die je al kent en het kennismaken met mensen die je (nog) niet kent.
Waar ik dan altijd hevig van onder de indruk ben is wat een bijzondere mensen je dan tegenkomt. Niet alleen de standhouders die allemaal daar ‘hun eigen trom komen slaan’, hun waren aanprijzen en in korte sessies je laten ervaren waar ze goed in zijn ~ readings, massages, yoga, ‘hugs’, een goed gesprek ~ je kunt het zo gek niet bedenken of je vindt het op zo’n beurs... Maar juist ook de bezoekers zijn stuk voor stuk mooie, unieke mensen. En soms vraag ik me dan wel eens af wie de ‘leraar’ is en wie de ‘student’.

Natuurlijk is dit niet alleen waar voor beurzen. Je kunt overal mensen ontmoeten en wanneer je de tijd neemt om een kwartiertje met iemand door te brengen is de kans groot dat je dan ook een hoop van die ander kunt leren. Of die ander een hint of twee kunt geven voor hoe die verder kan op haar of zijn pad.
Maar de realiteit is dat we daar in ons dagelijkse leven meestal de tijd niet voor nemen. Veel te vaak zijn we onderweg van het ene naar het andere; druk in de weer om van alles te doen. En terwijl we zo achter onze gedachten aanrennen, vergeten we de bijzondere mens die we zijn. Vergeten we de tijd te nemen om anderen te ontmoeten; te luisteren wat ze te vertellen hebben.

In deze tijd vinden we al gauw dat we geen tijd hebben voor verhalen.
En dat is jammer! Want daardoor verleren we niet alleen te luisteren naar de verhalen van anderen, we vergeten ook onze eigen verhalen over wie we zijn, wat we hebben meegemaakt en welke lessen we daardoor hebben geleerd.

De verhalen over de sprongen in het duister die ons hebben geleerd te vertrouwen. Of over die ‘zekere winst’-situatie die ons in één groot grijs moeras deed belanden. Of...

De voorbeelden zijn talloos want we hebben allemaal wel verhalen te vertellen. Levensverhalen.
Maar zonder iemand die bereidt is de tijd te nemen om ernaar te luisteren ~ is er geen reden ze te vertellen...
.
.