Olifant

Laten we het in vredesnaam niet hebben over de olifant in de kamer.
Het dier neemt alle ruimte in en we kunnen zelf niet meer van de ene hoek van de kamer naar de andere komen. Het dier hoort hier niet en staat in de weg… Maar nee, laten we er alsjeblieft niet over praten. Misschien verdwijnt het dier net zo plotseling als het is gekomen wanneer we er geen aandacht aan schenken. Wanneer we het doodzwijgen.

Of het dier gaat zich vervelen en beland na wat ongemakkelijke bewegingen in de porseleinkast.
En dan hebben we de poppen aan het dansen.

Die olifant is natuurlijk gewoon een prachtig dier. Wijs ook. En ondanks zijn grote gestalte oneindig gracieus.

Maar eerlijk is eerlijk, wanneer je in gezelschap van een olifant verkeerd, dan kun je daar niet om heen. Of het nu om dat prachtige dier gaat of om datzelfde dier in de figuurlijke betekenis; het wordt dan tijd om actie te ondernemen. En dat is nu precies wat we eigenlijk liever niet doen.

Want actie ondernemen betekent dat we werkelijk mogen kijken wat er aan de hand is. Dat we dat woorden mogen gaan geven. En zo gauw we er over gaan praten, dan is die werkelijkheid die er al zo heel lang was opeens ‘echt’. En wanneer het er ‘echt’ is, dan komen er confrontaties. Dan moeten we ons standpunt bepalen. Of misschien ook wel toegeven dat wij zelf in het verleden wel eens ‘een bok geschoten hebben’. Dingen misschien niet altijd even handig hebben aangepakt. Zaken hebben weggestopt in de hoop dat ze dan stilletjes zouden verdwijnen.

Zo gaat het echter zelden in het leven.

Dat wat is gebeurd heeft ons gemaakt tot de persoon die we nu zijn. Het gaat er in die zin ook vaak al lang niet meer over ‘schuld’; het gaat erover wat we ervan geleerd hebben. Het gaat erover dat we nu beter weten hoe we zelf in elkaar zitten; onszelf beter hebben leren kennen. Het gaat erover dat we nu weten dat sommige dingen wel kunnen en dat we andere zaken beter met rust kunnen laten.

Op het moment dat we dat accepteren, kunnen we verder met ons leven en maakt het eigenlijk niet meer zoveel uit of er over gesproken wordt of niet…

En soms hebben we alles precies zo gedaan zoals het goed was en staat daar toch ineens die olifant in de kamer. Misschien wel door iets wat heel ergens anders is gebeurd. Iets wat ons aan het denken zou moeten zetten. Iet waar we misschien wel juist over zouden moeten praten, zodat de kans dat het nog een keer plaatsvindt ~ en deze keer mogelijk veel dichter bij huis ~ kleiner wordt.
Om te zorgen dat die olifant niet eens in de buurt komt van de porseleinkast.

Dus laten we bij nader inzien juist maar wel gaan praten over die olifant. Of hij nu in de kamer staat of in zijn eigen leefomgeving; of wij dat nu nodig hebben, of de olifant zelf…