Wat ik misschien wel het meeste mis is de onbevangenheid die ik had als kind.
Wanneer ik kijk naar oude foto’s en dia’s, dan zie ik mezelf terug als een kind dat zich onbevangen laat verwonderen door het leven.
Verder kijkend zie ik mezelf ouder worden en de leeftijd bereiken waarop ik naar school ga; en plotsklaps verdwijnt die onbevangenheid. Opeens zie ik mezelf als kind met een ernstig, bijna volwassen gezicht.
Die onbevangenheid zie ik niet meer terugkomen in de oude foto’s van mezelf. Eerder zie ik alles zwaarder worden. Alsof het gewicht van de wereld op mijn schouders ligt, zie ik foto’s van mezelf met opgetrokken schouders, een beetje in elkaar gedoken…
Bescherming zoekend tegen een wereld om me heen die ik niet begrijp…
Nog steeds heb ik vaak moeite om de wereld en mensen om me heen te begrijpen. Waarom het ene wordt gezegd en het andere wordt gedaan; de manipulatie, de ‘practical jokes’ ten koste van een ander.
Ervaring heeft me geleerd dat die open onbevangenheid naar het leven toe veel minder voorkomt dan ik hoopte. Iets waar ik nu, na zoveel jaar, met verwondering naar kan kijken.
Maar wat zou ik graag weer met diezelfde open onbevangenheid in het leven staan! De verwondering ervaren op zo’n dag waarop alle stoplichten voor me op groen springen. Het helemaal niet gek vinden om bij het zien van het eerste ‘Maartse Viooltje’ door de knieën te gaan om de tere geur te ruiken. Even te stoppen met alles waarmee ik bezig ben om de magie van de zonsondergang te ervaren.
Me te laten verwonderen door al het mooie, goede ~ en inderdaad magische ~ dat de wereld te bieden heeft.
Niet omdat ik ontken dat er ook dat andere, veel minder mooie aspect van de wereld is ~ niet omdat ik naïef ben ~ maar omdat ik ervoor kies om vrijmoedig te kiezen voor het raadselachtige, het verrassende; dat wat we tegenwoordig niet meer zo alledaags vinden terwijl we het iedere dag weer kunnen ervaren…
Omdat ik kies om mijn leven onbevangen te vullen met dat wat goed is.
En ja, ik zal dan met een zekere regelmaat ook die andere kant van de wereld ontmoeten. Ik zal met situaties te maken krijgen waar ik niet opzat te wachten. Ik zal me verwonderen over alles wat ik om me heen zie gebeuren.
Maar bovenal zal ik stoppen me schuldig te voelen over de verloren gegane onschuld en die onbevangenheid terugbrengen in mijn leven!
.
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten