Afscheid

In ons leven nemen we vaak afscheid. Niets dramatisch, maar heel gewoon; wanneer we weer naar huis gaan nadat we bij vrienden op bezoek zijn geweest, dan nemen we afscheid van onze vrienden. Aan het einde van een schooljaar, dan nemen we afscheid van onze klasgenootjes, de juf of meester; en eigenlijk een beetje van de hele school. En aan het einde van een vakantie nemen we afscheid van het hotel, het vakantiehuisje, of de reis die we hebben ondernomen en kijken we (toch wel) weer uit naar het ‘gewone’ leven van alledag.
En zo nemen we ook afscheid wanneer we van baan wisselen; of wanneer we gaan verhuizen. En dat doen we dan niet alleen van de mensen waar we mee hebben gewerkt of de buren, maar ook van het werk dat we er gedaan hebben en het huis waarin we hebben gewoond en geleefd.
We nemen afscheid van dat wat is geweest en vervolgen ons pad  vol verwachting in de richting van dat wat gaat komen.

Natuurlijk zijn er ook meer dramatische situaties waarin we afscheid nemen. Van vrienden of familie bij emigratie. Bij een scheiding. Of bij het heengaan van iemand in de familie of vriendenkring…

Wat al deze situaties gemeen hebben is dat een bestaande situatie stopt ~ ophoudt te bestaan. En of we daar nu al heel lang naar hebben uitgekeken ~ bijvoorbeeld in het geval van een welverdiende, lange, avontuurlijke vakantie ~ of dat het iets is waar we plotseling, zonder dat we het ooit hadden verwacht, mee te maken hebben in ons leven en we eigenlijk niet weten wat we daar nu mee aan moeten… Of we zelf het initiatief nemen om afscheid te nemen of door een ander min of meer voor het blok gezet worden… Het is vaak lastig om afscheid te nemen. Pijnlijk ook.

En hoe leuk de uiteindelijke verandering ook is ~ de vakantie, het nieuwe huis, de nieuwe baan ~ op het moment van het afscheid begint toch altijd ook een rouwproces over dat wat we achterlaten…

Maar nadat we afscheid hebben genomen en over de eerste schok heen zijn, kan er ook ruimte komen voor nieuwe dingen, nieuwe ervaringen. Dat gebeurt vaak niet meteen; zelfs wanneer we op vakantie gaan hebben we daar gemiddeld zo’n dag of vier voor nodig. Dus met een meer drastisch, emotioneel geladen afscheid kan dat veel langer duren.
Maar uiteindelijk komt de dag dat we wakker worden en beseffen dat er een wereld voor ons open ligt waarin we dat waarvan we afscheid hebben genomen niet langer met ons mee hoeven te dragen.

En dan is het zaak om te vergeten en te vergeven; en ons persoonlijke pad te vervolgen…
.
.

Stilte

Vroeg opstaan is niet automatisch voor mij. Daar moet ik meestal de wekker voor zetten…
Maar iedere eens in de zoveel tijd ben ik vroeg wakker en zeker wanneer dat gebeurt op een weekend word ik altijd getroffen door de stilte…

Daar hoef ik vaak niet eens de deur voor uit te gaan; het lijkt een stilte te zijn die overal aanwezig is en alles doordringt. Stap je wel naar buiten die stilte in, dan blijkt er binnen die stilte van alles te gebeuren. Een briesje dat een blad omhoog waait, of een vogel die zomaar opeens het hoogste lied zingt. Of gewoon de zon die achter een wolk vandaan komt en de hele wereld ‘voller’ maakt.
Volmaakt!

Het is in die stilte dat ik dan eindelijk kan horen of het in mij ook stil is. Rustig, kalm. Met af en toe een briesje of een mooie gedachte…
Of dat er in mijn hoofd en hart eigenlijk nog steeds veel rumoer is. Een beweging of een geluid; gedachtes, concepten, een gejaagd gevoel, of lijstjes met dingen die nog gedaan moeten worden voordat (…)
Met andere woorden, juist in die stilte merk ik of ik in mijzelf ook stil ben, of niet. Dan valt op of het de zon is die me ‘vol maakt’, of dat er eigenlijk veel teveel aan de hand is wat mijn wezen vult.

En wanneer dat laatste het geval is, wat ga ik er dan aan doen om dat te veranderen om dat punt van stilte, dat moment van kalme rust terug te brengen in mijzelf en in mijn leven?

Vaak helpt het om alle gedachten etc. die maar in ons hoofd rond blijven tollen buiten onszelf neer te zetten. Heel letterlijk; door ze op te schrijven, te tekenen, te schilderen, te boetseren, te zingen, te dansen… Want wanneer die gedachten niet meer in ons vast zitten, wordt er ruimte vrijgemaakt in onszelf voor dat stuk rust, dat moment van stilte.

Stilte is belangrijk.
Of we die stilte nu vinden op een vroege morgen, al dan niet in het weekend; of dat we die stilte ontdekken in onszelf…

Want het is in die stilte dat we nieuwe ideeën ontdekken, nieuwe oplossingen vinden voorproblemen waar we maar niet uitkomen, of een wijsheid ervaren die er altijd is zo gauw we stil genoeg zijn om te luisteren.
Dat moment van stilte geeft ons de kans een keer diep adem te halen en ~ al is het maar voor even ~ een pas op de plaats te maken en ons te realiseren dat de zon ook ons ‘vol maakt’.
.
.

Op z’n kop

Soms gebeuren er relatief kleine dingen in ons leven die er toch toe lijden dat onze hele wereld ~ al is het maar voor even ~ op z’n kop komt te staan.

Soms hebben we de gebeurtenis gepland, maar heeft het één en ander een veel grotere impact dan we voor mogelijk hadden gehouden; of een veel langere nasleep. Bijvoorbeeld wanneer we onze huiskamer eens willen veranderen. Zelfs wanneer we niet van plan zijn daar ook andere meubels voor aan te schaffen, dan is het verschuiven en schoonmaken een hele klus die de energie in de ruimte zeker zal veranderen. En net als je dan denkt; “Ziezo, dat is gedaan!”, realiseer je je dat om dit echt te laten werken je eigenlijk toch ook de muren moet schilderen in een fris, bijpassend kleurtje…
En voor je het weet heb je alles weer van de kant geschoven en sta je op een huishoudtrapje met een verfroller in je handen. Staat alles tenslotte weerom z’n (nieuwe) plek; dan zie je opeens dat een paar kleurige kussens het helemaal ‘af’ gaan maken…

En wat begon als project wat je in een dag kunt doen, wordt zomaar iets wat je leven voor een week ~ of soms langer ~ op z’n kop zet.

Bijna altijd is zoiets ook een indicatie dat we in feite veel meer aan het veranderen zijn dan alleen hoe onze woonkamer eruit ziet ~ of wat het project of gebeurtenis ook is. Wanneer ons leven zo plotseling helemaal op z’n kop staat, dan is dat een seintje dat we aan het breken zijn met oude patronen. Dat we uit de routine aan het stappen zijn en onze weg nog niet hebben gevonden in de nieuwe structuur waar we naar op zoek zijn.
Met andere woorden, we weten dat het tijd is om te veranderen, maar we weten nog niet precies wat we willen veranderen. We weten wat we niet meer willen in ons leven, maar hebben nog geen helder beeld van wat we dan wel willen…

Al de tijd dat we bezig zijn met de fysieke veranderingen, zijn we op een andere laag bezig die veranderingen uit te puzzelen en te laten gebeuren.
Vandaar dat een relatief eenvoudig project als ‘de kamer veranderen’, samen an gaan met allerlei realisaties die helemaal niets met de kamer, het meubilair, of de kleur van de muren te maken hebben…
En het zijn die onverwachte, innerlijke realisaties die de werkelijke aanzet tot de veranderingen zijn; en die tegelijkertijd ons leven ‘op z’n kop’ houden totdat we weer een nieuwe richting hebben gekozen!
.
.

Creativiteit

Er is bijna geen energie te bedenken die zo ongebonden en vernieuwend is dan de energie van creativiteit. Die vonk die opeens een concept wordt; een idee wat misschien zelfs onpraktisch of zelfs onuitvoerbaar lijkt ~ maar wat, met de nodige creativiteit, toch wordt gemanifesteerd.

Creativiteit loopt niet over gebaande wegen, het vindt zelf zijn weg. En terwijl het dat doet, kan die weg in een hele andere richting lopen dan we logischerwijze hadden gedacht. Creativiteit volgt geen regels…
Creativiteit creëert.

Het grappige is dat we bij het woord ‘creativiteit’ vaak alleen maar denken aan een kunstzinnige uitdrukking daarvan; een kunstzinnige creatie. En al gauw hoor je dan: “O nee, dat kan helemaal niet want ik ben totaal niet creatief!”

Maar wanneer we ervan uitgaan dat creativiteit creëert, dan gaat creativiteit veel verder dan schilderen of boetseren… Dan zijn we ook creatief wanneer we iets op een nieuwe manier kunnen uitleggen aan een ander. Of wanneer we een nieuw recept uitproberen. Wanneer we een keer een vakantie naar een nieuwe bestemming boeken. Of ons huis ~ al dan niet met het bestaande meubilair ~ heel anders inrichten.

Nu hebben we natuurlijk allemaal de keuze om op gebaande wegen te blijven lopen; om onze omgeving en ons leven alleen te bekijken vanuit een logisch en vertrouwd perspectief en alleen die oplossingen naar voren te brengen waarvan we weten dat ze werken; omdat we vergelijkbare situaties al vaak op die manier hebben opgelost…
En zo lang we die keuze bewust maken, is er helemaal niets mis mee om ons leven in die veilige, voorspelbare, comfortabele zone te leven.

Aan de andere kant is het soms ook leuk om eens iets anders, iets nieuws te doen. Iets wat niemand achter je had gezocht. Iets onverwachts.
En dat hoeven geen grote, levensveranderende dingen te zijn. Het gaat er niet om een kunstwerk te creëren ‘met de grote “K” ‘. Waar het om gaat is dat we iedere eens in de zoveel tijd onszelf de kans geven een zijsprongetje te maken. Om even van onze gebaande weg af te stappen en te kijken wat er gebeurt wanneer we onze eigen weg banen. Het gaat erom af en toe nieuwe, leuke, creatieve dingen en oplossingen in ons leven toe te laten.

En natuurlijk kunnen we dat doen door iets te creëren; door letterlijk iets met onze eigen handen te maken. Maar dat kan ook door bijvoorbeeld bewust drie andere, nieuwe oplossingen voor een situatie te bedenken dan de manier waarop je van plan was het op te lossen…
.
.