Gezien vanuit ons eigen (leer)proces, vanaf ons individuele, unieke levenspad, gaat het minder om wat er op ons pad komt en meer over hoe we omgaan met de dingen die op ons pad komen.
Om te beginnen is het dan goed om te kijken welke dingen werkelijk op ons pad komen, bij welke situaties we zijdelings betrokken zijn en welke gebeurtenissen ons raken, maar in realiteit het drama van een ander zijn.
De dingen die werkelijk op ons pad komen. Dat zijn over het algemeen dingen waar we eenvoudigweg niet omheen kunnen. We moeten er iets mee of aan doen om verder te kunnen. In die zin zijn dit de dingen die misschien we het gemakkelijkste zijn om te identificeren.
Maar dat maakt het niet noodzakelijkerwijs ook gemakkelijk om mee om te gaan.
Het drama van een ander kan ons op heel veel manieren raken. Uit herkenning, het kan iets zijn wat wij zelf ook hebben meegemaakt. Uit medeleven, uit een behoefte te willen helpen, maar ook uit bijvoorbeeld irritatie.
Situaties waar we zijdelings bij betrokken zijn, staan soms veel verder van ons af maar vormen altijd een deel van ons pad, van ons proces, om de manier waarop we ermee omgaan. Het kunnen gebeurtenissen zijn in een ander land, een ander deel van de wereld, die iets in ons losmaken; iets met ons doen in onze eigen ‘persoonlijke’ wereld.
Hoe we op zoiets reageren vertelt veel over onszelf.
Bijvoorbeeld in het geval van een aanslag. Iets wat natuurlijk vreselijk is! Niet alleen voor alle betrokkenen, maar ook voor de wereld, de aarde en het universum…
Staan we dan meteen op de barricaden? Schreeuwen we ferme taal en boze woorden?
In dat geval kan de gebeurtenis een stuk boosheid in onszelf aan gesproken hebben wat nu op deze manier een ‘uitlaat’ krijgt. De kans is alleen groot dat de recente gebeurtenis bijdraagt aan die boosheid die we al in onszelf met ons meedroegen; en dat die meer ‘persoonlijke’ boosheid er alleen maar groter, feller, door wordt ~ zowel in onszelf als in de situatie.
Daar zijn we zelf niet mee gediend, noch draagt het bij aan de oplossing van het probleem, of het vinden van een nieuwe balans na de gebeurtenis.
Wanneer we de kracht vinden in onszelf om de balans, de stilte, de liefde die we in ons hebben aan te raken en van daaruit reageren, dan blijft ons eigen leven beter in balans. Dat doet niets af aan de gruwelijke gebeurtenis, maar het zorgt er wel voor dat we niet aan die gebeurtenis bijdragen…
Het is een manier waarop we in ons eigen proces een grote stap vooruit kunnen zetten en bovendien helpen om de balans in de wereld, de aarde en het universum te hervinden.
.
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten