Vanmorgen heb ik Sam opgehaald van Schiphol. Op sommige plaatsen stond het regenwater over alle vijf de rijbanen van de A2 ~ en het bleef maar regenen. De opstijgende vliegtuigen waren in een mum van tijd in de wolken verdwenen.
Typisch zo’n moment waarop ik twijfel aan de wijsheid om vanaf Schiphol weer terug te gaan naar Utrecht; in plaats van naar een warme, zonnige bestemming te vertrekken...
Het is dus nog steeds waar; het gras is nog steeds groener aan de andere kant van het hek.
Dit principe heeft alles te maken met acceptatie. De acceptatie dat het goed is waar je bent ~ waar dat dan ook is.
Dat betekent niet dat er niets is wat je anders zou wensen of wilt veranderen. Er zijn vaak nog steeds dingen die niet (of minder goed) voor je werken en het is helemaal geen probleem om die dingen dan te gaan veranderen ~ vanuit de acceptatie dat de plek waar je bent de juiste plek is op dit moment. Zelfs als je nog niet weet hoe je die dingen kunt veranderen...
Het begint dus bij de acceptatie van dat wat er op dit moment is in het leven. Met alle goede en minder goede dingen. Dan kun je daarnaar kijken en eenkeuze maken om die dingen die je niet helpen in je leven te gaan veranderen; met als eerste stap de beslissing om dat te gaan doen. Heb je die beslissing eenmaal genomen, dan komen er vaak vanzelf wegen op je pad om dat ook te laten gebeuren ~ dingen die je worden aangereikt, of eenkans waar je nooit aan gedacht had...
Mijn keuze vandaag is regen, wind, kachel aan, boek en koffie...
En de acceptatie dat zo’n herfstdag goed is. Dat ik nog steeds op de juiste tijd op de juiste plek ben.
.
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten