Soms kunnen we een ‘stilte voor de storm’ ervaren, met de verwachting van grote beweging. Soms is het alleen het weer, maar vaker komt die beweging ons leven binnen om opeens, met één grote ‘storm’ heel veel stukjes op hun plek te laten vallen.
Die storm kan dan ook een letterlijke storm zijn met wind en regen en onweer. Het kan ook een emotionele storm zijn; en zelfs een storm op mentaal of zakelijk gebied. Altijd een relatief korte periode waarin opeens veel verandert.
Dan na die storm is er opnieuw een rust, een kalmte, wanneer de nieuwe balans zichtbaar en voelbaar wordt…
Waar in de stilte voor de storm er alleen maar verwachting leek te zijn ~ zonder enig geluid en zonder enige beweging; bijna alsof de hele wereld de adem inhoudt ~ zo is er in de kalmte van de nieuwe balans een ontspanning. Een uitademing. En een beweging die rustiger is, onbezwaard; en die daardoor ~ welke kant we ook op willen in die nieuwe balans ~ productiever is.
De kalmte is daarmee de uitkomst van een proces wat heel heftig kan zijn; ongeacht het onderwerp van het proces. Soms weten we niet eens helemaal zeker waar het eigenlijk allemaal over gaat; dan weten we alleen maar ‘dat er op het moment veel aan de hand is’ of dat we misschien wat drukker zijn dan we willen zijn; onze aandacht verdeeld is over een aantal dingen die allemaal belangrijk zijn en die geen van allen kunnen wachten. En soms is het zelfs alleen een gevoel, een onrust in onszelf die aangeeft dat een proces gaande is…
En misschien weten we pas waar het allemaal echt over ging op het moment dat alle stukjes op hun plek zijn gevallen ~ soms met een enorme klap ~ en we opeens beseffen dat we die kalmte ervaren…
Het grappige is dan dat we die kalmte vaak in alles om ons heen terug zien.
Het is die dag zonnig, een dag met kalm weer zonder zelfs het kleinste briesje wind. De vogels lijken stiller en er is zo weinig verkeer op straat dat het lijkt alsof de hele wereld uitslaapt.
Dan kan de vraag naar boven komen waar we ons nou eigenlijk zo druk over hebben gemaakt? Wat zijn de emoties of gevoelens die we hebben laten opbouwen tot een storm? Waarom hebben we die zware last zolang gedragen, zonder dat het zelfs maar in ons opkwam op hem terzijde te leggen?
In de kalmte kunnen we vaak zien hoe we dingen anders hadden kunnen doen ~ en het is een goed idee om daarnaar te kijken. Niet om ons schuldig te voelen omdat we iet ‘verkeerd’ hebben gedaan; niet om onszelf onderuit te halen ~ eerder om te zien dat er altijd meerdere manieren zijn om ermee om te gaan; en dat er ook altijd een punt van kalmte komt waarin we die nieuwe balans ervaren en zeker weten dat we die lastige stap eindelijk hebben gezet.
.
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten