Mei

Mei is voor mij altijd een prachtige maand met een mooie energie…
Niet alleen veranderen de kleuren in de natuur van heel pril groen en oranje naar de meer ‘vaste’, donkerder zomerkleuren in deze periode, maar het is de maand die ons aanzet om in actie te komen.

Op 1 mei wordt het Keltische Beltane gevierd; het middelpunt van de lente op onze kalender, maar ook de ‘dag van de arbeid’. En wanneer we naar onze Nederlandse taal kijken die zo rijk is aan gezegdes, dan geldt dat ‘In mei leggen alle vogeltjes een ei’.

In ons dagelijkse leven kan het betekenen dat we, nu het warmer wordt en we weer helemaal aan de zomertijd zijn gewend, ook ’s avonds meer naar buiten gaan. Misschien gewoon voor een wandelingetje, om te sporten, te joggen… Of gewoon even een momentje van rust te nemen en ons te bezinnen op waar we staan en waar we heen willen. Niet zozeer in dit jaar, maar gewoon bekijken wat we morgen willen doen…

Op de langere termijn, de maand mei is de tijd om onze plannen waar te gaan maken. Om dat wat we dit jaar willen gaan doen vorm te geven; de eerste stappen te zetten naar het resultaat dat we voor ogen hebben. Het is de tijd om te stoppen erover te praten en te beginnen met het daadwerkelijk te doen. Tijd om ‘de handen uit de mouwen te steken’. Zelfs wanneer we nog niet precies weten hoe we het allemaal gaan doen, om toch die eerste stap te zetten. Het eerste telefoontje te plegen. Of wanneer dat nog niet gebeurd is, het plan op papier te zetten zodat je duidelijker kunt zien waar je staat op dit moment ~ en waar je heen wilt.

Om je ei te leggen en het uit te broeden.

Als je kijkt naar de natuur, het moment waarop de vogels hun eieren leggen en de tijd die nodig is om ze uit te broeden, laat de eieren uitkomen op precies dat moment dat er ook voldoende voedsel te vinden is om de nieuwgeborenen te voeden. Met andere woorden, de timing is perfect!
Je zou zeggen dat het ‘vogel-ouderpaar’ dat niet heeft kunnen weten op het moment dat het hun nest heeft gebouwd en de eieren is gaan leggen. Het is begonnen toen de tijd daar rijp voor was ~ en in de energie van de maand mei blijkt de timing dan precies te kloppen!

Een goed moment dus om ook in ons leven gewoon te beginnen onze plannen uit te voeren en erop te vertrouwen dat ze succesvol zullen zijn!
.
.

Alles op z’n plek

Wanneer we een poging doen om ons leven eenvoudiger te maken, om de chaos tegen te gaan, dan heeft dat eigenlijk weinig te maken met het aannemen van een minimalistische  houding. Met andere woorden, om ons leven eenvoudiger te maken hoeven we niet alles wat in de weg staat weg te gooien om onszelf op die manier ademruimte te geven. Willen we dat doen, dan is dat een persoonlijke keuze waarvan de redenen vaak veel verder strekken dan het verlangen ons leven wat gemakkelijker te maken.

Wat er vaak gebeurt wanneer we het druk hebben en er misschien wat (te) veel op ons af komt, is dat we dat waar we mee bezig zijn even wegleggen. Er komt iets tussen wat onze aandacht op dat moment nodig heeft en dus gaan we daarna ~ straks, later, zometeen, mettertijd ~ wel verder met wat we aan het doen waren. Geen reden dus om het op te ruimen, want we gaan daar toch zo mee verder? Of niet?
Want vaak blijft zoiets liggen. Van het één komt het ander; de ene dag gaat over in de volgende…

Als zoiets in de loop van de tijd vaak genoeg gebeurt, dan liggen de dingen niet meer op hun plek. Dat betekent dat we ze niet meer snel kunnen vinden wanneer we ze nodig hebben. En ook dat we het gevoel hebben in een zekere mate van chaos te leven omdat er geen systeem meer is; geen structuur in waar wat is en waarom.

Dat is voor mij het punt om de tijd te nemen en alles weer op z’n plek te leggen.

Het moeilijkste is dan om niet met ieder ding op dat moment te gaan doen wat ik er ooit van plan was mee te gaan doen; om op te pakken waar ik mee bezig was toen ik het even heb weggelegd. Om die verleiding te weerstaan en alles gewoon op te ruimen; terug te leggen op z’n plek.
Vaak geeft dat letterlijk ruimte. Stapeltjes verdwijnen. Gereedschap ligt weer waar ik het kan vinden als ik het nodig heb. En ja, als ik daar dan mee bezig ben, dan kom ik ook dingen tegen die hun actualiteit duidelijk verloren hebben. Dingen waarvan ik werkelijk de reden niet meer weet waarom ik ze wilde bewaren, of waarom ze op dat moment belangrijk waren voor me.

Dat zijn de dingen die ik met een gerust hart kan recyclen, weggeven of weggooien.
De ene keer dat ik alles weer op z’n plek leg zijn dat er meer dan de andere. Maar het grappige is, dat zo gauw alles weer op z’n plek ligt, er automatisch een punt van rust komt. Van ruimte.
Van eenvoud…
.
.

Afspraken

In ons dagelijkse leven hebben we allemaal afspraken. Afspraken die een paar keer per jaar terugkomen, wekelijkse afspraken, dagelijkse afspraken. En sommige van die afspraken zijn niet zozeer afspraken die we hebben gemaakt en in onze agenda’s hebben gezet, als dat het geïmpliceerde afspraken zijn. Meer het principe van ‘ik werk laat vandaag, als jij dan kookt, dan was ik later wel af…’

Wanneer om wat voor een reden dan ook het patroon in onze afspraken wijzigt ~ doordat het vakantietijd is, we logees hebben voor langere tijd, of bijvoorbeeld gaan verbouwen ~ dan geldt in de regel dat we aan de ene kant beter moeten opletten dat we geen afspraken missen, maar aan de andere kant ook dat er bepaalde afspraken wegvallen. Dat er gewoon niemand belt om die afspraak ~ waarvan we misschien al een poosje zeggen ‘laten we dat gauw afspreken’ ~ ook daadwerkelijk te maken.
Vaak is dat ook goed omdat we op dat moment druk zijn met andere dingen.

En dan opeens verandert er iets. Vaak is het moeilijk om precies te zeggen wat het is, maar opeens komen al die dagelijkse, wekelijkse en incidentele afspraken weer in onze agenda’s terecht. Opeens worden we gebeld om een datum en tijd af te spreken. En dat terwijl we voor ons gevoel nog helemaal bezig zijn met die andere bezigheden; met dat andere project…

Het lijkt er dan misschien in eerste instantie op dat het niet de beste timing is om deze dingen ook nog te gaan doen. Het kan voelen of het nu opeens allemaal een beetje teveel wordt…

Aan de andere kant kan het ook een seintje zijn dat het tijd wordt dat we die andere bezigheden nu gaan afronden. Dat de tijd daarvoor op z’n einde loopt en dat we onze aandacht weer op andere dingen kunnen gaan richten.

Natuurlijk is het onze keuze op dat moment of en voor wanneer we weer meer afspraken maken. Er is niets mis mee om die afspraak wel te maken, maar pas voor over een paar weken wanneer we weer meer tijd hebben…
Het is wel belangrijk om dat seintje op te pikken en die andere bezigheden gaan afronden, alles opruimen, weer een plek geven. Het geeft ons iets om op terug te kijken ~ en het maakt voor weer nieuwe dingen in ons leven.
Nieuwe afspraken, nieuwe projecten en nieuwe avonturen…
.
.

Chaos

Het lijkt erop dat alles om ons heen in een zekere staat van chaos verkeerd.
Mensen reageren chaotisch in het verkeer. Als ik kijk naar hoe ik boodschappen doe, dan betrap ik me erop dat ik de paden van de supermarkt meerdere malen moet bezoeken omdat ik de eerste keer dat ik erdoorheen liep naar andere dingen keek dan naar dat wat ik daadwerkelijk nodig heb. En ook in huis lijken de orde en regelmaat van voorheen ver te zoeken…

Wanneer werkelijk alles om ons heen in zekere mate chaotisch lijkt, dan is er misschien toch iets anders aan de hand… Kan het zijn dat onze omgeving gewoon niet meer voldoet aan onze verwachtingspatronen? Lopen de dingen zo vaak zo anders dat we moeite krijgen met plannen? En de plannen die we maken lopen dan weer zo anders dat ze niet meer lijken op wat we eigenlijk in ons hoofd hadden?
Dan zou het kunnen zijn dat we naar die chaos mogen kijken vanuit een nieuw perspectief.

Wat wij zien als chaos is vaak een aaneenschakeling van onverwachte gebeurtenissen. Zelfs wanneer het gaat om dingen die niet zijn opgeruimd; zoals iets simpels als speelgoed. Onze realiteit past niet meer bij onze verwachtingen. Sterker nog; de realiteit die we tegenkomen en onze verwachtingen lijken met elkaar te botsen ~ waardoor we de bestaande realiteit als chaotisch gaan bestempelen.
Aan de andere kant; misschien zijn het onze verwachtingen die niet meer kloppen. Mogelijk zijn onze verwachtingen te star en houden ze de stroom van het leven tegen. Zou het kunnen zijn dat we al een poosje seintjes krijgen dat het goed is om wat meer flexibel te zijn? Om wat meer mee te bewegen met wat er op ons pad komt en ons wat minder druk maken wanneer dat anders is dan we dachten of hadden gepland?

Er is een perspectief dat toont dat wat we al gauw bestempelen als chaos ook gezien kan worden als ‘orde en regelmaat in beweging’. Dat zou betekenen dat we misschien een beetje vast zijn komen te zitten in onze verwachtingspatronen en dat het nu de tijd is om dat allemaal een beetje los te gaan laten…
Misschien zelfs wel om al die dingen die we ‘zeker weten’ opnieuw onder de loep te nemen en zo te kijken of dat wat we ‘zeker weten’ ook daadwerkelijk waar is. Of het deel uitmaakt van de bestaande realiteit.

Chaos, hoewel het ongemakkelijk is, is een teken dat we op weg zijn naar een nieuwe realiteit ~ een realiteit waarin alles meer in beweging is dan we dachten.
Dat is niet ‘goed’ of ‘slecht’; dat is gewoon even wennen…
.
.