In de eerste tien jaren van mijn leven gingen we met ons gezin iedere zomer op vakantie in Zeeland. Steeds in hetzelfde hotel aan de kust; helemaal aan het tipje van Walcheren. In die tijd was dat helemaal hip. Zeeland was dé vakantiebestemming voor ouders met jonge kinderen. Voor ons als kinderen betekende dit dat er altijd genoeg vakantievriendjes en -vriendinnetjes waren om mee te spelen, waardoor de ouders ook van hun vakantie konden genieten.
Na die eerste tien jaren van strand en zee, uitjes naar Middelburg, Vlissingen of Zoutelande; gaan kijken naar het ringsteken op de grote Belgische paarden ~ of soms zomaar de veerpont nemen van Vlissingen naar Breskens en terug, op het water met de zon op je gezicht en je haren in de wind ~ na die eerste tien jaren kwamen er andere interesses, nieuwe vakantiebestemmingen. Langere reizen…
Natuurlijk ben ik er nog wel eens terug geweest, maar nooit meer met dat gevoel van ‘thuiskomen’ op dat vaste vakantieadres.
Totdat ik een paar jaar geleden een afspraak had in Vlissingen en van de gelegenheid gebruik maakte om de kustroute te rijden. Door al de plaatsen waar ik toch veel vroege jeugdherinneringen van had.
En opeens realiseerde ik me dat dat gevoel van ‘thuiskomen’ wat ik als kind had wanneer we hier in de vakantie aankwamen veel dieper ging dan ik ooit had vermoed.
Ik voelde een enorme verbondenheid met het land, met het water ~ en met al die plaatsen met namen die verwijzen naar kerken, kapelletjes, nissen of kloosters. En dat zijn er nogal wat in het westelijke deel van Walcheren.
Van de Romeinse Nehalennia tempels, tot de banden die de ‘Johannesheeren’ hadden met de kruisridders. Van grote kerken tot kleinere, kalere en in zekere zin modernere bedehuizen.
En dat geeft te denken.
Waarom juist hier? Wat maakt dat de energie van het land, de kleigrond, de zee, de wijdse lucht een zodanige frequentie heeft dat zo’n beetje de hele westelijke helft van Walcheren zich kwalificeert als één grote spirituele plek? En zelfs als de moderne religie niet resoneert, wat is die energie die eronder verborgen ligt die dit gebied zo bijzonder maakt?
Het lijkt dat die energie zich verbergt waar iedereen het kan zien ~ kan ervaren ~ als een bijzondere spirituele plaats uit het begin van de tijd die juist nu opnieuw is ontwaakt. Een plek waar eeuw na eeuw, voor een ongelofelijk lange tijd, de kennis en wijsheid van het allereerste begin werd overgedragen aan de volgende generaties.
Een mysterie-school van het allereerste uur…
Ik denk regelmatig terug aan die vakanties in mijn kinderjaren. Tien jaren waarin mijn ouders mij kennis hebben laten maken met de tip van Walcheren, zonder er ooit erg in te hebben gehad hoe bijzonder dat gebied is!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten