.
Wanneer je als kind met blokken speelt, dan kun je de mooiste kastelen bouwen!
Dat werkt echter alleen wanneer de blokken goed op elkaar gestapeld kunnen worden. Wanneer ze in vorm en gewicht zo op elkaar lijken dat ze bij en in elkaar passen. Een andere voorwaarde is dat de blokken stil blijven liggen ~ zo gauw er ééntje begint te schuiven stort het hele bouwwerk in elkaar.
Dat geldt ook in het leven.
Zolang we ons allemaal aanpassen, in zekere zin allemaal op elkaar lijken, dan kunnen we als blokken netjes op elkaar gestapeld worden.
Zolang we ons allemaal gedragen ‘zoals het hoort’ en netjes in het hokje blijven zitten waar we op één of andere manier in terecht zijn gekomen ~ blijft het bouwwerk netjes staan.
Zolang we maar precies die persoon zijn die de wereld verwacht dat we zijn, zolang het labeltje op het hokje klopt, zolang we niet gaan bewegen ~ stort het kasteel niet in...
De vraag is of we wel in een hokje horen. Of het wel goed is om een labeltje opgeplakt te krijgen. En juist in deze tijd vol van veranderingen ~ of we er wel bij gebaat zijn om niet in beweging te komen.
Met andere woorden of ~ wanneer we in dat gelabelde hokje blijven zitten ~ die vlag de lading wel dekt.
Ik denk van niet.
Want in realiteit zijn we allemaal bewuste, groeiende, ons ontwikkelende, veelzijdige, unieke mensen, ieder op ons geheel eigen, individuele persoonlijke pad. Altijd in beweging. Nooit aan elkaar gelijk ~ in welk opzicht dan ook.
Soms zijn er zoveel aspecten aan de dingen waarmee we ons bezighouden, zoveel verschillende richtingen waarin we ons ontwikkelen ~ dat de wereld om ons heen ons niet meer begrijpt. Doe je al die dingen, dan klop je niet meer met het wereldbeeld.
De wereld is aan het veranderen. En wij zijn steeds meer een energiestroom in plaats van een energie-imprint. Nu meer dan ooit is het belangrijk om te zijn wie we bedoeld zijn te zijn: een unieke persoon met een bewegende energie in een veranderende wereld.
.
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten