De tijd dat het woord ‘mantel’ voornamelijk refereerde aan een kledingstuk ~ en dan een wat langere, degelijke, vaak zware winterjas ~ lijkt alweer ver in het verleden te liggen. Ook in de betekenis van ‘bedekking’ of ‘bekleding’ is nu misschien het eerste woord wat in ons opkomt de schoorsteenmantel. De sierbekleding rondom de schoorsteen. En eerlijk is eerlijk; ook de schoorsteenmantel is alweer even uit de gratie…
Nee tegenwoordig is die mantel vooral bekend in de betekenis van ‘omhullen’. Bijvoorbeeld in de ‘mantelzorg’ waar we een naaste ~ vaak familie of een goede vriend(in) ~ met zorg omhullen.
Daarbij komt dan meteen ook de ‘mantel’ als ‘bedekking’ om de hoek kijken, want de persoonlijke kosten van degene die mantelzorger (M/V) is ~ in tijd, emotioneel, in gemist inkomen en ga zo maar door ~ worden met ‘de mantel der liefde’ bedekt.
Dat klinkt zo mooi, want iedere mantelzorger zal onmiddellijk benadrukken dat het verzorgen van moeder, vader, oma, opa, oom, tante, echtgenoot (M/V), of vriend(in) vooral met heel veel liefde gedaan wordt. Dat er vreugde ligt in het geven van die zorg aan die ander.
Maar dat is niet de betekenis van iets ‘met de mantel der liefde bedekken’.
De betekenis van die zegswijze is dat we dingen die eigenlijk niet kloppen door de vingers (blijven) zien. Dat we daar niet met anderen over praten, maar het stilzwijgend accepteren.
Misschien omdat we geen andere oplossing zien, of omdat er geen ander ‘vangnet’ is die de zorg die vaak heel hard nodig is opvangt of overneemt. Al is het maar voor een weekje…
En dan, wanneer die persoon die met zoveel zorg en liefde is begeleid zijn of haar aardse mantel aflegt, dan begint de ‘ontmanteling’.
Het is iets dat veel verder gaat dan het laatste afscheid en de begrafenis. Het is een proces waarbij in zekere zin het leven van die persoon wordt ontmanteld. Meubels, kleding, foto’s, maar ook soms kostbare verzamelingen vinden een nieuwe plek. Degene die met hart en ziel ~ soms jarenlang ~ die persoon met liefde en zorg hebben omhuld weten dat dit nu niet meer nodig is. Stukje bij beetje wordt zo de huls, het uiterlijk vertoon, ontmanteld; totdat alleen de kern overblijft. De ziel.
De ziel die dan vrij van omhulsels en bekleding, vrij van uiterlijk vertoon, verder gaat op dat zo intens persoonlijke pad…
Het dragen van de mantel in de zin van kleding; het geven van de mantel in de zin van zorg en liefde; en zelfs de ontmanteling aan het einde van onze levensreis maken allemaal deel uit van onze levenservaring ~ van de ervaring van ons levenspad.
Het zou goed zijn dat niet ‘met de mantel der liefde’ te bedekken, maar er met gepast respect mee om te gaan.
.
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten