Moederdag

Allereerst wens ik alle moeders natuurlijk een geweldige moederdag toe waarop ze enorm worden verwend door hun kinderen.
En vaak wordt dan ook alles uit de kast gehaald. Ontbijt op bed, bloemen, cadeautjes… En met mooi weer zoals vandaag kan het niet meer op!

Een welverdiend blijk van waardering en respect.

Voor die ene dag wordt daar ook handig op ingespeeld door iedere winkel ~ online of niet ~ die spulletjes verkoopt waarmee we onze moeders kunnen verwennen. Van briefkaarten tot bloemen (die trouwens ~ voor een meerprijs ~ zelfs op deze zondag bezorgd kunnen worden); van luxe verzorgingsproducten of spa-producten tot dagjes uit; en natuurlijk chocolade en bonbons.

Waar ik soms weleens mijn vraagtekens bij zet, is waarom het maar één dag is? En datzelfde geldt natuurlijk ook voor vaderdag, secretaressedag en tot op zekere hoogte voor kinderdag.
Het geeft toch een beetje de boodschap dat moeders ~ of vaders, of secretaresses, of kinderen… ~ maar op één dag in het jaar werkelijk gerespecteerd, gewaardeerd en verwend worden. Alsof ze de rest van het jaar niet vreselijk druk zijn met gezin, huis, baan etc.

Waar is de tijd gebleven dat er iedere week opnieuw een bloemetje werd meegenomen ‘voor moeder, de vrouw’? De tijd waarin iedere week opnieuw getoond werd dat al het werk dat de moeder verzette iedere dag heel erg werd gewaardeerd…

In die tijd waren de grenzen duidelijker. Er was ‘mannenwerk’ en ‘vrouwenwerk’. Dat betekende ook dat in een gezin de ene niet zonder de andere kon. Als de vrouw thuis niet alles regelde en ‘om vijf uur de pot op tafel had’, dan kon de man niet meer effectief ‘brood op de plank’ brengen. In die tijd, wanneer grenzen vervaagden, dan gaf dat ‘kopzorgen’ en dat was niet goed.

In deze tijd hebben veel vrouwen ook een baan ~ al dan niet als secretaresse ~ en helpen veel mannen mee in het huishouden. We zijn mondiger geworden, assertiever. En als we bloemen willen, dan halen we ze zelf wel even (dan hebben we in ieder geval de bloemen die we ook echt willen hebben). Iets wat net zo goed geldt voor dat nieuwe scheerapparaat, of dat nieuwe overhemd voor hem.

In onze routine van alledag willen we dat alles op rolletjes loopt en dat de dingen waar we zelf even niet aan toe komen, direct worden opgevangen door de ander. Het liefste zonder dat we het hoeven te vragen.
We zien het niet meer als iets waar we op een wekelijkse basis onze waardering over laten zien.

Eén keer per jaar is kennelijk genoeg…
.
.