Stilte

Vroeg opstaan is niet automatisch voor mij. Daar moet ik meestal de wekker voor zetten…
Maar iedere eens in de zoveel tijd ben ik vroeg wakker en zeker wanneer dat gebeurt op een weekend word ik altijd getroffen door de stilte…

Daar hoef ik vaak niet eens de deur voor uit te gaan; het lijkt een stilte te zijn die overal aanwezig is en alles doordringt. Stap je wel naar buiten die stilte in, dan blijkt er binnen die stilte van alles te gebeuren. Een briesje dat een blad omhoog waait, of een vogel die zomaar opeens het hoogste lied zingt. Of gewoon de zon die achter een wolk vandaan komt en de hele wereld ‘voller’ maakt.
Volmaakt!

Het is in die stilte dat ik dan eindelijk kan horen of het in mij ook stil is. Rustig, kalm. Met af en toe een briesje of een mooie gedachte…
Of dat er in mijn hoofd en hart eigenlijk nog steeds veel rumoer is. Een beweging of een geluid; gedachtes, concepten, een gejaagd gevoel, of lijstjes met dingen die nog gedaan moeten worden voordat (…)
Met andere woorden, juist in die stilte merk ik of ik in mijzelf ook stil ben, of niet. Dan valt op of het de zon is die me ‘vol maakt’, of dat er eigenlijk veel teveel aan de hand is wat mijn wezen vult.

En wanneer dat laatste het geval is, wat ga ik er dan aan doen om dat te veranderen om dat punt van stilte, dat moment van kalme rust terug te brengen in mijzelf en in mijn leven?

Vaak helpt het om alle gedachten etc. die maar in ons hoofd rond blijven tollen buiten onszelf neer te zetten. Heel letterlijk; door ze op te schrijven, te tekenen, te schilderen, te boetseren, te zingen, te dansen… Want wanneer die gedachten niet meer in ons vast zitten, wordt er ruimte vrijgemaakt in onszelf voor dat stuk rust, dat moment van stilte.

Stilte is belangrijk.
Of we die stilte nu vinden op een vroege morgen, al dan niet in het weekend; of dat we die stilte ontdekken in onszelf…

Want het is in die stilte dat we nieuwe ideeën ontdekken, nieuwe oplossingen vinden voorproblemen waar we maar niet uitkomen, of een wijsheid ervaren die er altijd is zo gauw we stil genoeg zijn om te luisteren.
Dat moment van stilte geeft ons de kans een keer diep adem te halen en ~ al is het maar voor even ~ een pas op de plaats te maken en ons te realiseren dat de zon ook ons ‘vol maakt’.
.
.