Ik vind dat altijd zo’n mooi zinnetje met een dubbele betekenis. Immers, niet alleen gaat het over de gehele mens, maar ook over het helen van de mens. Die drie woorden gaan ervan uit dat we als mens een geheel zijn ~ geen optelsom van losse stukjes...
En logisch als dat klinkt, is dat toch niet hoe we met onszelf omgaan; en vaak al helemaal niet hoe de gezondheidszorg met ons omgaat. Dan kijken we alleen naar dat ene stukje van onszelf als mens waar we een probleem ervaren. En, eerlijk is eerlijk, vaak werkt dat. Dan wordt het plaatselijke probleem opgelost en voelen we ons weer ‘heel’.
Aan de andere kant, vaak werkt dat ook niet...
Dan wordt de klacht aangepakt zonder naar ‘heel de mens’ te kijken en kom je ~ soms na jaren van behandelen ~ nog steeds geen stap verder. Vandaar dat er steeds vaker gezegd wordt dat we om de mens te helen moeten kijken naar heel de mens! Omdat je op die manier de klacht kunt behandelen én de oorzaak kunt aanpakken. Een oorzaak die soms een begrijpelijk begin van de bestaande klacht is, maar vaak ook niet.
Wanneer je kijkt naar heel de mens, dan blijkt een klacht of probleem ook er ook niet zomaar opeens te zijn. Meestal heeft er een proces plaatsgevonden dat resulteerd in de klacht ~ die we dan zo ongemakkelijk vinden dat we daar iets aan willen (laten) doen. Dat proces heeft bijna altijd te maken met hoe wij met onze emoties omgaan en deze verwerken. Of ze niet verwerken, ze in onszelf houden, ze ‘oppotten’, er niemand anders mee lastig willen vallen...
Dan kan het zomaar voorkomen dat de oorzaak van een benauwdheid te maken heeft met bijvoorbeeld ‘je niet gerespecteerd voelen als individu’...
Iets waar je alleen maar achter komt door te kijken naar ‘heel de mens’ om zo de mens te helen.
.
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten