Woestijn

Ik mis de woestijn

Als kind was het beeld dat ik bij een ‘woestijn’ had een zandwoestijn. Een onmetelijk strand zonder zee; warm en droog, waar verder helemaal niets was. Zeker niets wat leeft.

Dat beeld is sindsdien drastisch aangepast.
Inmiddels weet ik dat er meer soorten woestijn zijn dan alleen een zandwoestijn. En ook ben ik erachter gekomen dat alle woestijnen ~ zelfs die zandwoestijnen ~ ecosystemen zijn waar meer leven bruist dan je op het eerste gezicht zou vermoeden…

De woestijn is prachtig!

Het klopt dat de woestijn droog is, extreem warm kan zijn ~ hoewel de nachten ook heel koud kunnen zijn ~ en de struiken zien er dor en saai uit. Maar als je de tijd neemt om echt te kijken naar de planten, struiken en de enkele boom die er staan, dan blijken ze op hun tijd prachtige bloemetjes te hebben. Zeker als het ietsje vochtiger is, zijn er opeens overal kleine, tot piepkleine, prachtige bloemetjes te bewonderen.

In de woestijn van Arizona regent het soms; iets wat een ware kleurenpracht tot gevolg heeft. En na de regen kun je ook de zware, zoete geur van de woestijn ruiken… Terwijl het overdag echt helemaal stil kan zijn, is er ’s nachts overal geluid. Vooral van kleine diertjes, maar je kunt er ook de coyotes horen huilen. En wanneer je op een heldere nacht omhoog kijkt, zie je de sterren duidelijker dan je ze waar dan ook met het blote oog kunt zien!

Ik mis de woestijn…

Het is een plaats die net als de meeste mensen heel anders is dan je dacht, zo gauw je de moeite neemt hem te leren kennen. Het is een plek die dor en droog lijkt, maar toch heel veel mogelijkheden heeft en die ~ precies op de juiste tijd ~ ook weet te benutten. De woestijn laat zich niet tegenhouden door gedachten dat het morgen wel weer droog zal zijn en dat de bloemetjes zullen verdorren… Als er vandaag regen is, dan is het vandaag de tijd om te bloeien, te groeien; en alle mogelijkheden te benutten.

Zo’n houding zouden wij mensen ook wel bij varen!
.
.