Dualiteit

Het ene en het ander. Dingen die niet tegenover elkaar staan (polariteit), maar toch een tweeslachtigheid aangeven. Vaak dingen die we willen of wensen, die op het eerste gezicht weinig of niets met elkaar te maken lijken te hebben, dingen die elkaar lijken uit te sluiten ~ maar die we toch allebei op prijs stellen. Daardoor ervaren we het vaak als ene dilemma…

En iedere eens in de zoveel tijd gebeurt er iets in ons leven waar tenminste twee, maar vaak zelfs meer kanten aan zitten die we allemaal tegelijk ervaren.
Het is dan of die gebeurtenis op zichzelf staat ~ alsof het een beeldhouwwerk is ~ en door er omheen te lopen zien we steeds meer van die verschillende facetten. Worden we ons steeds meer bewust van de complexiteit van de gebeurtenis.

Vaak zijn er dan facetten die on blij maken en kanten die ons verdrietig stemmen. Er kunnen herinneringen zijn ~ goede en minder goede; een terugkijken op wat er allemaal nog gedaan is en plannen die nooit werkelijkheid zullen worden. Het goede in het leven en de geboorte in die andere wereld… Allemaal dingen die naast elkaar bestaan en die de ervaring ingewikkeld maken voor ons als mens.

Want hoe geef je al die dingen een plek in jezelf; in je leven?

Mag je blij zijn in een verdrietige situatie omdat het je toch ~ hoe meer alles een eigen plek gaat krijgen ~ meer persoonlijke ruimte, meer vrijheid gaat geven? En als je blij bent dat die ander niet meer dat gevecht om het bestaan hoeft te leveren, is het dan nog steeds OK om die persoon toch vreselijk te missen?

Vooral in situaties waarin we met dit soort dualiteiten worden geconfronteerd, zijn we er vaak heel erg goed in om ons schuldig te gaan voelen. We hebben dan toch het idee dat we moeten kiezen; en niet alleen kiezen, maar ook dat moeten kiezen wat van ons wordt verwacht…
En dat betekent dat we maar de ‘halve ervaring’ mogen hebben, in plaats van zowel het ene als het ander.

Juist wanneer we met dualiteiten te maken hebben is het belangrijk om stappen te zetten op ons eigen pad. Om de ervaring een plek te geven op onze eigen manier en alle aspecten van die ervaring in ons leven toe te laten.

Op die manier wordt het opnieuw een eenheid.
Een complex, gefacetteerd geheel waar de dualiteiten deel van uit maken.
Een gebeurtenis op ons eigen pad, waar we op onze eigen manier mee om mogen gaan.
.
.