Levensverhalen

Ik vind beurzen leuk. Om er te staan en te laten zien wat ik doe, maar ook om er rond te kijken en te zien waar anderen mee bezig zijn. Het ‘gedoe’, de drukte, het gevarieerde aanbod en niet in de laatste plaats de ontmoetingen. Het opnieuw zien en bijpraten met degenen die je al kent en het kennismaken met mensen die je (nog) niet kent.
Waar ik dan altijd hevig van onder de indruk ben is wat een bijzondere mensen je dan tegenkomt. Niet alleen de standhouders die allemaal daar ‘hun eigen trom komen slaan’, hun waren aanprijzen en in korte sessies je laten ervaren waar ze goed in zijn ~ readings, massages, yoga, ‘hugs’, een goed gesprek ~ je kunt het zo gek niet bedenken of je vindt het op zo’n beurs... Maar juist ook de bezoekers zijn stuk voor stuk mooie, unieke mensen. En soms vraag ik me dan wel eens af wie de ‘leraar’ is en wie de ‘student’.

Natuurlijk is dit niet alleen waar voor beurzen. Je kunt overal mensen ontmoeten en wanneer je de tijd neemt om een kwartiertje met iemand door te brengen is de kans groot dat je dan ook een hoop van die ander kunt leren. Of die ander een hint of twee kunt geven voor hoe die verder kan op haar of zijn pad.
Maar de realiteit is dat we daar in ons dagelijkse leven meestal de tijd niet voor nemen. Veel te vaak zijn we onderweg van het ene naar het andere; druk in de weer om van alles te doen. En terwijl we zo achter onze gedachten aanrennen, vergeten we de bijzondere mens die we zijn. Vergeten we de tijd te nemen om anderen te ontmoeten; te luisteren wat ze te vertellen hebben.

In deze tijd vinden we al gauw dat we geen tijd hebben voor verhalen.
En dat is jammer! Want daardoor verleren we niet alleen te luisteren naar de verhalen van anderen, we vergeten ook onze eigen verhalen over wie we zijn, wat we hebben meegemaakt en welke lessen we daardoor hebben geleerd.

De verhalen over de sprongen in het duister die ons hebben geleerd te vertrouwen. Of over die ‘zekere winst’-situatie die ons in één groot grijs moeras deed belanden. Of...

De voorbeelden zijn talloos want we hebben allemaal wel verhalen te vertellen. Levensverhalen.
Maar zonder iemand die bereidt is de tijd te nemen om ernaar te luisteren ~ is er geen reden ze te vertellen...
.
.