Het is menselijk om onze omgeving te willen ordenen. Hoe meer we onze omgeving kunnen ordenen, des te meer structuur we in ons leven aanbrengen; en dat geeft ons over het algemeen een comfortabel gevoel. Een gevoel dat er orde is en daarmee is alles onder controle.
Naast het opruimen, zorgen we dat alles zo zijn plaats heeft. Goed en slecht, leuk en lelijk, vals en eerlijk, veilig en onveilig, vreemd en bekend en ga zo maar door. Zelfs wij mensen ontkomen niet aan onze drang naar orde. Jong en oud, man en vrouw, jongen en meisje, werkend en niet werkend, rijk of dakloos, ziek of gezond, introvert of extrovert; de lijst is bijna oneindig lang…
Voor we het weten zijn we in een hokje geplaatst.
Wanneer anderen dat doen, dan zijn we al gauw in alle staten! Het denken in de ‘hokjesgeest’ is volledig uit de tijd; het is oordelend; het maakt dat die ander je niet wil zien zoals je werkelijk bent!
En dat is allemaal waar.
Het denken in vastomlijnde begrippen en kaders past niet meer in deze tijd, in deze energie.
Dat betekent niet dat we nooit meer iets opruimen in huis, maar het geeft wel aan dat we een stuk flexibeler mogen zijn in ons leven. Meer open, waardoor we minder de neiging hebben de mensen die we ontmoeten te ‘labelen’ en zo toch weer in een hokje te plaatsen.
Maar hoe werkt dat met onszelf?
De meest lastige labels waar we onszelf mee geconfronteerd zien, de meest benauwende hokjes waar we in zitten zijn vaak door onszelf aan onszelf opgelegd. Het is hoe we onze ‘comfort-zone’ creëren. Want zolang we functioneren in de ruimte die we zelf helemaal onder controle hebben, is de kans klein dat er iets mis gaat.
Dus maken we onze omgeving veilig, werken we volgens een bepaald systeem of protocol, zijn we zorgvuldig in wat we de wereld om ons heen laten zien van onszelf ~ iets wat vaak verschilt in werk en privé. En boven alles doen we alles op onze eigen manier; die manier die aan ons bewezen heeft dat het werkt voor ons…
Ongemerkt hebben we onszelf dan in een hokje geplaatst waarbinnen we leven. Onze ‘comfort-zone’. En hoe meer we daaraan vasthouden, des te minder we om ons heen kijken naar wat er nog meer gebeurt in de wereld. Hoe steviger we verankerd zijn in onze ‘comfort-zone’, des te meer we in een vacuum lijken te leven.
Natuurlijk ontmoeten we andere mensen, zijn we sociaal en zelfs succesvol in ons werk. Zolang we alles op onze eigen manier kunnen doen en vast kunnen houden aan onze eigen ordening. Zolang we kunnen leven in ons eigen hokje…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten