Wie wat bewaard, heeft wat…

Het lijkt iets te zijn wat bij ons mensen hoort om dingen te bewaren. Je weet immer nooit wanneer je het weer nodig hebt. En onze Nederlandse achtergrond maakt dat we met de paplepel ingegoten krijgen dat iets iedere keer dat we het nodig hebben opnieuw kopen, duur is. ‘Ons bent sunig’ tenslotte…

Op zich is daar niet veel mis mee, met het bewaren van dingen.
Natuurlijk moeten we ons wel herinneren waar we het hebben op geborgen zodat we het gemakkelijk kunnen pakken zodra we het willen gebruiken. En het heeft ook niet veel zin om dingen die niet meer compleet of gebruiksklaar zijn nog te bewaren.
Maar zolang het item in goede orde is opgeborgen op een gemakkelijk bereikbare plek voor toekomstig gebruik; dan heeft bewaren absoluut zin.

Ik kan me zo voorstellen dat het bewaren vroeger ook opging voor het bewaren van voedsel. Het inleggen van groente, het drogen en zouten van vlees. Het koel en droog bewaren van fruit en aardappels; allemaal dingen die vroeger ~ voor de tijd van supermarkten die bijna altijd open zijn, het veel sneller en het veel gemakkelijker geworden vervoer naar winkels ~ heel gewoon waren.
Toen kon je zeker met enige trots een goed maal voor onverwachte gasten op tafel zetten; want wie wat bewaard, heeft wat!

Aan de andere kant kan onze verzamelwoede ook een beetje ‘overboord’ gaan. Omdat we iets misschien over een jaar of wat nog willen gebruiken, ook al is het niet meer helemaal compleet… Tja, dat heeft dus weinig zin.

En dan is er ook ene hele andere kant aan het bewaren van dingen die meer te maken heeft met een emotionele band die we misschien niet eens hebben met het voorwerp op zich, maar wel met waar het vandaan komt, of met de persoon die het ons ooit gegeven heeft…
Wat we dan werkelijk willen bewaren is de herinnering aan die persoon of plaats; de emotionele band die we hebben of hebben gehad.
Als we dat doen door voor ieder van die herinnering voorwerpen te bewaren die ieder op zich voor ons geen waarden hebben anders dan de emotionele herinnering; dan kan het zijn dat naarmate we ouder worden ons huis gevuld raakt met herinneringsvoorwerpen…

Natuurlijk komt ook steeds meer de polariteit daarvan naar boven waarin voorwerpen heel gemakkelijk worden weggegooid of gerecycled; met andere woorden er wordt weinig of niets bewaard.
Dat geeft veel ruimte in je huis. En waar het gaat over herinneringsvoorwerpen is er absoluut iets voor te zeggen om er foto’s van te nemen en er een herinneringsboek van te maken.

Maar als het iets is wat we eigenlijk gewoon één keer per jaar nodig hebben ~ bijvoorbeeld met de vakantie; met een feestje, etc. ~ dan geldt dat spreekwoord nog steeds:
Wie wat bewaard, heeft wat!
.
.