De lente komt!

Cymba, de middelste van mijn drietal zwarte poezen is me zojuist voor de tweede keer vandaag komen vertellen dat het lente is. Hij stoort zich niet in het minst aan de lange termijn verwachting van het KNMI die ons toch nog een winterse periode in het vooruitzicht stelt. Voor hem geld alleen de energie op dit moment. Dat waar wij als mensen ons echt op in moeten stellen ~ leven in het moment ~ is voor poezen heel normaal.

En waar de poezen nu opeens weer meer naar buiten willen ~ geeft het mij te denken over de voorjaarsschoonmaak. Niet eens zozeer het letterlijke schoonmaken van het huis of het uitsoppen van de keukenkastjes, maar meer het denken over wat ik nog verder mee wil nemen op mijn pad ~ en wat ik nu los mag laten...

En die dingen die ik los mag laten vind ik op (tenminste) drie lagen: fysiek, mentaal en emotioneel.

• Fysiek zijn er dingen die ik al jaren niet heb gebruikt en waar ik echt wel mee klaar ben. Het enige wat ik daarmee hoef te doen is ze te scheiden in afval, dingen die ik kan recyclen en dingen die hergebruikt kunnen worden.
• Op het mentale vlak gaat het voor mij dan over achterhaalde gewoontes, (denk)patronen; dingen waarvan ik heel lang heb gedacht dat ze heel belangrijk waren, maar die bij nadere beschouwing helemaal niet meer spelen op dit punt in mijn leven.
• Het emotionele vlak is misschien wel het lastigste om naar te kijken... En toch hebben we bijna allemaal wel van die diepgewortelde gevoelens die ons niet (meer) helpen in ons leven. Zoals bijvoorbeeld schuldgevoel. Of een gevoel dat je ‘niet goed genoeg bent’.

Wanneer de energie van het voorjaar zichzelf aankondigt, dan is dat een goed moment om al dat soort dingen bewust los te gaan laten. Om je huis, je gedachten en je emoties op te ruimen, de ramen open te zetten en weer eens een frisse wind te laten waaien.
Zodat je lichter, vrijer de lente in kunt stappen.
.
.