Vroeg op

’s Zomers, als het al vroeg licht is, is het leuk om vroeg op te staan. Om te genieten van de stilte voordat de geluiden van het verkeer de vogels overstemmen. Om met de eerste zon te genieten van een kop koffie of thee…
’s Winters is dat een geheel ander verhaal; ’s winters heb ik een reden nodig om op te staan terwijl het nog donker is. Om koffie te zetten terwijl het voor mijn gevoel nog midden in de nacht is. Om in beweging te komen terwijl mijn hele systeem me blijft vertellen dat ik gewoon nog in mijn bed hoor te liggen… In ieder geval totdat het eerste ochtendgloren zichtbaar/voelbaar wordt…

Een goede reden ~ voor mij tenminste ~ is wanneer om onderweg te gaan om ergens op tijd te zijn. Wanneer die dag een ‘reisdag’ is. Of het nu gaat om een (lange) autorit; om een ‘openbaar vervoers-ervaring’, of om een vlucht naar een ver land ~ een ‘reisdag’ gaat bijna altijd hand in hand met vroeg opstaan…
Dat betekent lang niet altijd dat een ‘reisdag’ ook een actieve dag is. Zeker wanneer (een deel van) het reistraject per vliegtuig wordt afgelegd, gaan er vaak lange uren van wachten vooraf aan de ‘echte’ reis. En hoewel daar best goede redenen voor zijn, vind ik het stiekum toch altijd een beetje jammer dat ik daar nou zo vroeg voor heb moeten opstaan…

Dan is het in zekere zin gemakkelijker om na de noodzaak van het vroege opstaan direct aan de slag te gaan. Om iets te gaan doen; om productief te zijn. Dat geeft dan later het gevoel dat het opstaan terwijl de hele wereld nog leek te slapen, niet voor niets is geweest.

Nu zijn er natuurlijk talloze mensen die ~ zomer of winter; weer of geen weer ~ het heerlijk vinden om vroeg op te staan! Immers; ‘De morgenstond heeft goud in de mond’!
Voor hun zijn (late) avondactiviteiten misschien wel net zo lastig als dat vroege opstaan voor mij  als ochtendmens is….
.
.