zondag 4 december 2016

Redenen


Er zijn altijd dingen die we ‘zomaar’ doen in ons leven; zonder een aanwijsbare reden.
Maar de meeste dingen die we doen of willen gaan doen hebben een reden. Dat kan betekenen dat we gaan voor die specifieke baan, of die promotie; om dan genoeg geld te verdienen dat we kunnen verhuizen naar dat mooie plekje of misschien eerder met pensioen kunnen gaan. En op die manier weven we in ons leven een web van redenen en acties. Van oorzaak en gevolg.

De reden is de oorzaak en het bereiken van ons doel is het gevolg. Daartussenin ligt het traject waarin we stappen nemen om ons doel daadwerkelijk te bereiken…

Het grappige is dat oorzaak en gevolg vaak heel dicht bij elkaar liggen.
Want de reden was het verlangen naar het bereiken van het doel; naar het gevolg. Dus zouden we kunnen zeggen dat het uiteindelijke doel de reden is om de stappen te zetten om daar te komen.

Een beetje een vraag van: “Wat was er eerder, de kip of het ei?”

Wanneer we op deze manier naar het leven kijken, dan zouden we kunnen zeggen dat we altijd doelbewust leven in de zin dat er altijd een reden is om iets wel of juist niet te doen. Zelfs wanneer we er ons niet echt bewust van zijn dat we door onze acties uitkomen bij ons doel ~ wat dat doel ook moge zijn.

En dat is waar het ingewikkeld wordt.
Want als we dit principe van het hebben van een reden en daar actie op ondernemen om ons doel te bereiken niet bewust toepassen in ons leven ~ of ons zelfs niet bewust zijn dat het leven op deze manier werkt ~ dan kunnen onze redenen al snel excuses worden.

We kunnen bijvoorbeeld als reden hebben om iets niet te doen dat we het ‘niet kunnen’, dat we de kennis, techniek, handigheid, of de tijd niet hebben om het te doen. Maar is dat werkelijk waar?
Soms wel. Maar vaak gaat het er meer om dat we het eigenlijk niet willen doen. En er is natuurlijk niets mis mee om die keuze voor onszelf te maken!
Maar opeens ontstaat er een ontkoppeling tussen de reden en de (non)actie. En die ontkoppeling kan er aan de ene kant toe leiden dat we denken steeds minder te kunnen doen ~ het logische gevolg van de door ons opgegeven reden. Aan de andere kant kan er ook een onduidelijkheid ontstaan over onze grenzen; over dat wat okay is en dat wat niet acceptabel is voor ons.

En dat allemaal door een onduidelijke ~ of zelfs verbroken ~ verbinding tussen de reden en de actie.
En hoewel we een excuus kunnen verzinnen om iets niet te (hoeven) doen, blijft de oorzaak altijd het min of meer voorspelbare gevolg geven. Of we dat nu hadden voorzien of niet.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten